ผมไม่ได้ทำอะไรน้ำอิง แค่ปล่อยให้เธอนั่งซบไหล่ในระหว่างที่ผมต้องเคลียร์งานสำคัญ ผมรู้ว่าเธอเพลียแต่ไม่อยากให้เธอห่างไปไหน เพราะหลังจากนี้ก็คงไม่มีโอกาสที่เธอจะยอมมาที่นี่เหมือนที่เคยมา
ผมทำผิดครับ ผิดมากเพราะต่อให้น้ำอิงจะเข้าใจผิดจนโมโหต่อว่าผมมากแค่ไหนผมก็ไม่มีสิทธิทำอะไรเธอ แต่สุดท้ายผมก็ทำ
ผมน้อยใจว่ะ ผมแอบรู้สึกอะไรกับเธอมาตั้งนานแต่ผมก็ไม่ได้ล่วงเกินเลยสักครั้งตลอดระยะเวลาสองสามปีที่ผ่านไม่ใช่เหรอ
แล้วทำไมแค่รู้ว่าผมรู้สึกกับเธอมากกว่าการเป็นพี่น้องถึงได้คิดว่าผมจะไปยุ่งวุ่นวายขัดขวางความรักเธอ
“อือ~” น้ำอิงส่งเสียงครางแผ่วเบาในลำคอนิดหน่อยตอนที่ผมอุ้มเธอเพื่อพาไปนอนในห้อง ตัวรุม ๆ เหมือนจะเป็นไข้พอมาส่งเธอที่เตียงผมก็จัดการหาผ้ามาเช็ดตัวให้
ระหว่างที่เช็ดตัวให้ผมก็จ้องมองผู้หญิงที่ตัวผมเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมมองเธอเปลี่ยนไป บางทีอาจจะเป็นเพราะความรู้สึกดี
