HE IS MINE ผู้ชายของฉัน

Ep.3 ตาข่ายดักฝันร้าย

Ep.3 Dreamcatcher

"เธอกลัวลูกแบดมันเจ็บหรอ ตีให้มันแรง ๆ หน่อยดิ"

วันนี้แวร์ซายด์สอนฉันตีแบดและก็พูดจากวนประสาทเหมือนเดิม ในขณะที่ฉันก็ตีแบดเหมือนคนใกล้จะหมดแรง มันแทบจะไม่ข้ามเน็ตเลยสักนิด

"โอ๊ย ก็ฉันเหนื่อย ฉันไม่ชอบออกกำลังนิ"

"อ่ะ ๆ ลูกสุดท้ายละ ๆ ขอแรง ๆ เลยนะ นึกหน้าคนที่เธอเกลียดเอาไว้ และตีมาใส่ฉันได้เลย ๆ" เขากวักไม้กวักมือ

จัดไป พลั๊กกก ฉันตวัดไม้แบดสุดแรงที่มี จนสามารถตีลูกข้ามเน็ตได้ในที่สุด

"เย้ ๆ ฉันตีได้แล้ว ๆ" ฉันร้องอย่างดีใจ

"อื้ม ใช้ได้เลย ว่าแต่เมื่อกี้เธอคิดถึงหน้าใครหรอ" แวร์ซายด์เดินเข้ามาเก็บไม้แบดไปถือไว้ในมือ

"คิดถึงหน้านายไง ก็นายบอกให้คิดถึงหน้าคนที่เกลียดมาก ๆ" ฉันพูดก่อนจะสะบัดบ๊อบใส่

"เกลียดอะไรเขาว่าได้แบบนั้นนะ ยู" เขาเดินนำหน้าไปกดน้ำที่ตู้อัตโนมัติก่อนจะยื่นน้ำเปล่าเย็น ๆ ให้ฉัน

"ขอบใจ!!" ฉันกระแทกเสียงและรับมันอย่างไม่ลังเล เพราะฉันหิวน้ำค่าาาา

เราเดินไปยังลิฟต์เพื่อกลับห้องพัก ฉันเห็นแวร์ซายด์แบกของทุกอย่างและก็วิ่งออกกำลังกายพอ ๆ กับฉัน แต่ทำไม เขาไม่เหนื่อยเหมือนฉันเลยเนี่ย! และในขณะที่เราเข้าไปในลิฟต์ กำลังจะกดชั้น... ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งร้องเรียกเรา...

"ขอไปด้วยค่ะ"

แวร์ซายด์จึงกดลิฟต์เปิดค้างไว้เพื่อรอ จากนั้นเธอเดินเข้าลิฟต์มาพร้อมกล่องใบใหญ่ที่ดูท่าทางจะหนักมาก ๆ

"อ้าว พี่แวร์ซายด์" เธอทักแวร์ซายด์ทันทีที่เห็นหน้า

"โห ไม่เจอนานมากเลยอ่ะ หนุงหนิง มา ๆ พี่ช่วยถือของนะ" เขาหันไปช่วยผู้หญิงคนนั้นถือของทันที

"ขอบคุณนะคะ แต่อย่าดีกว่า" เธอพูดพลางเหลือบมามองฉัน

"อ่อ ๆ ไม่เป็นไรค่ะ ให้แวร์ซายด์ช่วยถือของไปส่งที่ห้องแหละดีแล้ว" ฉันพูดก่อนที่ลิฟต์จะเปิดชั้น 5 ชั้นของเธอคนนั้น

"ค่ะ แฟนพี่แวร์ใจดีจัง"

เธอหันไปยิ้ม ๆ กับแวร์ซายด์ เขาก็หันมามองหน้าฉันแบบยิ้ม ๆ

"ฉันไม่ใช่..."

ฉันยังไม่ทันจะพูดจบ เขาก็รีบแทรกทันที "ใช่จ๊ะ แฟนพี่เขาใจดี ใจกว้าง แถมน่ารักมาก ๆ ด้วย ไปรอที่ห้องนะเตง เดี๋ยวเค้าตามไป" เขาพูดจีบปากจีบคอกับฉัน ก่อนจะเดินออกลิฟต์ไป

"เตงบ้าไร พ่องเป็นระนาดหรอ!!" ฉันพูดทันทีที่ลิฟต์ปิดลง

หลังจากที่ฉันเดินกลับเข้าห้องมาสักพักก็อาบน้ำเตรียมตัวนอน เพราะเหนื่อยมาก ๆ สักพักก็ได้ยินเสียงแวร์ซายด์เดินเข้าห้องมา และกำลังเดินมาทางห้องของฉัน

"หึงฉันอยู่อ่ะดิ แน่ะ ๆ" เขาเดินเข้าห้องฉันมาพร้อมกับเก้าอี้ตัวหนึ่ง และรอยยิ้มกวนตีน ๆ

"หึง จะหึงทำไม เราไม่เป็นอะไรกันซะหน่อย" ฉันถามอย่างงง ๆ ที่งงกว่าคือเขาถือเก้าอี้มาทำไม

"เมื่อกี้น้องคนนั้นยังบอกเราเป็นแฟนกันอยู่เลยนะเตง เตงขี้ลืมจัง" เขาพูดพลางยิ้มวอน วอนทีน!!!

"น่ารำคาญ กลับไปเล่นห้องนายได้แล้วไป ฉันจะนอน" ฉันรีบไล่แวร์ซายด์ที่ยืนพูดเพ้อเจ้ออยู่ได้

"ม่ายออก" เขาพูดพลางวางเก้าอี้ไว้ตรงโคมไฟ และขึ้นไปยืนพร้อมกับ...ตาข่ายดักฝันร้าย??

"เอามาติดห้องฉันทำไม??" ฉันถามไปอย่างงง ๆ

"ก็เธอชอบหลับฝันร้ายนี่ เจ้า Dreamcatcher นี่แหละ จะช่วยทำให้เธอไม่ฝันร้ายอีกเลย"

เขาอธิบายในขณะที่มือก็ติดเจ้าตาข่ายดักฝันนั้นไป ทำไมเขาต้องใส่ใจรายละเอียดอะไรขนาดนั้นด้วย เราแค่แต่งงานกันโง่ ๆ ทำไมไม่อยู่ใครอยู่มันไปละ

"ไร้สาระ" ฉันพูดก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างไม่ใส่ใจ

พอเขาติดเสร็จเขาก็เดินไปปิดไฟ "ฝันดีนะเพลินตา คืนนี้รับรองว่า เธอจะไม่ฝันร้ายเหมือนทุก ๆ คืนแน่นอน"

ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ปิดประตูอย่างเบา ๆ

เช้าวันต่อมา

"มอร์นิ่ง เมื่อคืนเธอไม่เห็นกรี๊ดขึ้นมากลางดึกเลยนะ แสดงว่าตาข่ายดักฝันของฉันได้ผลแน่ ๆ" เขาพูดพลางใส่สูทเตรียมออกไปทำงาน

"ได้ผลสิ" ฉันตอบขณะเดินมากินน้ำที่ตู้เย็น "ก็เล่นออกกำลังกายหนักขนาดนั้น ฉันคงจะมีแรงฝันอยู่หรอก หลับเหมือนตาย หัวถึงหมอนก็หลับแล้วมั้ยล่ะ นี่ปวดตัวไปหมดเลย เพราะนายนั่นแหละ"

"แต่อย่างน้อย ฉันก็ทำให้เธอไม่ต้องฝันร้ายอีกแล้ว"

เขาหันมาพูดพลางสบตาฉัน สักพักเราก็เงียบไปด้วยกันทั้งคู่

"ใช่ เพราะความเจ็บนั้นมันไม่ใช่แค่ในความฝัน มันเกิดขึ้นจริง ๆ และฉันประสบพบเจอเรื่องเลวร้ายนั้นจริง ๆ" ฉันพูดจบก็เดินกลับเข้าห้องทั้งน้ำตา

แวร์ซายด์ไม่ผิด ไม่มีใครผิด แต่เป็นจิตใจฉันเองที่ยังไม่เข้มแข็งพอ ฉันนั่งมองแหวนที่พี่ทีสองให้ทั้งน้ำตา

ก๊อก ๆ ๆ ๆ

"เพลิน ฉันขอโทษ เธอโอเคมั้ย" เขาเดินตามมาเคาะเรียกทันที

"ออกไป อยากอยู่คนเดียว" ฉันพูดด้วยเสียงปกติ

IG: Versailles10

Dreamcatcher...หวังว่าเธอจะมีแต่ฝันดีนะ ?PT

74 likes

Comments

Delay.69: อารมณ์ไหนมึงเนี่ย ตาข่ายดักฝันร้าย 55

Sida.liz: นี่แวร์ซายด์ตัวจริงใช่มะ!! ปยอ เวอร์ ๆ

Winter: wtf? Seriouly??

Pingpong_Nobra: สามีขาน่ารักจัง แน่ะ ๆ PT นี่ใครหว่าาา

_________________________________________

ตาข่ายดักฝัน หรือ Dreamcatcher เป็นเครื่องรางของชาวอเมริกันอินเดียนแดง หรือ Native American เป็นเครื่องรางที่ใช้กันแพร่หลายทั่วโลก ที่มาของตาข่ายดักฝันเกิดมาจากวัฒนธรรมของชาวเผ่าอินเดียนแดงเผ่า Ojibway (Chippewa) รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นเครื่องรางสำหรับช่วยป้องกันฝันร้าย

มีเรื่องเล่าตำนานเกี่ยวกับที่มาอยู่หลายแบบ ทั้งแบบธรรมดาเหมือนประวัติศาสตร์ที่ว่าเกิดจากยุคหนึ่งที่ผู้คน เป็นทุกข์จากฝันร้าย แต่ก็ไม่มีใครสามารถแก้ปัญหาได้ จนเหล่าผู้อาวุโสและผู้รู้ต่าง ๆ ได้รวมตัวกันปรึกษาหารือเพื่อแก้ปัญหานี้ จนกระทั่งมีผู้คิดค้นการทำ Dreamcatcher ขึ้นมาด้วยแนวคิดต่าง ๆ หลัก ๆ คือ ใยแมงมุม ขนนก แล้วก็หินลูกปัด และหลังจากที่ผู้คนเริ่มนำไปใช้แล้ว ปัญหาฝันร้ายก็หายไป...