“ผมตั้งใจซื้อให้” เขากล่าว
เมื่อเห็นหญิงสาวออกอาการลังเลใจ
“ก็ได้ค่ะ” สุดท้ายเธอก็รับกุหลาบช่อนั้นไว้… เริ่มสงสัยว่าเขาเป็นใครกัน
“ผมชื่ออาทิตย์”
เขาลดน้ำเสียงลงเล็กน้อย แนะนำตัวเองกับเธอ
“ฉันชื่อรัต...”
ไม่ทันที่หญิงสาวจะกล่าวจบประโยค ชายปริศนาก็เดินจากไปเสียแล้ว
แต่ก็ช่างเถอะ… ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องจดจำ
ไปเสียได้ก็ดี…
ความรู้สึกบอกกับเธอว่าเขาดูลึกลับซับซ้อนอย่างไรพิกล
“เฮ้ย... รัตติกร ทำอะไรน่ะ”
เพื่อนคนหนึ่งของดาลัน เดินออกมาจากประตูไนท์คลับด้วยอาการซวนเซเล็กน้อย หล่อนตะโกนเรียกโหวกเหวกมาแต่ไกล ท่าทางคล้ายเมาสุรา
“ฉันเวียนหัวนิดหน่อยน่ะ... สักเดี๋ยวจะตามเข้าไปจ้ะ”
รัตติกรบอก
“ฉันชื่อวิภา
