The Other Half of Me (Khian Jace & Czerina Keira Story)

Chapter 19 BLISSFUL

Chapter 19 TOHOM

KEIRA

TIME really tends to quicken its pace, whenever you're in a state of bliss, which is usually followed by a deep yearning. Hihilingin mo na lang na magkaroon ka ng kapangyarihan at kakayahan para itigil ang oras at manatili sandali kahit kailan mo gusto.

Sa mga nakaraang araw, pagkatapos kong makilala ang pamilya ni Khian ay mas naging magaan ang lahat sa amin. Naging textmate at callmate ko na rin ang nanay at mga kapatid niya. Malapit na rin akong matapos sa pagrereview ko. The same routine in those days that had passed. Nadagdag lang na kapag walang pasok si Khian tuwing sabado ay nasa bahay siya ng hapon. Siya ang nagrereview sa akin. Gustong-gusto naman niya dahil kung tama ang sagot ko sa mga tanong niya ay may halik siya. Nagprotesta pa ako pero dahil marupok ako kung naglalambing siya, siya palagi ang panalo. Ang dami niyang naiisip na pauso.

Nagising ako sa pakiramdam na may mga matang nakatingin sa akin. Nang magmulat ako ay mukha ni Khian ang sumalubong sa akin. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid nasa tapat na pala kami ng apartment nito.

Dito niya ako dinala after naming umattend ng church service kasama ang pamilya ko. Pangatlong beses pa lang ngayon na mapunta ako dito, unang beses noong tumingin pa lang kami ng matitirhan niya dito. Pangalawa noong tinulungan ko siyang mag-ayos noong makalipat siya.

"Dito na tayo, Sleepyhead" natatatawang pigil ni Khian.

Napanguso ako sa sinabi niya. Palagi na lang niya akong tinatawag ng ganyan, nakasanayan ko na nga. Bakit kasalanan ko ba na kapag masandal ang likod ko ay automatic na nakakatulog ako. Kahit hindi naman ako puyat o pagod.

Khian helped me to removed my seatbelt and he opened the door for me. Hindi kalayuan ang parking space ng mga renters sa mismong apartment. He immediately intertwined our fingers the moment that he closed the door of his car.

When we reached the door of Khian's apartment, may hinugot siya sa bulsa niya. Nakita kong panyo iyon.

"Stand still, bb" he calmly said.

"Ilalagay ko lang to na magiging piring sa mga mata mo", dagdag pa niyang sabi.

"Bakit may paganito ka pa", reklamo mo.

"Secret, halika ka na", aya niya.

Hinawakan ni Khian ang mga kamay ko at iginaya akong maglakad nang dahan-dahan. Narinig ko pa ang pag-unlock at pagbukas ng pintuan.

"Walk slowly" mahinang sambit niya.

Inalalayan niya ulit akong makapasok sa loob. Hindi ko rin alam kung saang banda sa loob ng apartment niya kami tumigil.

"Dito na tayo, bb", mahinang bulong ni Khian sa tainga ko bago niya unti-unting tinanggal ang panyo na nakapiring sa akin.

Literal na napanganga ako nang makita ko ang sumalubong sa akin ng mag-adjust ang mga mata ko sa pagkakapiring ni Khian.

Napahawak ako sa aking labi saka marahang napasinghap.

"My God", naiiyak na sambit ko habang nakangiti sa kung ano ang nasa harapan ko.

Hindi maalis ang mga mata ko sa pader ng pinakasala ng apartment ni Khian. Ang lingunin nga siya ay hindi ko magawa dahil sa aking nakikita.

Sa pader ay may nakadikit na kasing laki ng blackboard na styro foam board. May mga black and white na mga larawan na nagkorteng letrang K. Dalawa iyon sa magkabilang gilid ng hugis puso na siyang nasa gitna.

Ang mga colored pictures namin ni Khian na magkasama ang siyang nasa loob ng hugis puso. At sa unang bandang letrang K ay mga black and white na pictures ni Khian na mag-isa. Sa kabilang letrang K naman ay mga pictures kong puro mga stolen shots.

Natawa ako sa bandang letrang K na may mga mukha ko. Puro mga nakaw na shots niya sa loob ng isang taong lumipas mula ng maging boyfriend ko siya. Meron doon ang nakanganga ako, kuha iyon noong nagcelebrate kami matapos kong maipasa ang research ko. Mayroon ding natutayulog ako sa duyan na nasa tapat nito beach. May nakasimangot din akong stolen shot, at kuha iyon noong mag-outing kami. May halos lumabas din ang mata ko dahil sa inis ko, kuha din iyon noong binubully ako ng mga kapatid at pinsan ko.

Mas lalong hindi ko napigilan ang mga luha kong nagsipaglalagan ng mabasa ko ang nasa baba noon. Ang nakasulat ay "Happy 1st Anniversary to my better-in-every-way half. Like the smiles in our selfies, you light up my life."

Lumapit si Khian sa harap ko at nakangiting tumingin sa mga luhaan kong mata.

"I love you, I really do," emosyonal kong sabi.

Ngumiti siya sa akin at dahan-dahan niyang hinaplos ang aking magkabilang pisngi kasabay ng pagpalis ng aking mga luha.

"I love you twich as much," punong pagmamahal na sagot niya.

Hinalikan niya ang aking noo, at unti-unti niyang binaba ang kanyang ulo sa aking mga labi. Pinikit ko ang aking mata at sinalubong ko ang mga halik niya.

Khian kissed me with gentleness and full of love. Lips to lips, with pure, loving and sweet.

"Happy 1st anniversay, bb" he whispered.

Kumapit ako sa mga balikat nito at tinignan ko siya sa mga mata. Malamlam akong tumitig at punong-puno ng emosyon, "Happy 1st anniversary too, bhie".

"Bakit ka umiiyak?" nakaarko ang kilay at ngumiting tanong nito sa akin.

"Aren't you happy?" he added jokingly

"Hindi ah, I'm beyond happy. Thank you so much, bhie. I love you" I tiptoed and kissed him on his cheeks. He smiled and wrapped his one hand around my waist.

"Basta para sayo", he kissed the side of my head. As we walked towards on his kitchen table. He pulled a chair for me and guided me to sit down.

Kinuha naman niya sa mesa ang isang palumpon ng bulaklak at inabot sa akin. Ngumiti naman ako at nagpasalamat, bago ko inamoy.

"Magkasama na tayo kaninang umaga pa, paano mo nagawa ang mga ito?", tanong kong nagtataka kay Khian.

Tapos na ang eksaktong araw ng anniversary namin, pinagluto ko lang siya ng dalawang putaheng ulam na pinakapaborito niya at doon siya sa bahay nag-dinner noong araw na iyon, dahil sa may trabaho siya. Ang pangit sa isang empleyado kung magleave siya just because its our first anniversary. That's an act of unprofesionalism.

Wala naman na siyang nabanggit ulit sa akin na icecelebrate pa namin ulit, though that was the original plan before. Hindi niya ako niyaya sa kahit anong paraan na lalabas kami. Ito pala ang paraan niya sa sinabi niyang kuntento na siya basta magkasama kami.

"Yan ang tinatawag na planned and executed with efforts, bb" mayabang na sagot niya. Habang naglalabas siya ng mga nakadispossable tupperware na pagkain galing sa maliit nito refrigerator.

Hindi mapuknat ang ngiti sa mga labi ko sa sinabi niya. Masyado niyang pinagplanohan ang lahat.

"Kinikilig ka na niyan? Baka maglupasay ka mamaya", napatinging tanong niyang nang-aasar.

"Seryoso nga kasi, paano?", pamimilit kong tanong.

"With details pa nga", mahina siyang bumulong at ngumisi.

"Kumain muna tayo, bago yang tanong mo", muling sabi niya. I sighed in resignation kaya hindi ko na siya pinilit pa.

We started eating. Habang kumakain kami ay todo ang asikaso ni Khian sa akin. Minsan ay sinusubuan niya ako habang nagkukwentuhan kami.

Khian and I are talking about my plans after taking my board exam next week. And I told him to apply for work. He seconded to my plans and he told me, that if ever we will get busy with our endeavors we still find time to our relationship. Hindi daw kasi siya nagkakasiya lang na saka lang kami magkasama kapag ihahatid o susunduin niya ako. Him and his words.

"Sobra-sobra mo na akong iniispoiled. Todo kung makaeffort ka pagdating sa akin", saad ko habang nakaupo kami dito sa sala niya. Magkatabi kaming nakaupo, nakasandal ang ulo ko sa may balikat niya at nakaakbay naman ang isang kamay niya sa akin. Dito kami dumiretso pagkatapos naming kumain. Hindi siya pumayag na tulungan ko siyang maghugas ng mga pinagkainan namin.

"Sayo lang naman ako ganito eh. Sobrang tagal ng panahon ang hinintay at pinangarap kong magawa ko ang mga ito sayo ngayon", malambing niyang hayag. While he's drawing small circles on my shoulder. Naramdaman ko ang paglipad ng paru-paro sa aking tiyan. Ang swabe lang niyang magpakilig sa mga salita niya.

"You never fail to make me kilig with your sweet words and efforts", I said those words giggling.

Para naman siyang naestatwa sa pagkakaupo niya, hindi nakapagreact agad sa sinabi ko. Ganito siya kapag siya ang kiligin. With his priceless facial reaction.

"Bakit ka nagbu-blushed?" nakangising tanong ko saka ko sinundot ang tagiliran niya.

"Huwag ka nga, bb", saway niya sa akin, pilit niyang tinatago ang kilig. Sumubsob pa siya sa leeg ko para mas lalong di ko makita ang namumulang mukha niya.

We became silent for a moment, then he suddenly rose up from where his sitting.

"Brace yourself, bb. I'll be back" bilin niyang tumayo. Tumango lang ako.

Saglit na umalis si Khian, pagbalik niya may dala na siyang gitara.

Tumayo siya sa di kalayuan kung saan niya ako iniwang nakaupo. He's slowly strumming the guitar, while his eyes never left mine. Nilalaro ang stick sa mga daliri niya.

"This song is Khian's version of "God Made You", made and dedicated to my one and only" madamdamin niyang pahayag na may kasamang pagkindat.

Its always been a blessing to me,

How you and I came in this together,

A love that could last forever.

And now that I finally have you I believe,

That worth every single wait, when God set the perfect time.

Now gone all my days thinking about when

And I've never been so happy, every moment in my life

It's not the way he strummed the guitar that caught my attention. But how he replaced the lyrics of song from the original composition. At kung paano niya ako titigan habang siya'y kumakanta.

How I thankful to God being amazing, when He highly favoured me

Oh how I thankful that He knew you're all that I need,

Because He turns all my fantasies come true

When God gave you, He must have been thinking about me.

My lips parted when I became slightly emotional. Slowly tears started to well in my eyes. He didn't just sing. He didn't just played the guitar but he poured his heart, on how we made this far in our relationship.

Tumigil siya sa paggitara at pagkanta at itabi ang instrumentong hawak niya sa maliit na lamesa bago siya lumuhod sa harapan ko.

"Umiiyak ka na naman, alam mong ayaw na ayaw kong nakikita kang luhaan" , natatawang ani niya sabay palis sa mga luha ko.

"Palagi mo na lang akong pinapaiyak sa saya", lumuluhang sabi ko.

Niyakap niya ako at yumakap din ako pabalik. Naramdaman ko rin kung gaano kalakas ang t***k ng puso niya. I smiled. He planted soft kisses on my entire face saka siya humalik sa labi ko at matamaan niya akong tinitigan sa mata.

He kissed me once again before he stood up. He did it many times, hanggang natagpuan ko na lang ang sarili kong tumutugon sa mga halik niya. Naghiwalay ang mga labi namin nang kapusan kami pareho ng hininga. Ngumiti kami pareho sa isa't isa, pinagsandal naman niya ang mga noo namin. We both breathe deeply as if we're breathing each other's air.

"Para kang kape mo, nakakaadik" he chuckled as he pinched my nose.

"Ano ako drugs" tukso ko sa kanya saka ako tumawa.

Those simple moments that made us to be one, as we celebrated our first anniversary.

Katulad sa mga pelikula, na napapanood natin, pwede nating itigil, pwede nating kaligtaan ang mga eksenang gusto nating huwag masaksihan at pwede rin nating panoorin ulit. Despite the desires to be in full control of our time, hindi iyon mangyayari.

Days passed, pagkatapos kong makumpleto ang mga requirements para sa pagtake ko ng board exam.

I travelled Ilocos to Baguio alone for my two days examination. Hinatid lang ako ng pamilya ko kasama si Khian sa bus station noong araw na umalis ako. I came straight to my father's family house in Baguio para sa dalawang araw ng examination.

First day of exam was covered for two out of four subjects. Equivalent to 200 items. May mga tanong din sa questionnaire na hindi natackle during review days.

My family and Khian keep on checking me, how my first day of exam went. I told them only that it was Okay, though I'm not sure also if I answered the questions correctly.

The next day was the last day of the exam. It was the last two remaining subjects. Consisting of 250 questions. Before I entered the examination room, I received a message to Khian.

To: Khian❤️❤️❤️

You’ve almost made it! It all ends today. You vs. test. Show that test who’s boss and make sure you win. Best of luck, bb.

That was enough encouragement already for me to take the second coverage of exam with full of positivity that I will pass.

I went home immediately after the last day of exam. After 9 working days will be the release of the official board passers.

Time is precious and valuable to waste. We do not know where time goes. It's not something that we should spend recklessly. All we have to do is to use it on something worthwhile.

As planned before, after three days of rest after my board exam, I passed my curriculum vitae to some of the companies in our town. I even tried my luck to apply in a school where it suits my finished degree.

After five working days, two companies called me already for my initial interview and undergone written test.

Wala akong sinayang na oras, dahil gusto ko na ring magtrabaho.

The next day, was my final interview in one of the biggest supermarkets in the Philippines with many branch in different towns. Its a trading goods such as consumer products on a wholesale and retail basis.

"Welcome aboard Miss Avila, we’re thrilled to have you as our new Human Resource and a new team member of the company", masiglang bati sa akin ng Regional Manager ng company na pinag-applyan ko.

"Thank you so much, Sir. Looking forward to work with you all", masayang balik kong sagot sa kanya.

"We'll see you on Monday", the Regional Manager dismissed me.

Abot langit ang ngiti sa mga labi ko, nang makalabas ako sa Interview room.

Kakaibang ligaya ang aking naramdam sa mga oras na yon. Habang pauwi ako nang bahay ay di mawala-wala ang saya sa buong sistema ko. I'm grinning ear to ear, and I can't wait to tell the good news to my family and to Khian.

Pagkadating ko ng bahay halos takbuhin ko ang pintuan para agad kong masabi na na-hire ako bilang isang HR sa pinag-applyan ko.

"Congratulations to our newly RPm", masigabong sigaw na bumungad sa akin pagkabukas ko ng pintuan ng bahay. May paconffeti at may paparty poppers pa.

Halos di ako makagalaw kaagad, dahil hindi ko alam kung ano ang reaksiyon na bumalot sa buong pagkatao ko matapos kung marinig ang sigaw ng pamilya ko kasama si Khian.

Saka lang ako bumalik sa totoong mundo ng lumapit si Khian at halikan ako sa aking noo. Kasabay ng pagbati niya sa akin.

"Congratulations my Psychometrician. You did it well, bb. So proud of you", he wispered his heartfelt congratulatory.

Yumakap ako sa kanya at nagpasalamat. Pagkatapos ay lumapit din sa akin ang mga magulang ko at binati din nila ako.

"You made us so proud again, baby. Another achievement to be proud of" madamdaming hayag ng aking ama. Kaagapay nito ang aking ina at parehong yumakap sa akin. Humalik pa sa ulo ko ang tatay ko bago niya ako bitawan.

Nagpasalamat ako sa kanila ng sobra-sobra, dahil kung wala sila, wala ang lahat ng tagumpay na tinatamasa ko ngayon. Utang ko sa kanila kung nasaan man ako ngayon at sa mga susunod pang tagumpay na makakamit.

Sumunod din ang dalawang kapatid ko na bumati sa akin. Biniro ako ni Kuya na pwede na daw akong mag-asawa. May basbas na raw siya. Nagdemand din si Clyde, na ako na raw ang magdadagdag sa allowance niya. Napapailing na lang ako sa kanilang dalawa.

Pagkatapos ng madamdaming pagbati nila sa akin, inanunsiyo ko din na simula sa Lunes may trabaho na rin ako.

Dobleng saya ang pumaloob sa tahanan namin matapos kong ihayag ang magandang balita. Halos mangilid din ang luha ng aking mga magulang.

Ano pa ba ang mahihingi ko sa mga ganitong pagkakataon? "Glory to You alone Lord", piping naiusal kong tumingila sa kisame ng bahay namin.

Use your time, to spend your blissful moments with the people you love and care of. That way, it will never be a waste.