จอมซนคนธรรพ์

บทที่ 8

"มีอะไรจ๊ะกอหญ้า ทำไมร้องเสียงหลงออกมาแบบนั้น" แม่ของคนธรรพ์ได้ยินเสียงก็รีบเปิดประตูออกมาดู เพราะนางไม่รู้ว่าลูกชายกลับมาแล้ว

"ก็ไอ้คนน่ะสิคะแม่ครู"

"คนทำไมเหรอลูก คนกลับมาแล้วเหรอ" แม่ของเขารีบเดินเข้าไปที่ห้องลูกชาย

"ตาคน!!"

"แม่!! ผมตกใจหมดเลย" คนธรรพ์รีบหยิบกางเกงขึ้นมาปิดจู๋ตัวเองไว้

"ทำไมแกทำแบบนี้!!" รสสุคนธ์เดินเข้ามากำลังจะฟาด แต่ไวไม่สู้คนธรรพ์ เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปโดยที่ด้านหลังไม่มีอะไรปิดบังแม้แต่ชิ้นเดียว

"หนูก็รู้ว่ามันบ้า ๆ บอ ๆ แบบนี้ อดทนเอานะลูก"

"ค่ะ" กอหญ้าได้แต่คิดว่าคงต้องได้อดทนเอานั่นแหละ แต่คนธรรพ์ไม่เคยทำนิสัยแบบนี้กับเธอสักทีถึงแม้ว่าเขาจะปากเสีย

#ยี่สิบนาทีผ่านไป

"กูนึกว่ามึงไปผุดไปเกิดที่ไหนแล้ว" เขาเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ยังปล่อยหมาออกจากปากอยู่เหมือนเดิม

"กูจะไปเกิดได้ยังไงในเมื่อมึงยังไม่ตาย กูก็ต้องรอเอามึงไปด้วยสิ" มีหรือที่กอหญ้าจะยอม เธอตอบกลับไปทันควันเหมือนกัน

"ปากดีให้มันถึงที่สุดแล้วกัน แล้วนี่มึงจะนอนที่ไหนอย่าบอกนะว่าจะนอนบนเตียงกับกู"

"เอ้า..ถ้ามึงไม่ให้กูขึ้นนอนบนเตียง มึงจะให้กูนอนที่ไหน"

"ก็นอนพื้นไปสิ ที่บ้านก็นอนพื้นไม่ใช่เหรอ" คนธรรพ์พูดไม่ผิด เพราะที่บ้านของเธอ กอหญ้ามีแค่เสื่อผืนเดียวที่รองร่างบางของเธอไว้

"แต่กูกำลังท้องลูกของมึงอยู่นะ" กอหญ้าคิดว่าตอนที่ลูกของเธออยู่ในท้อง เธอก็อยากจะให้ลูกได้นอนสบายหน่อย

"ลูกของกูจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ "

"ทำไมมึงพูดหมา ๆ แบบนั้นไอ้ควาย"

"มาหมาทั้งควายเดี๋ยวมึงก็ปากแตก..กูจะไปรู้ได้ไงก็วันนั้นกูเมา กูได้ทำอะไรมึงหรือเปล่ากูยังไม่รู้เลย"

"ไอ้!!" กอหญ้ากำลังจะหาคำมาด่าคนธรรพ์ให้เจ็บแสบที่สุด

แต่ถูกชายหนุ่มชี้หน้าเหมือนจะขู่

"ที่มึงพูดแบบนี้มึงไม่เชื่อใช่ไหมว่าลูกในท้องกูเป็นลูกของมึง กูไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนแล้วกูจะท้องได้ยังไง"

"ถ้าเป็นลูกกูจริง กูก็จะรับแต่กูจะเอาแค่ลูกนะ กูคงไม่เอามึงมาทำเมียหรอก"

กอหญ้าถึงกับจุกเมื่อได้ยินคำนี้

"แล้วมึงคิดว่ากูอยากจะได้มึงมาทำผัวหรือไง"

"ดีเหมือนกันที่มึงพูดออกมาแบบนี้ ถ้ามึงคลอดลูกแล้ว มึงก็เอาลูกไว้ให้แม่กูเลี้ยงแล้วกัน ส่วนมึงจะไปไหนก็ไป"

คำนี้ที่เขาพูดออกมาจุกยิ่งกว่าคำเมื่อกี้อีก จุกจนมือไม้ชา