Hello again, Mr. Billionaire

Chapter 6

YUAN

Pagbalik ko ng aking silid, dala ang ice pack ay nakita ko ang tulog na si Mirasol. Bakas pa sa mukha nito ang luha dahil sa pag-iyak. Nakadama na naman tuloy ako ng galit sa sarili. Nasaktan ko ito and I didn't expect na ganito ang magiging epekto niyon sa loob ko. Sanay akong maglaro ng mga tsimay lalo na kapag kinaiinisan ko. Iba ang nararamdaman kong satisfaction tuwing may napapaiyak na maid. I just thought na ganoon rin ang mararamdaman ko kapag pinaglaruan ko ang dalagita. I thought that maybe, I only wanted to play the girl. Gusto ko kapag nakikita kong namimilog ang mga mata niya tuwing may sasahihin akong nakakapagpabigla rito. Pinilit ko ring kainisan si Mirasol dahil sa pangungupit ng pagkain. Pero nang masaktan siya kanina dahil sa kagagawan ko—nung makita ko ang pag-iyak niya—I realized something. I love this girl.

Hindi ko man alam kung gaano, but I really love her. Not only love her but also desiring her. Pagnanasa na hindi ko alam kung paano pupuksain dahil alam kong hindi pa pwede. Gusto kong ingatan si Mirasol; iparamdam sa kanya kung paano ako magmahal, iyon bang nais kong ipakita rito kung paano ako magpahalaga ng tao.

Alam kong pangit na ang tingin sa akin ng dalagita dahil sa ginawa ko. Kailangan kong bumawi. Dapat makuha ko ang tiwala ni Mirasol. Kailangang mabago ko ang bad image sa kanya. I don't know how but I will start doing it, promise!

Kapag nakuha ko ang tiwala nito ay lagi na kaming magkakasama. Tiyak na hindi na ito aalis sa mansyon dahil pag-aaralin ito ni Daddy. Sigurado ako na hindi tatanggi si Dad kapag sinabi ko. Sa ngayon...pipigilin ko muna ang lintik na k***bugang ito! Nagmahal ako ng bata sa akin kaya dapat kaya kong maghintay.

Nag-isip pa ako kung ilang taon ito maaring halikan? Siguro pwede na kapag kinse na siya. Tsk, masyadong matagal iyon. Reklamo ng isip ko. Mga fourteen siguro. Saka ako napatitig sa labi niya na bahagyang naka-awang mula sa pagkakatagilid ng higa sa aking kama.

Oh my God. Pwede na siguro kapag dose anyos na ito. Bigla kong sabi sa sarili. Halik lang naman, eh. Halik nga lang ba talaga? Ako rin ang nanalakab sa aking iniisip.

Inis kong kinastigo ang sarili. Saka lumapit sa tulog na dalagita at idinampi-dampi ang yelo sa namumula nitong mukha. But the moment I touched her...I felt my lil bro down there became hard. Para tuloy akong napaso kaya muntik na akong mahulog sa kinauupuan nang umatras ako.

Shit! What was that? Bigla akong nainitan kahit napakalamig sa silid ko. Alas-kwatro na iyon ng madaling araw. Kailangan ko yatang mag-shower para puksain ang init na nararamdaman. And maybe, I need an advice. A real advice. Hindi galing kay Patpat dahil wala naman itong alam sabihin na maganda. Doon ako sa medyo matured at mas matalinong kausap.

Kinuha ko ang cordless phone saka nag-dial. Sobrang tagal bago may sumagot doon. Mukhang galing sa sementeryo ang boses ng kausap ko sa kabilang linya.

"Yuan? Hayop ka! Ikaw lang pala!" paos at tila tinatamad ang boses na sagot nito matapos kong mag-hello. Pumasok ako sa sala ng kwarto ko para hindi maabala sa pagtulog si Mirasol.

"Uncle mo ako, kailan ka matututong gumalang sa akin, huh?" inis ko munang tanong kay Xyren.

"Tsk, ikaw kaya ang gisingin ko ng madaling araw? Alam mong galing kami sa EcoBar nina Mico! Ano bang kailangan mo, ha?" Pero bago pa ako makasagot ay— " ahhh...alam ko na! Nakabuntis ka, 'no? Kaya ka tumawag ng ganitong oras dahil nakabuntis ka! Lagot ka sa daddy mo!—"

"Will you please, shut up?" napipika kong singhal kay Xyren. Kaya mas sinasabihan ko ng mga sekreto si Patpat kesa rito dahil may pagka-epal ang anak ng pinsan kong si Xander. Bukod doon ay sumbungero din ito. Well, not the typhical sumbungero pero kapag may sekreto kami at kinausap siya ni Daddy ay wala pang alas-kwatro na aamin ito. But Xyren is a nice guy. Despite of being a sh*t! He still the best man I knew. Alam nito ang solusyon sa lahat ng bagay. Kulang na nga lang ay tawagin ko itong genius. Genius sa kalokohan.

Kaklase ko ito mula Elementary. Actually, sa kolehiyo lang kami magkakanya-kanya ng mga kaibigang sina Patrick, Mico, Angel, Meggan at ito ngang si Xyren. Mas matanda siya sa akin ng limang buwan kahit pamangkin ko siya sa pinsan. Ang daddy ko kasi ay buong tiyuhin ng daddy nila ni Trisha. Konti lang ang tanda ni Dad sa mga ito kaya naiilang si Xyren na tumawag ng lolo kay Dad. Then he decided na Tito-Lolo na lang ang itawag dito. Numero unong sipsip sa ama ko si Xyren. Paano'y ayaw nitong mag-aral ng engineering na siyang nais ni Daddy. Mas gusto nitong maging abogado. At ang kupal ay nakuha ang pagsang-ayon ni Dad nang walang kahirap-hirap. Sabagay, may lugar pa rin ito sa Villanueva Builders Company as a Lawyer.

"Ano ba kasing kailangan mo?" he asked.

"Pumunta ka rito sa bahay. Ngayon na at—"

"Ano? Ngayon? Hoy, nananaginip pa ako tapos bigla mo na lang akong papupuntahin diyan?"

"I said pumunta ka rito, now! Or you want me to tell your dad about the house that you bought last month?" pananakot ko pa rito.

Palihim kasing bumili ng bahay si Xyren at dahil ayaw nito nang maraming umuusisa sa mga ginagawa ay sa akin ipinangalan ng gago ang mga papeles niyon. Ako tuloy ang napagsabon ni Daddy pero tiniis ko ang sermon para lang sa gagong si Xyren. Kung nalaman iyon ng mga tatay namin ay baka hindi siya maglo-lawyer ngayon. Thanks to me!

Mag-aalas singko na nang dumating ang kotse ni Xyren sa bahay. Naka-short at tshirt lang ang lalaki. Sinalubong ko ito sa may hagdan dahil baka pumasok pa sa kwarto ko at makita si Mirasol. Mukhang mamaya pa ang gising ng dalagita kaya iniwan ko na muna ito.

"Ano ba kasi 'yon, Yuan?" may inis sa tinig na tanong ni Xyren. Parang antok na antok pa ang hitsura ng pagmumukha nito.

"May itatanong lang ako, okay?" sagot ko.

"Bakit 'di na lang sa telepono, kanina? Alam mong dadalawang oras pa lang ang tulog ko, tssk!"

"Ang dami mong reklamo nandito ka na nga! Umayos ka, isang-isa ka na lang sa'kin!"

"Oo na! Now tell me, what is the problem of the great Yuan V.?" nang-aasar na tanong nito maya-maya.

Saglit akong natigilan sa pag-iisip kung paano ko sasabihin sa lalaki ang problema ko nang hindi ako umaamin.

Tumikhim muna ako ng tatlong beses. "May itatanong lang ako sa'yo."

"Ano nga 'yon? Dalian mo at ako'y tutulog pa!"

Huminga ako nang malalim para pigilan ang inis kay Xyren. Kung hindi lang ako namo-mroblema sa sitwasyon namin ni Mirasol ay nungkang humingi ako ng advice rito.

"May kaibigan kasi ako—I mean may kakilala ako...he's interested with a girl pero bata pa ito. But he wants to touch her and kiss her so much to the point of losing his sanity. As in—he can't explain exactly. Basta in love ang kakilala kong iyon!" sa wakas ay salaysay ko kay Xyren. Gusto kong makadama ng hiya dahil sa nakitang reaksyon nito. Naka-nganga ang gago kong pamangkin na tila kabaliwan ang narinig niya. "What? Speak now, bastard!" pasinghal kong untag dito.

"Para namang tanga 'yang kakilala mong!" biglang saad ng lalaki na ikinapantig ng tenga ko.

"Ano?" reaksyon ko pero nang makapag-isip ay agad akong kumalma. Baka makahalata si Xyren.

"Pakisabi sa kakilala mo na hintaying lumaki ang pinag-iintresan niyang babae. Iyon ang dapat. Child abuse iyon kung ipipilit agad niya."

Naningas ang katawan ko sa huli nitong sinabi. Pero nang makita kong matiim siyang nakatitig sa akin ay eksaherado akong tumawa.

"Hahaha, that's what I also said to him. I just wanted to know your side kaya kita tinanong," paliwanag ko pa.

"Ah, yeah. Pwedeng makulong ang kakilala mong iyon dahil menor de edad ang gusto niyang papakin," sabi pa nito. Ang pangit pakinggan ng term na ginamit ng kausap pero may bago ba roon?

Anghel na mukha ang tingin dito ng lahat pero sa totoo lang—mas matino pa kami ni Patrick kesa sa kaniya.

"Sasabihan ko na lang ulit ang kakilala kong iyon—"

"Kung sa kanya ay hindi pwede..."bigla ay makahulugan nitong wika na ikinatingin ko sa kanya.

"W-What do you mean?"

"Kung sa iba, talagang hindi maaari ang gusto nila. Pero kung ikaw 'yun—" tumawa muna ito bago nagpatuloy, "tiyak na hindi ka papipigil. You are Paul Yuan Villanueva, eh. 'Di ba nga sabi mo wala kang hindi maaangkin kapag ginusto mo?"

"That's a different thing," naiilang kong tugon kay Xyren sabay iwas ng tingin dito.

"Woah! Ikaw ba yan, Yuan?" Pagkatapos ay lumipat ito ng upo sa tabi ko saka ako inakbayan. "C'mon, sino ang tatanggi sa'yo? At sino ang magkakalakas ng loob na ireklamo ka? Do what you like, Uncle kupal!" natatawa pa nitong dagdag saka tumayo at nag-inat. "Uwi na ako. I badly need a whole day sleep!"

"O-Okay, kupal!" tango ko na lang sa lalaki.

Bago ito tuluyang umalis ay lumingon pa sa akin ang pamangkin habang hawak ang door knob.

"Use condom. It's a must!"

Kumindat pa ito bago isinara ang pinto. Ako naman ay parang biglang nilagnat pagkatapos ng pag-uusap na iyon. Bumalik ang pagnanasa na kinikimkim ko para kay Mirasol. Maybe Xyren was right. I'm not a Villanueva heir for nothing, right?

MIRASOL

Hindi muna nagtrabaho si Nanay dahil sa lagnat niya kagabi. Mabuti na lang at nakahiga lagi sa kwarto ang ina, hindi nito nakita ang pamumula ng buo kong mukha dahil sa ginawa ni Señorito. Ngunit hindi ko iyon naitago sa mga kasamahang maid. Alam agad nila ang nangyari. At wala akong dahilan para ilihim iyon.

"Naku, grabe na ang topak ni Señorito. Pati bata ay pinapahirapan!" komento ni Salome.

"Sana umuwi na sina Ma'am para matigil ang sanib ng anak nila," wika naman ni Senny.

"Kaya sa susunod, Mirasol. Ayusin mo ang paglilinis. Alam mong metikuloso ang binatang amo natin, eh," ani Bing na may halong paninisi. "Simpleng pagwawalis lang iyon bakit may napuna pa siya?" tanong pa niya.

Iyon kasi ang ikwinento kong dahilan kanina. Ayokong malaman pa ng mga ito ang pangingialam ko sa biscuit. Nang magising ako sa silid ni Señorito kanina ay magaan na ang pakiramdam ko. Nakabalot ako ng makapal na kumot at mag-isa na lang ako roon. Nang bumaba ako ay nalaman ko na nagkukulong daw sa library si Señorito. Nakita ko pa ang pag-alis kanina ng pamangkin niyang si Xyren na maaga raw nagtungo roon. Mabuti na lang at hindi ko ito namulatan. Kun'di ay maiilang ako sa lalaki.

Sinimulan ko ang araw sa gawaing-bahay sa mansyon. Pinilit kong abalahin ang sarili para hindi ko maalala ang nangyari kagabi. Hiniling ko pa na sana ay hindi bumaba si Señorito Yuan para mananghalian. Kaya lang, hindi nangyari ang dasal ko. Pagpasok ko sa loob ng bahay ay naroon na ang binata sa table at pinagsisilbihan ng mga maid.

Kinabahan ako nang magtama ang aming mga mata. Naalala ko ang pagtulog ko sa silid niya kanina.

"Mirasol, ikaw na raw ang maglilinis ng kwarto ni Señorito," bulong sa akin ni Minda nang salubungin ako.

Nakatingin pa rin ako sa lalaki habang pinakikinggan ang kausap. Hindi ko mabasa ang nakalarawan sa mukha ng among binata na nakatitig rin sa akin.

"B-bakit po ako? Akala ko bawal ako sa itaas?" tanong ko sa babae. Huli na ang aking pagtataka sa sinabi nito. Paano'y na kay Señorito ang atensyon ko.

"Yun ang utos ng señorito. Huwag kang mag-alala, 'yun lang daw ang gagawin mo sa buong maghapon. Pero ingat ka pa rin. Mukha lang 'yang anghel sa kagwapuhan pero may sungay iyan. Nasampulan ka na nga, 'di ba?" bulong pa ni Ate Minda.

Ako ang mas kinabahan na baka marinig ng binata ang sinabi nito. Pero masyado kaming malayo kaya imposible iyon.

Pagkatapos kumain ni Señorito ay tumayo ito at nabigla pa kami nang ngumiti siya sa lahat. Nagpupunas-punas na ako ng mga vase noon at kunwari ay abala sa ginagawa kahit ang totoo'y pasulyap-sulyap ako sa binata.

"Napakasarap ng luto ngayon. Dahil diyan—ililibre ko kayo ng meryenda mamaya. 10 boxes of pizza para sa mga masisipag naming maids!" masiglang wika nito na ikina-nganga nina Bing, Minda at Salome na siyang nagsisilbi rito. Ako man ay muntik nang mapamulagat kun'di lang ito sa akin nakatingin.

Bakit napakabait naman yata ni Señorito ngayon? Kagabi lang ay para itong dragon na ginawa pa akong basketball ring, pero ngayon ay good mood ang lalaki. Na sa sobrang pagka-good mood ay mukha na itong may sira sa ulo. Hihihi...

Nang maka-akyat si Señorito ay parang mga bubuyog na nag-pulong ang lahat. Pati ako ay tinawag ni Bing.

"Nakita n'yo ba 'yon? Ngumiti ang señorito?" ang hindi makapaniwalang tanong ni Salome sa amin.

"At manlilibre pa raw ng pizza mamaya!" bulalas naman ni Ate Minda.

"Naku, ako ang kinakabahan sa kilos niya. Minsan ang kabaitan ng batang iyan, eh, palabas lang. Ano na naman kaya ang balak no'n?" sabi naman ni Bing.

Pati tuloy ako ay kinabahan. Higit kanino man ay si Bing ang nakakakilala sa binatang amo namin kaya naniniwala ako rito. At dahil ako ang may atraso; malamang na ako ang tatamaan kung sisiklab ang apoy ni Señorito Dragon!