แยกแยะไม่ได้จากเสียงร้อง เพราะมันถูกกลบด้วยเสียงดนตรีอันหนักหน่วงเร้าใจ ปลุกปั่นอารมณ์ของหญิงชายให้โลดแรง บางคนออกมาอวดลีลาอยู่หน้าฟลอร์อย่างสุดเหวี่ยง
“นี่รัตติกร... เพื่อนเก่าฉัน เพิ่งมาจากต่างจังหวัด”
ดาลันตะโกนบอกเพื่อนๆ ผายมือมาทางรัตติกรที่แทบเอามืออุดหูกับเสียงดังสนั่น
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะทุกคน”
รัตติกรพยายามตะโกนแข่งกับเสียงดนตรี
หล่อนส่งยิ้มแห้งๆ ให้กับบรรดาเพื่อนๆ ของดาลันที่รายล้อมอยู่รอบโต๊ะกลมตรงหน้า
ทุกคนยิ้มและโบกมือทักทายตอบอย่างมีไมตรี ก่อนจะชูแก้วเหล้าขึ้นชนกัน… ราวกับว่าเป็นการดื่มต้อนรับการมาของเธอ
ครู่สั้นๆ ต่อมา
“เอ่อ...ดา ฉันรู้สึกหายใจไม่ออกน่ะ”
รัตติกรบอกกับเพื่อน เพราะไม่คุ้นเคยกับควันบุหรี่และเสียงดังจนแสบแก้วหู
“จะให้ไปด้วยมั้ย…”
ดาลั
