-23.00 น.-
“สวยมาก~”
“ไม่สวยอย่าเรียกน้ำอิงจ้ะ” ฉันทำหน้าเชิดใส่โมจิ แต่เป็นการแกล้งทำเท่านั้นล่ะค่ะ
“จ้า~ ถ้างั้นเชิญคุณน้ำอิงคนสวยเข้าไปในงานดีกว่าค่ะ เพื่อนมากันครบทุกคนแล้ว”
“อ้าวจริงเหรอ?”
“จริง” โมจิพยักหน้ารับ
“เฮ้ย~ นี่ฉันมาช้าที่สุดเลยเหรอโม”
“สาบานว่าแกไม่รู้?” ฉันทำหน้าตกใจเพื่อนเลยกรอกตามองบนแล้วถามทำให้ฉันหลุดขำออกมา
“ฮ่า ๆๆ ไม่สาบานได้ไหม”
“ย่ะ! ทำอย่างกับเพื่อนไม่รู้ว่าคุณน้ำอิงจะมาทีหลัง”
“ฮ่า ๆๆ รู้ทัน เข้าไปข้างในกันดีกว่า ไม่อยากเอาของขวัญวันเกิดให้เจ้าของงานหลังเป่าเค้ก” ฉันดันหลังโมจิให้พาเข้าไปข้างใน
เขินไหมที่เพื่อนรู้ทัน? ไม่เขินหรอกค่ะ โมจิรู้ดีว่าฉันชอบมาสาย ที่มาสายก็ไม่ใช่อะไรหรอก สวยเลยอยากปรากฏตัวช้าหน่อยให้คนตะลึง ฮ่า ๆๆ เขินจังเลยค่ะแต่น้ำอิงคนนี้ก็สวยจริง ๆ นั่นแหละ
แล้วก็ใช่อย่างที่คิดค่ะ ทันทีที่ฉันปรากฏตัวมันก็เป็นเหมือนทุกครั้ง ต่อให้คนในผับ
