Chapter 18: ESCAPE FROM PRISON
992 Words
Ngayong araw, ang unang hearing ko sa aking kaso at dumadalaw naman sila Michelle, Tara, at Carol sa akin. Wala akong gana para harapin sila. Gusto ko munang mapag-isa at makapag-isip ng mabuti. Mas mabuti pang ganito. Alam ko nag-aalala sila sa akin, pero ito lang ang naisip kong paraan para hindi sila madamay sa mga problema ko.
Ilang sandali lang, dumating ang mga pulis at kaagad na nilagyan ako ng posas sa dalawang kamay.
"Are you ready?" sambit ni Tara sa akin. Tumango ako sa kanya at saka nagpahakbang palabas ng kulungan.
Habang nag-aabang naman sa akin sina Carol at Michael na naka-sakay sa isang sasakyan, tuloy ang plano ko, Michelle, at buo na rin ang desisyon ko. ani ko sa aking sarili,
Agad akong pumasok sa loob ng sasakyan at sumunod naman sa akin si Tara na sumakay din at umupo sa aking tabi, kasama ang isa pang pulis. Habang nasa daan kami, panay tingin ko sa labas na taimtim na nanahimik.
Sa kabila, Roy Monte Negro...
"Pa! Bakit biglaan ang pagpatawag mo sa amin dito? Anong meron, Pa?" tanong ni Dante Monte n***o.
Ngayon na ang unang araw ng hearing ni Lacsamana, Dante. Kayla Ngan mawala sa ating landas ang babae na 'yan.
Masyado na siyang napapinsala sa akin at sa ating negosyo, Kaya. Ngayon, dapat nang maitumba na si Arabella Lacsamana, at siguraduhin na hindi na ito aabot sa kurte. Maliwanag, huh! Dante.
Wag kang mag-alala, Pa. Okay, kami na ang bahala sa babaeng 'yan. I assure you na hindi na ito aabot pa ng gabi. She has disappeared from our path.
Kaya kalma, okay, relax, Pa! Hindi mo kilala ang kamandag ng babaeng 'yan, Dante. Lacsamana is slippery, at hindi siya ganun kadali patayin.
Don't worry, Pa. I have a plan. Pinapaalala ko lang sa'yo, Dante, she is a smart and sharp woman. So, Kayla ngan, mawala siya sa ating landas. Patayin niyo ang babae niyan bago pa siya makagawa ng isang bagay na makasira sa atin.
Kami na ang bahala, Pa. I make sure na mawawala siya tonight. You'll just hear that she's a cold corpse. Dante says.
Hindi ako mapakali sa aking kinauupuan habang panay tingin ko sa aming dinadaanan. Are you okay, Ara? Yes, tara, I'm fine. direkta kong sagot sa kanya
Anong meron? Bakit bigla huminto ang sasakyan? ani ko sa aking sarili, Kaagad na naghandang si Tara sa kanyang baril nang bigla kong narinig ang mga putok.
Shit, pinapaulanan tayo ng mga bala! sabi ni Tara. Agad lumabas si Tara at kaagad na gumanti ng putok.
Agad-agad akong bumaba sa sasakyan habang nakaposas pa ang dalawang kong kamay. Natingin ako sa isang grupo na lumalapit patungo sa aming kinaroroonan.
Agad kong hinawakan si Tara at agad na nagpasali-pot sa gilid ng sasakyan nang makita ko na tinatarget siya ng isang lalaki, at kaagad na dinampot ang baril na nasa sahig.
"Are you okay, Tara?" sabi ko sa kanya, tumango siya sa akin. "Salamat, Ara," isang tango lang ang naging sagot ko sa kanya, at kaagad kong kinuha sa gilid ni Tara ang susi ng posas na hindi niya namamalayan, habang palapit nang palapit ang armadong mga tao na balot na balot ang kanilang mukha ng bandana.
Napa-tingin ako sa bandang kanan, at marikit ang daan papunta sa gubat. Ito na ang pagkakataon ko na makatakas dito.
Bigla napa-tingin sa akin si Tara nang makita niyang nakatutok ang baril ko sa kanyang harapan.
"A-ano ang ibig sabihin nito, Ara?" mabilis niyang tanong sa akin. "I'm sorry, Tara..." agad kong hinampas ang aking baril sa kanyang batok at kaagad nagpakawala ng mga putok sa mga armadong tao.
Agad-agad akong tumakbo sa bandang kanan nang mabilis patungo sa gubat, habang naka-sunod sa akin ang mga di-kilalang tao.
Sino sila? Talagang ako ang target nila. Pumasok sa kukurti ko agad ang pamilya Monte n***o. Talagang hindi na sila nag-aksaya pa ng panahon.
Hindi ko na alam kung ilang oras na ako tumatakbo dito sa loob ng gubat, habang ramdam ko na ang pagod at namamalat ang lalamunan.
Napa-hinto ako, napahingal habang nakalagay ang dalawang kamay ko sa aking dalawang tuhod. Umalis ako agad at nagpatuloy sa paglalakad.
Napa-ngisi ako nang makita ang ilog, at agad na lumapit at saka uminom ng tubig, nang bigla napa-tingala ako sa himpapawid nang nagli-liparan ang mga ibon. Hindi na ako ligtas dito.
Kaagad ako umalis at saka naghanap ng lugar na pagpapalipas-an ko ng oras, at lumulubog na rin si Haring Araw kaya dito muna ako manatili sa gubat.
Malalim na ang gabi, hindi pa rin ako dinadalaw ng antok, habang ramdam ko ang malamig na hangin na dumadampi sa balat ko.
Kinabukasan, maaga ako gumising at saka naghanap ng aking makakain. Mag-tres ng umaga na, Kailangan kong maka-alis dito bago pa sumikat si Haring Araw.
Nang bigla akong may narinig na mga kaluskos at saka yapak ng paa patungo sa aking tinatambayan, agad-agad kong pinatay ang apoy at saka nagmasid sa paligid.
Gulat na lumaki ang dalawang mata ko nang makita ang lalaking nakabalot ng bandana sa kanyang mukha.
Agad akong napabunot ng aking baril at agad na tinutok sa kanya. "Hindi ako ang kalaban dito, Lacsamana," agad niyang banggit sa akin.
"Who are you?" shh, wag kang maingay," kasabay ng pagbigay niya ng signal sa akin, na nilalagay niya ang kanyang isang kamay sa aking bibig.
Gulat ako na napalingon sa aking likuran nang bigla may narinig akong kaluskos na malapit sa aking tinatayuan.
Agad niya dinapit ang kamay ko at saka napa-takbo. Agad ako sumunod sa kanya, na tinitingnan ko siya.
Who are you? Tanong ko sa kanya. Kasabay ng paghinto ko. Bakit mo ako tinutulungan? sino ka ba talaga?
Nilingon niya ako. Lacsamana. Kayla, ngan mo na makaalis dito bago pa man darating sila, okay? Hindi importante kung sino ako. Ang importante, makatakas ka dito ngayon.
Tiningnan ko siya ng diretso sa mga mata. Kunin mo. Sabay abot sa akin ng baril na may kasamang bala.
- Writer
