EP : 4
1004 Words
“อิง”
“...คะ” ฉันไม่ได้บ้านะคะ แต่ทุกครั้งไม่ว่าจะครั้งไหน ๆ ขอแค่พี่โฬมเรียกชื่อฉัน แค่เขาจะคุยกับฉันทีไรใจก็เต้นแรงทุกครั้ง
คนอะไรไม่รู้ทำให้ใจเต้นแรงได้ตลอดเวลา
“ยุ่งรึเปล่าครับ”
“ไม่ยุ่งค่ะพี่โฬม พี่โฬมมีอะไรคะ ขาดเหลืออะไรรึเปล่าบอกอิงได้เลยค่ะ” ฉันรีบฉีกยิ้ม ไม่มีทางยุ่งหรอก หรือต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็พร้อมสละเวลาขอแค่เขาเอ่ยปากคำเดียวก็พร้อมว่างเพราะขนาดหัวใจของอิงยังว่างไว้ให้พี่โฬมเลย >/////////<
“ค่ะ มีอะไรคะ” ฉันแอบคาดหวังแต่ก็พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ดูตื่นเต้น คิดได้แต่ห้ามใจลอยอีกรอบนะน้ำอิง
“คือ...คนนั้นพี่สาวอิงใช่ไหม” พี่โฬมถามด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ฉันใจเต้นแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจากนั้นเขาก็มองไปทางด้านหนึ่งที่แค่มองตามก็รู้ว่าหมายถึงใคร
“...ค่ะ” ทำไมมัน...อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มทำให้อีกฝ่ายรู้ความในใจล่ะอิง ทำไมล่ะ T-T
“ชื่ออะไรครับ”
“...พี่ช้องค่ะ” โคตรยากเลยกับการต้องฝืนทำทุกอย่างให้เป็นปกติทั้งที่ความจริงฉันกำลังรู้สึกอกหัก
“ช้อง? ชื่อแปลกดีนะ” เขายิ้ม พูดถึงพี่ช้องแล้วก็มองตลอดเวลา
ไม่เอาแบบนี้ได้ไหม อยากได้มาเป็นแฟนไม่ได้อยากได้มาเป็นพี่เขย T^T
ถึงความจริงแล้วจะรู้ว่ามาเป็นพี่เขยไม่ได้หรอกแต่ก็ไม่อยากให้เขามารู้สึกชอบคนในครอบครัว เพราะมันเท่ากับว่าถึงเขาอกหักจากพี่ช้องแต่เขาก็คงไม่มองมาที่ฉัน
“ชื่อช้องนางค่ะ แต่ส่วนมากคนที่สนิทจะเรียกสั้น ๆ”
“ช้องนาง?” พอได้ยินชื่อเต็ม ๆ ของพี่ช้องพี่โฬมก็หันมาสนใจมองหน้าฉันทันที
“ค่ะ”
“ชื่อแปลกดีนะแต่เพราะ ชื่อเหมาะกับหน้าสวย ๆ ของพี่สาวอิงมากเลย ฮ่า ๆๆ ขอโทษนะอิง พี่ชมจนดูเจ้าชู้รึเปล่า” เขาหัวเราะเบา ๆ ท่าทางเขินจนทำฉันยิ้มตาม
...ยิ้มเศร้า
“ไม่หรอกค่ะ พี่ช้องชื่อเพราะเหมาะกับหน้าตาอย่างที่พี่โฬมบอกนั่นล่ะค่ะ”
“พี่สาวของอิงมีแฟนรึยัง”
“...ยังค่ะ” ยังไม่มีแฟน ยังไม่มีใครแต่ที่รู้กันทั้งบ้านทั้งตระกูลก็คือมีคนจองไว้ จองแบบที่พี่ช้องนางไม่รู้ แต่ถึงไม่รู้เจ้าของตัวจริงก็คงไม่ปล่อยให้ใครมาวอแวแน่
“ถ้างั้นแนะนำให้พี่กับช้องนางรู้จักกันหน่อยได้ไหมอิง พี่อยากรู้จัก” เขายิ้มให้ฉัน สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความหวัง ประหนึ่งฉันคนนี้เป็นความหวังของหมู่บ้าน
ถ้าน้ำอิงคนนี้อยากจะบอกว่าไม่ได้ แต่จะให้ยกเหตุผลไหนมาประกอบว่าไม่ได้เพราะอะไร
...ไม่ได้เพราะพี่ชายของฉันจองเอาไว้ตั้งแต่ปีมะโว้
...ไม่ได้เพราะฉันชอบเขามากไม่อยากให้เขามาจีบพี่สาวของฉัน
สองเหตุผลนี้เหรอคะ? เฮ้อ! พูดยากน้ำท่วมปาก
“อิงไม่สบายใจอะไรรึเปล่า พี่รบกวนมากไปเหรอ”
“ปะ เปล่าค่ะ ไม่รบกวนอะไรค่ะพี่โฬม”
“ถ้างั้นเราไปตรงนั้นกันดีกว่า พาพี่ไปหน่อยนะน้ำอิง” พอบอกว่าไม่รบกวนเขาก็ขอร้องด้วยรอยยิ้ม เหมือนโดนมัดมือชกเลยค่ะ แล้วยังไงสุดท้ายก็ต้องไป
ต้องไปทั้งที่ใจกำลังโคตรเจ็บ
-เวลาต่อมา-
“เป็นอะไรเบบี๋ มายืนเงียบ ๆ ทำหน้าอย่างกับคนอกหัก”
“อือ...อิงอกหัก” ฉันตอบคนที่มายืนข้าง ๆ โดยที่ไม่ได้หันไปมองเขาด้วยซ้ำ
หลังจากที่เป่าเค้กเรียบร้อยและทุกตอนนี้คนก็กำลังสนุกกันปาร์ตี้กันสุดเหวี่ยงนางเอกของงานอย่างฉันก็เดินเลี่ยงออกมาหามุมเงียบคนเดียว ไม่คิดว่าเขาจะเห็น แต่ถึงเห็นฉันก็ไม่คิดจะปิดบังเพราะตอนนี้ขี้เกียจกลั้นความรู้สึกแล้ว
“อกหัก?”
“ค่ะ...ฮึก!”
“อิง ร้องไห้ทำ...” หมับ!
“อิงเจ็บพี่เวย์ อิงโคตรเจ็บเลย ฮื่อ ๆๆ”
- Writer
