บทที่ 7
635 Words
"แกไม่ต้องพูดอะไรแล้วไอ้คน ถ้าไม่ชอบที่พ่อกับแม่จะให้หนูกอหญ้าอยู่ที่บ้านหลังนี้ แกก็ออกจากบ้านไป" ผอ. กลับมาจากโรงเรียนพอดีได้ยินที่ลูกชายพูดกับแม่ก็ไม่พอใจ
"ผมเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อนะ"
"ก็เพราะแกเป็นลูกชายคนเดียวนั่นแหละ ถึงได้ถูกตามใจจนเสียคนแบบนี้"
"พ่อ" คนธรรพ์ตะคอกใส่พ่อ พร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินออกจากบ้าน ตอนนี้เขานึกโมโหมากที่พ่อกับแม่ของเขาเลือกกอหญ้าแทนที่จะเลือกลูกชายคนเดียว
"นั่นคนจะไปไหนลูก" รสสุคนธ์รีบลุกขึ้นเพื่อที่จะตามลูกออกไป
"ไม่ต้องไปสนใจมัน เงินก็ไม่ต้องให้มันใช้ ปล่อยมันอดตายไปเลย!" พ่อพูดเหมือนไม่มีเยื่อใย เขาต้องทำอะไรสักอย่างกับลูกชายนิสัยเสีย
"ทำไมพ่อพูดแบบนั้นล่ะ" แม่ยังไงก็เป็นแม่ ถึงแม้ลูกจะไม่เอาถ่านขนาดไหน ก็อดเป็นห่วงลูกไม่ได้
"เดี๋ยวมันก็ซมซานกลับมาเอง ไม่ต้องไปตามมันนะ"
ส่วนกอหญ้าได้แต่ยืนฟังอยู่ในครัวทุกถ้อยคำที่คนข้างนอกพูดกันเธอได้ยินหมด หญิงสาวลูบท้องตัวเองเบา ๆ คุยกับลูก เพื่อปลอบใจเขาตอนนี้เขาคงรู้แล้วว่าพ่อไม่ต้องการ
"หนูยังมีแม่นะ แม่จะดูแลหนูให้ดีที่สุด" ถ้าเธอมีที่ไปคงไม่อยู่ให้เขารำคาญใจแบบนี้ แต่นี่ไม่รู้ว่าจะหอบลูกในท้องไปอยู่ที่ไหน ถ้าจะไปหาพ่อ แม่เลี้ยงต้องเหยียดหยามและดูถูกเธอมากแน่ๆ
ตอนนี้กอหญ้ารู้ได้ทันทีเลยว่า อาการน้ำตาตกในมันเป็นยังไง จะร้องไห้ออกมาก็อายคนข้างนอก
#สามวันผ่านไป
"ยังอยู่อีกเหรอ" คำแรกที่พ่อของลูกพูดออกมา เมื่อเห็นว่าเธอยังอยู่ที่บ้านของเขา
พอได้ยินคำถามของเขาแบบนั้น เธอถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอ หญิงสาวตอกกลับออกไปแบบทันควัน "คงรำคาญกูมากล่ะสินะ แต่เสียใจด้วย..กูไม่ไป"
พอพูดจบกอหญ้าก็เดินเข้าไปในห้องของเขา
"อย่าบอกนะว่ามึงย้ายเข้ามานอนในห้องกูด้วย" ชายหนุ่มเดินตามมาแบบอารมณ์เสีย
"ถ้ามึงไม่พอใจที่กูอยู่ห้องนี้มึงก็ย้ายไปอยู่ห้องอื่นสิ"
"ทำไมกูต้องย้ายด้วย ก็นี่มันห้องของกู"
"แต่ตอนนี้แม่ครูยกห้องนี้ให้กูแล้ว" หญิงสาวพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนที่เตียงนุ่มแบบไม่แคร์
"เอ้าา อีนี่!"
ทั้งสองชินกับการใช้สรรพนามและคำพูดแบบนี้คุยกัน เพราะว่าพวกเขาสนิทกันตั้งแต่จำความได้และพูดคุยกันแบบนี้มาตลอด
"มึงไม่กลัวที่จะนอนกับกูก็เรื่องของมึง" คนธรรพ์เดินเข้าไปแล้วก็ถอดเสื้อออก โยนไปที่หน้าของกอหญ้า แล้วก็รูดซิปกางเกงลง
"ไอ้คน..มึงจะทำอะไร!?" กอหญ้ารีบหันหน้าไปทางอื่น
"กูจะอาบน้ำ มึงจะให้กูใส่ชุดนี้อาบเลยหรือไง"
"แล้วทำไมมึงไม่เข้าไปถอดในห้องน้ำ" หญิงสาวยังแอบหันกลับไปดู ว่าเขาทำอะไรต่อ
"กูจะถอดตรงไหนมันก็เรื่องของกู บ้านกู ห้องกู"
พรวด!!
เขาดึงลวดเดียวออกทั้งกางเกงชั้นนอกและชั้นในพร้อมกัน ตอนนี้มังกรผงาดฟ้าของคนธรรพ์ชี้โด่ขึ้นเพดานแถมยังเลี้ยวซ้ายอีก
"กรี๊ดดดดด!!" กอหญ้าปิดตาได้ก็รีบวิ่งออกมาจากห้อง
"ฮ่าา ฮ่าา กูนึกว่าจะแน่"
- Writer
