“เอ๊ะ! เราเคยเจอกันมาก่อนเหรอคะ” เธอเบิกตากว้างขึ้น แล้วก็นึกได้ว่าคลับคล้ายคลับคลาว่า ...“คงไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันให้ซื้อเค้กให้หรอกนะ”
คราวนี้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว มือใหญ่รั้งร่างเล็กเข้ามาในวงแขน หลินเหยาซื่อตัวเกร็งขึ้นมาทันที ชายหนุ่มย่อมรู้ถึงปฏิกิริยาของเธอได้จึงค่อยๆ คลายวงแขนออก
“คนอื่นๆในบ้านล่ะ”
“ต้องลดค่าใช้จ่ายเลยให้ลาออกไปค่ะ” เธอขยับตัวออกจากวงแขนของเขา “แต่ป้าฮุ่ยชิวอยู่มานานและไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ป้าเองก็ยินดีช่วยเลี้ยงหย่งหย่งกับลี่ลี่ เราอยู่กันแบบครอบครัวไม่ใช่คนรับใช้ เพราะฉะนั้นคุณต้องดีกับป้าฮุ่ยชิวด้วย”
“เข้าใจแล้ว...ที่ผ่านมาลำบากคุณจริงๆ”
ฝ่ามืออุ่นลูบใบหน้าเธอเบาๆ ต่อให้เธอผ่านคอร์สการแสดงมาแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าควรแสดงปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างไร
“คุณ...คุณ...เอ่อ...ฉัน..ฉันลงไปข้างล่างนะคะ”
ร่างเล็กหมุนตัวเดินออกไปแล้ว ในห้องเหลือเพียงเจ้าของห้องยืนอยู่ เขาสูดลมห
