มันรีบคุยฟุ้งหวังให้สาวเจ้าสนใจ แต่ต้องสะดุ้งโหยงเพราะเสียงแปดหลอดของคำฟอง
“หาไม่เจอหรือไงวะไอ้ทับ!! ออกมาได้แล้วกินๆ กันซะกูจะได้ปิดครัวทำความสะอาด อย่ามามัวโอ้เอ้!! กูเหนื่อย”
“พี่ไปก่อนนะ ไว้จะแวะมาคุยด้วยใหม่”
กองทัพต้องเดินด้วยท้อง หากไม่รีบกินเสียก่อน คำฟองอารมณ์เสียขึ้นมาจะพาลอด ทับเลยรีบปลีกตัวไป ทั้งๆ ที่อยากจะอยู่คุยกับสาวเจ้านานๆ
พราวฟ้าถอนใจเฮือกเธอเด็ดก้านพริกต่อ ไม่ได้สนใจสักนิดว่าเวลานี้มีคนสนใจ เริ่มที่ทับคนแรก
สถานการณ์ด้านนอกเป็นเหมือนทุกวัน มีแต่เสียงเอะอะ เสียงคุยเฮฮาดังลั่น เพราะเป็นเวลาพัก แต่เมื่อสิงหราชมาถึง เสียงที่ดังจอกแจกก็ลดความดังลง พวกเขาพากันสำรวมแต่ก็ยังมีเสียงคุยพอให้ได้ยิน
สายใจกระวีกระวาดวิ่งแจ้นเข้าไปตระเตรียมอาหารมื้อกลางวันให้สิงหราช หล่อนยิ้มหวานฉ่ำ หวังให้เจ้านายหนุ่มชายตาแล อาศัยความใกล้ชิดในฐานะแม่บ้าน เป็นสะพานให้เข้าใกล้ชายหนุ่ม แต่...ดูเห
