ตอนที่ 5 เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว
1957 Words
หลังจากเล่นได้ประมาณ 3 ชั่วโมง อิงฟ้าและ พีระ ก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เรียบร้อยและทั้งคู่ก็มานั่งดื่มกาแฟที่ ร้านกาแฟข้าง ๆ
“พี แกว่าคุณพรรณของแกสวยไหมวะ ฉันว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมีเสน่ห์คนหนึ่งเลยนะ “อิงฟ้าพูดขณะที่ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม พีระได้แต่ปลายตามองเธอนิดหนึ่งก่อนจะวางแก้วกาแฟที่ดื่มไปเมื่อสักครู่
“แกคิดอย่างนั้นเหรอ อิง “พีระเอ่ยถามเสียงเข้ม
“อือ หรือแกจะไม่เห็นด้วยว่าเธอสวย”
“แกอยากให้ฉันจีบเธอเหรออิง”พีระเอ่ยถามเสียงเข้ม
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันก็แค่แนะนำเฉย ๆ แกจะจีบไม่จีบมันก็เรื่องของแก ใครจะบังคับแกได้ละ “อิงฟ้าเอ่ยเสียงเรียบ และใจก็คิดว่าว่าถ้าเกิดพีระจีบผู้หญิงคนนั้นจริง เธอจะดีใจกับเพื่อนจริง ๆ เหรอ
“ฉันจะเก็บไปคิดก็แล้วกัน อิง ถ้าแกคิดว่าดี “พีระเอ่ยน้ำเสียงประชด นิด
“แกจะมาอ้างคำพูดของฉันทำไมละ มันอยู่ที่แก”
“เลิกพูดเถอะอิง ไปเถอะฉันจะไปส่งแกที่บริษัทหรือที่บ้าน”พีระถามเสียงเข้มด้วยความไม่พอใจ
“ส่งที่บริษัทแล้วกัน ฉันจะไปเอาเอกสารก่อน “
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ “พีระพูดจบก็เดินออกไปที่รถ ทันทีโดยไม่รออิงฟ้าที่รีบสาวเท้าเดินตามมาติด ๆ
“รอด้วยสิ พี จะรีบอะไรขนาดนั้นกัน นี่ แกโกรธอะไรฉันเนี๊ยะ รอด้วย “อิงฟ้ารีบเดินตามไปที่รถ ก่อนที่พีระจะขับออกไป และไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย จนกระทั่งเขามาส่งเธอถึงที่ทำงาน เสร็จก็ขับรถกลับไปและก็ไม่พูดอะไรเช่นเคย
“เป็นอะไร โกรธอะไรนักหนา กัน เชอะไม่พูดก็ไม่ต้องพูด “อิงฟ้าได้แต่บ่นพึมพำ ก่อนที่มือเล็กจะกดโทรศัพท์ หานารินเลขาคนสนิท
“ฮัลโหล ค่ะพี่ริน เดี๋ยวคืนนี้พี่รินไม่ต้องไปกับอิงนะคะ อิงจะขับรถไปเองค่ะพี่รินพักผ่อนเถอะค่ะ ”
เมื่อวางสายจากเลขาคนสนิท อิงฟ้าก็ตรงไปที่ร้านเสื้อร้านประจำของเธอเพื่อเลือกชุดที่จะไปงานเลี้ยงทันที
.................................................
โรงแรมหรู ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ ตอนนี้มีบรรดา นักธุรกิจ มากมายมารวมตัวกันอยู่ที่นี่
“คนเยอะเหมือนกันนะคะ นี่ถ้าให้พรรณมาคนเดียวมีหวัง คงจะยืนอึ้ง เพราะไม่รู้จักใครเลยนะคะ คุณพี “พรรณรายเอ่ยเสียงหวาน ขณะที่เดินควงแขนของพีระเดินเข้ามาในงาน
และขณะที่ทั้งคู่เดินเข้ามาก็เรียกแสงแฟลชจากบรรดานักข่าวภายในงานได้รัว ๆ
“เราเข้าไปข้างในกันเถอะครับคุณพรรณ”พีระเอ่ยเสียงทุ้มและเดินเข้าไปในงาน
ขณะที่ทั้งคู่เดินเข้าไปในงานนั้น ก็ตกเป็นเป้าสายตาของหลายคนที่กำลังมองมาที่พวกเขา และเสียงพูดดังอื้ออึงถึงความเหมาะสมของทั้งคู่
“ทำไมทุกคนถึงได้มองเรากันจังละคะ คุณพี “พรรณรายเอ่ยถามอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ใจของเธอนั้น รู้สึกดี
“ไม่มีอะไรหรอกครับเป็นเรื่องปกตินะครับ ว่าแต่คุณพรรจะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ”
“ไวน์ก็ได้ค่ะ “
“ถ้าอย่างนั้นคุณพรรณรอสักครู่นะครับเดี๋ยวผมหยิบไวน์ให้ “พีระเอ่ยบอกและเดินไปหยิบแก้วไวน์ 2 แก้ว และเดินกลับมาหาเธอ
“ขอบคุณค่ะ คุณพี “
“คุณพีระ สวัสดีครับ “
“อ้าวคุณอเนก สวัสดีครับ นี่มานานแล้วเหรอครับ “ พีระเอ่ยทักทาย ตอบ
“ครับมาได้สักพักแล้วครับ เอ่อแล้วนี่ “
“อ้อคุณพรรณรายครับ ลูกสาวของคุณภิธา หุ้นส่วนธุระกิจของพีอาร์กรุ๊ป นะครับ “
“สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันมาแทนคุณพ่อนะค่ะ”พรรณรายเอ่ยทักทาย
“แหม เหมาะสมกันจริง ๆ นะครับ แบบนี้ เรือล่มในหนองทองจะไปไหนจริงไหมครับ” อีกฝ่ายเอ่ยแซว ทำให้ พรรณรายยิ้มหวานด้วยความพอใจ ก่อนจะทำท่าทางเอียงอาย
“เอ่อ คือ เรื่องนี้ “
“เอ๊ะ นั่น คุณอิงฟ้านี่นา ผมต้องขอตัวไปทักทายคุณอิงฟ้าสักครู่นะครับคุณพีระ “
“อ้อครับ “
พีระมองตามไปที่ร่างของคนตัวเล็ก และวันนี้เธอแต่งตัว ได้สวยโฉบเฉียว แถมยังเซ็กซี่สุด ๆ แต่ว่าทำไมเขารู้สึกไม่ค่อยจะพอใจเลยที่เธอต้องตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายคนอื่น ๆ ที่กำลังมองเธอในตอนนี้
“แต่งตัวโป๊เกินไปแล้วอิง” พีระเอ่ยพึมพำด้วยความไม่พอใจ
“ใครคะ สวยจังเลยค่ะคุณพี “ พรรณรายเอ่ยถาม ขณะที่มองตามสายตาของชายหนุ่มและรู้สึกไม่พอใจนิด ๆ ที่เห็นเขามองเธอไม่วางตาแบบนี้
“อิงฟ้านะครับ “พีระตอบสั้น ๆ แล้วก็หันหลังกลับมาเหมือนไม่สนใจแต่ในใจจริงแล้วตอนนี้มันร้อนรุ่ม ไปหมดแล้ว
.....................................
“คุณอิงฟ้า สวัสดีครับ “
“อ้าวคุณอเนก สวัสดีค่ะ “
“วันนี้คุณอิงฟ้าสวยจังเลยนะครับ “อเนกเอ่ยชมเสียงหวาน
“บอบคุณค่ะ เอ่อ เดี๋ยวดิฉันขอตัวสักครู่นะคะ คุณอเนก “อิงฟ้าเอ่ยบอกก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาบริเวณเครื่องดื่มหลังจากทักทายคนในงานจนรู้สึกคอแห้งแล้วตอนนี้ อิงฟ้ากำลังเล็งไปที่เครื่องดื่ม ว่าจะหยิบแก้วไหนดีนั้น
“จะมางานนี้ไม่เห็นบอกกันสักคำนะอิง”เสียงทุ้มเอ่ยดังมาจากด้านหลัง อิงฟ้าจึงหันมามองทันที
“ก็แกไม่ได้ถามนี่ และอีกอย่างแกก็ไม่คุยกับฉันเลยตั้งแต่ไปส่งฉันแล้วก็บึ่งรถกลับ แล้วแกจะให้ฉันพูดอะไรละ “อิงฟ้าตอบเสียงเรียบ และหันไปสนใจเครื่องดื่มตรงหน้าต่อทำให้พีระ นึกขึ้นได้ว่าทำไมเขาถึงอารมณ์เสียเมื่อตอนบ่าย
“ว่าแต่ทำไมแกต้องโกรธฉันวะ แล้วโกรธฉันเรื่องอะไรพี “อิงฟ้ายังคงถามต่อ
“เปล่าไม่มีอะไร ฉันไม่ได้โกรธแก “
“แกแน่ใจเหรอพี แต่ฉันว่าแกต้องไม่พอใจอะไรฉันแน่นอน “อิงฟ้ายังคงคาดคั้น
“แกมากับกับใคร คุณรินละ “พีระเปลี่ยนเรื่องคุยถามถึง นารินเลขาส่วนตัวของอิงฟ้า
“แล้วแกเห็นไหมละ ถ้าไม่เห็นก็แสดงว่าฉันมาคนเดียว “อิงฟ้าตอบกวน ๆ ทำให้พีระรู้สึกหมั่นไส้คนตรงหน้าจริง ๆ
“อิง จะกวนฉันทำไม “
“ใครกวน แก ฉันจะไปกวนแกทำไม “
“ก็ที่แกตอบ ฉันเมื่อกี้ มัน.........”
“คุณพีคะ อยู่นี่เอง พรรณก็มองหาคุณพีทั่วงานเลยค่ะ “
พีระยังพูดไม่ทันจบเสียงหวานก็เอ่ยดังมากจากด้านหลัง พร้อมกับสาวสวยที่เดินตรงมาเกี่ยวแขนแกร่งของเขา อย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน ทำให้อิงฟ้าไอ้แต่ยิ้มมุมปาก
“เอ่อ ผมมาหยิบเครื่องดื่มนะครับคุณพรรณ “
“”อุ้ย คุณพีนี่ รู้ใจพรรณจังเลยนะคะ ว่าพรรณกำลังต้องการเครื่องดื่ม เอ๊ะว่าแต่ เธอคือ.......”
พรรณรายเอ่ยและหันมาหาอิงฟ้าที่ยืนอยู่ ข้าง ๆ ทำให้พีระต้องถอนหายใจและกำลังจะเอ่ยแนะนำ ให้ทั้งคู่รู้จักกันแต่ว่า
“สวัสดีค่ะ ดิฉันอิงฟ้า เป็นเพื่อนสนิทของพีระค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ........”อิงฟังเอ่ยแนะนำตัวและถามกลับ
“อ้อ เป็นเพื่อนสนิทคุณพีหรอกเหรอคะ ดิฉันพรรณรายค่ะ”
“ค่ะคุณพรรณราย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แล้วนี่มานานแล้วเหรอคะ”อิงฟ้าเอ่ยถามต่อแต่ก็อดปลายตามอง พีระนิดหนึ่งไม่ได้
“ค่ะสักพักแล้วละคะ พอดีว่าคุณพีไปรับ นะคะ”พรรณรายเอ่ยบอก และก็ยังคงเกี่ยวแขนแกร่งของเขาไว้แน่น
“อ้อ เหรอคะ แหม มิน่าแกถึงได้รีบกลับ ไม่พูดไม่จากกับฉันสักคำที่แท้ก็รีบไปรับสาวนี่เอง “อิงฟ้าหันมาเอ่ยกับพีระพร้อมกับส่งสายตาพราว
“ฉันเปล่า อิงแกอย่ามาพูดมั่ว ๆ “ พีระหันมาเอ่ยปฏิเสธเสียงเบา ให้พอได้ยินกันสองคน
“ฉันเชื่อแล้วว่าแกไม่ได้โกรธฉัน หรอก แต่แกรีบไปรับสาวนี่เองไอ้พี “ อิงฟ้ากระซิบบอกกับชายหนุ่ม
“ไม่ใช่ แกเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว อิง “ พีระหันมากระซิบตอบเสียงเบา
“มีอะไรกันหรือเปล่าคะ “พรรณรายเอ่ยถาม
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะคะ เชิญคุณสองคนตามสบายค่ะ “ อิงฟ้าหันหลังเดินออกไปทันทีหลังพูดจบโดยไม่รอฟังว่า อีกฝ่ายจะตอบว่าอะไร
“คุณอิงฟ้าเธอน่ารักดีนะคะ ตอนแรกก็ว่าแค่หน้าตาสวย แต่พอได้คุยแล้วเธอน่ารักด้วยค่ะคุณพีว่าจริงไหมคะ”พรรณรายหันมาถามชายหนุ่ม ที่ตอนนี้ได้แต่มองตามหลังเธอไป
“คุณพีคะ คุณพี “พรรณรายเอ่ยเสียงเขาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าตอนนี้เขามัวแต่มอง ตามอิงฟ้า ไป
“อ้อครับคุณพรรณว่าอะไรนะครับ ผมไม่ทันฟัง “
“คุณกับคุณอิง เป็นเพื่อนกันมานานหรือยังค่ะ”
“อ้อ เกือบ 10 ปีได้แล้วครับ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ครับ”
“แบบนี้ก็คงสนิทกันมากสินะคะ”
“ครับ สนิท”
“แล้วคุณอิงสวยขนาดนี้มีแฟนหรือยังคะ “พรรณรายยังคงถามต่อ และคำถามนี้ทำให้พีระนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ
“เคยมีครับ “พีระตอบเสียงเข้ม
“เคยมีหมายความไงคะแสดงว่า .....”
“พรรณ พรรณราย อุ้ยใช่เธอจริง ๆ ด้วย “ เสียงแหลมเอ่ยทักมาแต่ไกลทำให้ ทั้งสองคนหันไปมอง ดวงตาของพีระต้องวาวโรจน์เมื่อคนที่เดินคู่มากับหญิงสาวอีกคนคือทามนั่นเอง
“อ้าว วาส ไม่ได้เจอกันนานเลย เป็นไงบ้าง สบายดีไหม”
“สบายดี แล้วนี่เธอกลับจากอังกฤษเมื่อไหร่ไม่เห็นจะบอกกันบ้างเลยนะ”วาสนาเอ่ยตัดพ้อเพื่อน
“เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันเอง แล้วนี้เธอก็มางานนี้ด้วยเหรอเนี๊ยะ ฉันเชื่อแล้วว่างานมี้มีแต่นักธุรกิจชื่อดังทั้งนั้นแล้วนี้เธอมากับใครเหรอ”พรรณรายเอ่ยถามและปลายตามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของเพื่อน
“อ้อ ลืมแนะนำ นี่ทาม คนรักของฉันเองแหละส่วนนี้ พรรณรายเพื่อนของฉันคะทาม “วาสนาเอ่ยแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ แหม ฉันดีใจด้วยนะ “
“อือ แล้วเธอละยัยพรรณ กลับจากอังกฤษ ก็ได้ควงนักธุรกิจหนุ่มหล่อระดับประเทศซะแล้วนะเธอนะ เอ้หรือว่าแอบซุ่มคบกันแล้วไม่บอก ใคร”วาสนาเอ่ยกระซิบแซวเพื่อน ทำให้พรรณรายได้แต่ทำท่าทางเอียงอาย
“เอ่อ นี่คุณ พีระ คุณพีคะนี่วาสนาเพื่อนของพรรณเองคะ ส่วนนั่น “
“ผมรู้จักครับ คุณทาม “พีระเอ่ยเสียงเข้ม และมองจ้องใบหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง และทามเองก็ยืนนิ่งไม่พูดอะไรเช่นกัน
“พี ฉันเจอคนรู้จักอยู่ทางโน้นเดี๋ยวฉันขอตัวไป..........”อิงฟ้าที่เดินเข้าและกำลังเอ่ยบอกพีระก็ต้องชะงักเท้าเมื่อ มองเห็น ทาม และผู้หญิงคนนั้น ยืนคุยอยู่กับพีระและพรรณราย
- Writer
