“เช็ดให้เอี่ยมเลยนะแอ๋ว เอาผ้าปูโต๊ะไปซักด้วย”
เสียงหวานดังแว่วมาก่อนตัว แพทริกหันไปเห็นลลิตาเดินเข้ามาพร้อมกับสาวใช้คนโปรด แอ๋วถือถังน้ำและอุปกรณ์ทำความสะอาดมาด้วย เธอทรุดลงนั่งเก็บผ้าปูโต๊ะแล้วเริ่มเช็ดอย่างประณีตโดยไม่หันมามองเขาเลยราวกับแพทริกเป็นรูปปั้น
“อ้าว” คนที่หันมามองคือลลิตา แต่ก็มองแบบไม่พอใจ ซ้ำร้ายยังยกมือขึ้นเท้าสะเอว “ยังไม่กลับไปอีกเหรอ วิสกี้นั่นมันแพงนะแพท วางลงเลย”
แพทริกหัวเราะเบาๆ
“ผมดื่มมันแล้วนะไลลา คุณไม่ดื่มต่อหรอก” เขายกแก้ววิสกี้ขึ้นสูงถึงหางคิ้วอย่างหยอกเย้า “ขอนะ”
ลลิตาจิ๊ปากแบบที่บางครั้งไอศูรย์ก็เผลอทำตามแม่ เธอเดินฉับๆ เข้ามาใกล้ก่อนจะแย่งแก้ววิสกี้ไปจากมือแล้วยกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว จากนั้นก็คว่ำแก้วลงตรงหน้าเขาและเหยียดยิ้มกวนโทสะ
“ไม่ให้ย่ะ กลับไปเลยไป”
แอ๋วทำความสะอาดเช็ดคราบน้ำชาที่ไอศูรย์พ่นไว้เรียบร้อยแล้วก็หันมารับแก้ววิสกี้จากลลิตา โดยที่เจ้า
