Chapter 17: INVESTIGATION
865 Words
Michelle & Carol POV:
Dumating kami sa bahay ni Ara at kaagad kong tinawag si Ana mula sa labas ng kanilang bakuran habang kinakatok ko ang malaking pinto sa harapan.
"Ana, nandito na kami. Buksan mo ang pinto," sigaw ko sa kanya. Napahinga ako ng malalim nang walang sumagot mula sa loob ng bahay. At muli, napakatok ako ulit.
"Kinabahan ako, Michelle," sambit ni Carol. "Parang may mali." Bigla kaming nagkatinginan ni Carol na lumakas ang t***k ng sarili kong puso nang maisip na baka may nangyayari dito.
Kaagad kinatok ang pintuan, wala talaga may sumasagot. Agad ko kinuha ang aking cellphone na naka-lagay sa aking shoulder bag na kulay itim at agad-agad na nag-dial sa number ni Ana, "Wala talaga may sumasagot.
"Carol, hanap tayo ng paraan kung paano mapasok ang loob ng bahay," sabi ko. Inikot namin ang buong bahay nang bigla napahinto si Carol.
"Michelle, dito," sambit ni Carol sa akin. Dali-dali akong nagtungo sa kanyang Tinatayuan. Agad naming sinundan ang yapak ng paa patungo sa pintuan sa likod ng bahay. Bakit bukas ito? Nakatitig-wang lang. Sabi ko naman kay Ana na mag-lock ng pinto at wag hayaan na nakabukas ito.
Michelle, parang may mali dito. Nagkatinginan kaming dalawa at dali-dali kaming pumasok sa loob ng bahay.
Gulat kami sa aming nadatnan. Bakit ganito ang sitwasyon dito sa loob ng bahay? "Ana, where are you?" tanong ko habang papalapit sa kusina.
"s**t, nahuli tayo, Carol." Banggit ko nang diretsuhan sa kanya nang makita ang damit at panty ni Ana na pera-peraso, at may bakas ng dugo sa lamesa at sa pader. Agad na tumawag si Carol sa police station para ipaalam ang nangyayari dito ngayon.
"Kinakabahan ako, Michelle. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ni Arabella kapag malaman niya ito! I'm sure... maghahalo ang langit at lupa nito!" Kilala natin si Ara kung paano siya magalit. Mas lalo kumalbog ang sarili kong puso sa narinig ko mula kay Carol.
"Tara, may nangyayari dito. Nawawala si Ana at may isa pang nangyayari sa kanya. She was raped. Hindi namin siya nakikita dito! Yes, nilibot na namin ang buong bahay pero wala talaga si Ana. Na-late kaming dumating, Tara," banggit ni Carol sa kabilang linya habang kausap si Tara.
Ilang sandali lang ay dumating ang mga pulis na aming kasamahan at kaagad na gumawa ng imbestigasyon sa mga pangyayari.
"Paano natin sasabihin ito kay Arabella, Carol?" tanong ko. "I don't know, Michelle. Kahit ako, hindi ko alam kung paano magsisimula sa pagsasabi sa kanya tungkol dito!"
Napa-hinga ako nang malalim at saka umikot ulit sa buong bahay matapos ang imbestigasyon na isinagawa namin. Kaagad kaming bumalik sa Maynila.
Habang naglalakad ako patungo sa kulungan kung saan nakakulong si Arabella, napa-lakas ang kaba sa puso ko. Huminga muna ako ng malalim at saka lumapit sa isang bakanteng mesa.
"Michelle, are you here?" naka-ngiti niyang sambit sa akin. Tumango ako sa kanya na may kasamang ngiti na may pag-aalinlangan.
"Kumusta si Ana Michelle?" sambit niya ng diretso sa akin. Napa-lunok ako sa sarili ko at laway na ikinuyom ko ang dalawang kamao habang kaharap ko siya.
"Michelle, nakikinig ka ba sa akin?" "Yes, Ara, narinig kita. So, kumusta ang kapatid ko?" Michelle, bakit hindi ka makasagot?" Bigla akong napa-tayo sa aking kinauupuan at saka tiningnan ng diretso si Michelle sa kanyang mata.
"Michelle, sabihin mo sa akin, wala bang nangyari kay Ana, diba? She's alright, diba? Where is she now? Gusto ko siyang makita. Michelle, sagutin mo ako. Where is Ana?"
"Ara, we were late when we arrived at your house, at tama ang kutob mo. May nangyari kay Ana." "What? Sinabi ko na nga ba! And then, where is she? Huh, Michelle?" Huminga ng malalim si Michelle at saka pinikit ang dalawang mata niya.
"Nawawala siya, Ara." "What? A-anong nawawala na sinasabi mo, Michelle? Nasaan ang kapatid ko? Monte n***o?" Nanginginig kung bigkas sa tinagang 'yan.
Mga hayop kayo! Pati ang kapatid ko dinamay niyo, Ara, huminahon ka. Hindi makatutulong sa iyo 'yan. Tandaan mo, nandito ka pa sa kulungan.
Makapangyarihan ang mga Monte n***o, Ara, at wala kang laban sa kanila. Buhay ang kinuha nila sa akin, Michelle, kaya buhay din ang kukunin ko sa kanila.
Ano ang ibig mong sabihin, Arabella? Tatakas ka dito sa loob ng kulungan? Ganun ba! Huh! Ara? Kung kayla ngan ko dadaanin ang karayom, Michelle, makalabas ako dito, gagawin ko.
Mahihiganti ko ang pamilya ko na kinuha ng mga Monte n***o, pero Ara, tiningnan ko si Michelle nang diretsuhan sa kanyang mata.
Kaya napatahimik siya sa kanyang inu-upuan. Hindi ko hahayaan na lumaki pa ang kaso mo, Ara. Wala kang gagawin kundi ipaubaya muna sa amin ang kaso ni Tita at ang kaso ni Ana.
I don't know Michelle, pero ito lang ang solusyon ko ngayon. Agad akong umalis sa kanyang harapan at dali-daling lumakad papasok sa aking Zelda.
Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha mula sa aking mga mata habang iniisip ko ang mga pangyayari. Ano ang nagawa kong kasalanan? Bakit ganito ang inabot ko? Pati ang pamilya ko nadamay.
Walang iha ka, Roy Monte n***o. Sinusumpa ko na magbabayad ka sa akin. Hindi ako titigil hanggang hindi mo ibinabayaran ang buhay na kinuha mo.
- Writer
