“น่าจะไม่รู้จักค่ะ”
“ว้า ฮันนี่น่ารักมากเลยนะคะ สวยมากด้วย อย่างกับดาราแน่ะ เมื่อปิดเทอมที่แล้วฉันบินไปหาชาร์ล็อต เลยรู้ว่าฮันนี่เลี้ยงลูกกระต่าย ฉันถ่ายรูปมาขายได้หลายรูปเลยค่ะ ขายดีมากด้วย”
เรเบลเปิดรูปกระต่ายวัยเด็กน่ารักให้ดูหลายรูป มีรูปหนึ่งที่ถ่ายติดมือผู้หญิงเอเชียมาด้วย เป็นมือเรียวดูนุ่มนวลสวมสร้อยข้อมือทองคำขาวประดับรูปผึ้งเล็กๆ ห้อยเป็นตุ้งติ้ง เธอคนนั้นสวมเสื้อแขนยาวสีขาว เพียงแค่เห็นมือกับได้ยินคำอธิบายของเรเบลก็รู้สึกได้ว่าเจ้าของมือจะเป็นผู้หญิงบอบบาง งดงาม และคงอ่อนโยนมากๆ
“พี่หยีไม่ได้เรียนต่อเหมือนชาร์ล็อตเลยค่ะ ชาร์ล็อตน่ะมีความฝันอยากเปิดร้านขายดอกไม้ ส่วนพี่หยีมีความฝันอยากแต่งงานเหรอคะ”
ยาหยีหัวเราะเก้อๆ อย่างเขินอาย
“ก็...ใช่นะ”
เธอไม่ได้โกหก ก็เธอเคยวาดฝันอยากแต่งงานกับชายสักคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอ เหมือนที่แม่เล่าเรื่องพ่อให้ฟังเสมอว่ารักกันมากเพียงใดก่อนท
