"เป็นอะไรวะ"
"..." ฉันได้ยินเสียงเขาที่ดังไล่หลังแต่ก็ไม่คิดจะหันกลับไปโต้เถียงอะไรด้วย
"เป็นอะไรของเธอนักหนา"
"..."
“ฉันถามว่าเธอเป็นอะไร!!!”
เสียงเขาตะโกนลั่นบ้านจนฉันเกรงใจยัยเอยสุดท้ายเลยต้องหันกลับไปปะทะสายตากับคนที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาโกรธจัด
“ตอบมาสิวะ!” แค่อ้าปากตอบไม่ทันก็โดนตะคอกใส่อีกครั้งแล้ว
“เพราะว่าฉัน...เหม็นขี้หน้าคุณไง”
“...” เขาเงียบแต่สีหน้ามีอารมณ์โกรธมากกว่าเดิม ยังไงซะพูดอะไรมันก็ไม่เข้าหูก็ขอพูดมันเลยก็แล้วกัน
“ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมคะ”
“ไม่มีความรับผิดชอบ เธอคิดว่ามาฝึกงานที่นี่มันคือการเล่นขายของรึไง” เสียงเย็นยะเยือกพูดออกมาพร้อมกับเขาที่เดินตรงมาหาฉัน
“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นค่ะแต่ฉันอึด... / ตอนมาไม่ได้มีใครขอให้มา...มาแล้วก็อย่าสร้างปัญหา”
“...”
“พี่แทน!” มีแค่เสียงเอยที่ตะคอกใส่เขาจนดังลั่นแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากเดินผ่านหน้าฉันไปทางห้องทำงานของตั
