The Other Half of Me (Khian Jace & Czerina Keira Story)

Chapter 23 Skipped Time

Chapter 23 TOHOM

KEIRA

I FEEL full of life more than I had it before over the past years. Years passed by so quickly when my life was going accordingly to what I had planned. My life may not be perfect but I am truly happy. Because happiness is not just for those people who's leading a perfect life if there's such a thing. Dahil ako ay masaya. Masayang masaya ako. Sa bilis ng paglipas ng panahon, ang daming nangyari na gustong-gusto kong akapin na lang at ayaw kong lumipas, na kung pwede lang manatili ako sa oras na iyon. Minsan nagugulat na lang ako kung gaano kabilis matapos ang isang araw, linggo, buwan at taon na hindi ko namamalayan. Kaya minsan din, hindi ko maiwasan ang matakot at mabahala dahil sa mabilis na pagtakbo ng oras, mabilis na pagbabago ng araw. Dahil alam kung sa oras na bumagal ang takbo nito ay baka hindi ko magugustuhan ang mangyayari.

Natatakot ako sa mga posibleng bagay na maging balik sa akin ng lahat ng kasiyahang tinatamasa ko.

I've seen how fast more than two years passed by before, like it was less than three weeks when you're in a cloud nine. How life thrilled and animated me on how much I'm lucky and blessed to crossed the journey of life where overwhelmed me with so much happiness.

I have my family who always gives me strength and support.

Sa mga nakalipas na taon, napansin ko ang mas na suporta ng pamilya ko sa akin, lalong-lalo na sa relasyon namin ni Khian. Kamakailan lang din nang ikinasal si Kuya sa asawa na niya ngayon. Na hindi na niya pinatagal inayang magpakasal sa kanya matapos silang magka-balikan. Ilang linggo na lang ang aantayin, matatapos na rin si Clyde sa kurso niyang Marine Engineering.

I have a boyfriend who always understands me. Who makes me feel special everyday, and who loves me more than I deserve.

Simula noong nagkabati kami ni Khian, he become more extra sweet, he never fail his words when he promised "hindi na mauulit". Mas tina-tyaga niyang antayin na lang ako sa labas ng opisina kaysa sa malate siya o ang masaklap ay makalimutan niyang naghihintay ako. He never changed when it comes to make effort in making me feel more special. Bawat may importanteng okasyon sa amin, hindi nawawala at hindi siya nauubusan ng mga pasabog niya. Palagi siyang may pakulo na palagi ko ding iniiyakan. Iniiyakan dahil sa saya. At sa mga nakalipas na taon, mas pinakita at ipinaramdam pa niya sa akin kung gaano niya ako kamahal, dahilan kung bakit ko din siya mas minamahal.

I have my workmates turned to be my friends who are true.

Their friendship is not something that can be artificially created. The feeling that you are included instead of isolated. Sila ang mga kaibigan na nandiyan hindi lang kung masaya ka, mas lalo mong mararamdaman ang presensiya nila kung malungkot ka.

I have a work which is progressingly steadily, that gives me meaningful mission that I'm working on something bigger than myself, and there’s no feeling that can replace the gratitude I experience for that opportunity.

Magaang pagdampi ng mga halik sa balikat ko ang gumising sa akin. Unti-unti kong iminulat ang aking mata, still blurred from sleepiness while my brain is still in a haze. Dumako ang tingin ko sa room service telephone at nakita kong mag-alas kwatro pa lang yon ng hapon. Hindi ko alam na dumating na pala ito.

"Sorry kung ginising kita, bb. Nandito na ang pads mo", bulong niya sa tainga ko. Hinalikan na niya ulit ako pero sa pagkakataong iyon ay sa mga ulo ko na.

Umikot ako hanggang sa mapaharap na ako sa kanya. Nakasando na at short na lang ito. Kanina pa siguro nakabalik hindi ko lang napansin dahil tulog ako.

"Kumusta ang last day ng soft opening niyo?", tanong ko. "Kumpleto na ba ang lahat?"

Tumango lang ito at ngumiti. Humiga siya sa tabi ko at bago niya ako hinila para mapalapit ako sa kanya. Inilagay niya ang isang braso niya sa ilalim ko para makaunan ako doon habang ang isa naman ay marahang humahaplos sa buhok ko.

"Wala naman ng kailangan pa, yong ibang sasakyan na lang ang kulang para official operation na".

Second day na namin dito sa Subic, kung saan nagkaroon sila ng pre launch opening sa new branch ng company nila. Bukas na rin kami uuwi pabalik ng probinsiya. Mabuti na lang holiday pa kinabukasan wala akong maging absent sa pagsama ko sa kanya. Isang beses lang na sinabi niya sa mga magulang ko ang plano niya na isasama niya ako ay pumayag din sila kahit magpapalipas ako ng tatlong gabi na kasama ko siya.

Pinikit ko ang mga mata ko, saka ako mas lalong dumiin palapit sa kanya. Napangiti ako dahil sa sinabi niya. "Malapit na talaga".

"Yeah, baka kapag bago ang araw na talagang mag-ooperate na, di na kita maisasama", sabi niya habang patuloy pa rin sa paghaplos sa buhok ko. Para ulit akong unti-unting hinihila ng antok.

Pilit kong iminulat ang mga mata ka kahit pakiramdam ko ay sobrang bigat pa. "Ayos lang naman. At least sa mas maraming araw na nanatili ka dito, kasama mo ako. Naging double purpose pa ang rason natin".

Natawa siya sa sinabi ko at alam kong naintindihan niya. Yes, today marks also as our 4th year anniversary. Isang rason na gusto niya akong isama para magkasama kami para sa araw na ito. Dahilan din niya para magkaroon din ako ng break sa trabaho ko. Kung sabagay, palagi naman kaming gumagawa ng paraan para magkasama kami tuwing anibersaryo namin sa mga nakalipas na taon. Kahit hindi tumutugma sa eksaktong araw.

Mahina siyang napatawa at naramdaman kong pinatakan niya ng halik ang aking noo. Pinikit ko ulit ang aking mga mata. Enjoying the warmth he's giving me. He continued on gently brushing my hair with his fingers while his gentle kisses rains on me from time to time.

"Dont sleep on me, bb. Get ready now, so we could walk outside. Hindi na mainit", bulong niya sa tainga ko ng akala niya ay matutulog ulit ako. Tinulungan niya akong umupo sa kama, saglit akong kumuha ng bwelo, kinuha ang napkin ko na binili niya at naghalughog sa aming bag para kumuha ako ng pamalit bago ko siya tinalikuran at pumunta sa banyo.

Nang lumbas ako sa banyo, walang Khian na nadatnan ko sa kwarto. Nagsusuklay ako ng marinig ko ang boses niya na galing sa pinaka-balkonahe ng kwartong inuukupahan namin. Pinuntahan ko siya kung saan siya nakatayo habang may kausap sa kanyang cellphone matapos akong magsuklay.

"Opo, Nay. Dadaan kami bukas at diyan kami manananghalian", Si Tita Kamilla ang kausap.

Tuluyan akong lumapit sa kanya sa gilid niya at yumakap ako. Nang maramdaman niya ang presensiya ko, iniyakap niya sa akin ang malayang kamay niya habang kausap pa rin niya ang nanay niya.

"Hindi pwede, Nay. May pasok na po kami ni Kei kinabukasan nun. She doesn't want also to absent from her work", pagpapaliwanag ni Khian. Hinalikan niya ako sa gilid ng akong ulo habang amg isang kamay niya ay nakahawak sa cellphone.

Hindi na ako nakinig pa sa pinag-uusapan nilang mag ina. Bumitaw ako sa kanya at pumasok na ako sa loob para doon ko na lang siya antayin.

Hindi naman nagtagal sumunod din siyang pumasok, nakatitig siya sa akin habang naglalakad palapit. Nagkasalubong ang dalawang kilay ko sa uri ng paninitig niya.

"Maganda na ba ako sa paningin mo?" biro kong tanong.

"Maganda na" sabi niya at tumayo siya sa harapan ko. Inilapit niya ang ulo niya sa tainga ko at bumulong "Mahal na mahal ko pa".

To the highest level ang pag-init ng mukha ko na umabot hanggang sa leeg ko. Iba pa rin talaga ang dating sa akin kapag sinasabi niya ang dalawang salita na yon.

"Weh", tanging sambit ko.

Napahalakhak siya at akmang may sasabihin pa ulit siya ng sinabi kong lalabas na kami dahil umaandar na naman ang pagiging air supply niya. Malakas na napabuntong-hininga siya saka siya napasimangot. Napailing ako at tumalikod pero naramdaman kong sumunod agad siya at kinuha ang isang kamay para hawakan niya. Pinagsiklop niya ang mga daliri namin habang naglalakad kami palabas ng kwarto.

Nang makalapit kami sa dagat na di kalayuan sa hotel ay lumuhod siya at tinanggal niya sa mga paa ko ang suot kong beach flip flop sandals saka niya hinawakan.

"For your feet to enjoy the feeling of sand between your toes and waves", he explained. He did the same for him too.

Nag-kakasabay kaming naglalakad habang unti-unti ng papalubog ang araw. Dumarami na rin ang taong nakikisabay. Inaya niya akong umupo medyo malayo sa mismong dagat. Inibinaba niya muna ang mga suot ng mga paa namin bago niya ako inalalayang umupo sa buhanginan.

Nakatayo lang siya at nakayukong nakatitig sa aking mga mata.

"May problema ba, bhie?" tanong ko sa kanya. Umiling mang naman siya. "Anong problema?" nag-aalalang tanong ko ulit.

Para kasi siyang tahimik na hindi mapakali. Tila mas lalo akong naguluhan sa kanya.

As the sun disappears below the horizon, the sky gradually darkens, and the color begins to fade. As he slowly bend his two knees.

"I want to do something, under the twilight", sabi niya saka siya luhumod sa harapan ko. May dinukot siya sa bulsa niya, at nang mailabas niya iyon ay napasinghap ako.

Lumuhod siyang pumantay sa harapan ko at matamaan niya akong tinititigan. Humugot muna siya ng isang malalim na hininga bago siya nagsalita.

"Can't you see me as your better half? He asked me. Napatitig na rin ako sa mga mata niyang may iba't-ibang emosyon. "Because I pictured already myself, you walking down the aisle towards me waiting for you in the altar.", huminga muna siya ng malalim saka siya ulit nagsalita ng pabulong. "Only you Kei." Hinawakan na niya ang dalawang kamay ko at nananatiling nakaluhod siya. "I couldn't imagine myself marrying someone, better not too if its not you I'm going to marry. And for the rest of my life, I wouldn't anyone else but you." he straightly told me wholeheartedly. Its just like he was so sure of his words, that no one can break it.

"We talked this about it, right?", I asked him.

Tumango naman siya sa akin ng may malapad na ngiti. "Alam ko", maikling sabi niya. "I knew you still have another plans to your brother after his diploma. And I couldn't be prouder, how you set things for yourself for the sake of other people."

The last remnant of light linger in the sky, creating signals the end of another day. But still good enough for me the light to see clearly what is inside the box

Binuksan niya sa harapan ko ang kulay silver na kahita, at tumambad sa akin ang isang simpleng singsing na kulay ginto.

"I just want to give you this as my anniversary gift and a promise ring. That when the right day comes that when you are ready to settle down with me, I will ask you right away to marry me, bb", he said breathlessly.

Just like the sunset, it made him feel that he did a great job today. That everyday can be end beautifully. Mas lumapit siya sa pagkakaluhod sa akin at inilabas niya ang laman noon. Kinuha niya ang kanang kamay ko at unti-unti niyang ipinadausdos sa aking palasingsingan.

Ginagap niya ang aking kamay kong may singsing at dinala niya ito sa labi niya. "Mahal na mahal kita", punong-puno ng pagmamahal niyang sabi. Saka niya pinatakan ng tatlong beses na halik ang noo ko.

Naramdaman ko ang malakas na kabog ng dibdib ko na para bang lalabas ito. Dahil sa mga salita niya, walang dudang siya ang may ari ng puso ko.

"Mahal kita", madamdaming sagot kong pabalik saka ako yumakap sa kanya.

Mula sa pagkakayakap ko hinawakan niya ang ulo ko at pinagdikit niya ang noo naming dalawa. Saglit na saglit lang bago bumaba ang labi niya at siniil niya ako ng halik. Kusang tumugon ang mga labi ko sa mga halik niya, noong unang ay dahan-dahan na may pag-iingat hanggang naramdaman ko na ang paghahanap ng entrada ng dila niya kaya naman nagpaubuya ako at hinayaang sakupin niya ng buong-buo ang mga labi ko.

Nagtawanan pa kaming pareho ng maghiwalay ang mga labi namin. Naka-akbay siya sa balikat ko habang nasa baywang naman niya isang braso ko habang naglalakad kami. We both decided to eat in the resto nearby the hotel, than to order food and eat in the hotel room.

We stayed inside the resto even after our food. I had the chance also to stared the ring on my ring finger. It was a bold half eternity ring, featuring eight round cut. My other fingers caressed the ring. Ilang minuto ko ding pinaglaruan ng mapansing kong nakangiti si Khian dahil sa ginagawa ko.

"Thank you, ang ganda niya" sambit ko, saka ko tinitigan ulit ang singsing.

"I know right.! Ako pa ba? I will never settle for less pagdating sayo, that's how much you mean to me. Priceless"

Napalabi ako sa sagot niya dahil kinilig ako pero hindi ko pinahalata. Natawa na lang ako sa kayabangan niyang pagsabi.

Khian was sipping his wine when the Live Band in the resto started to play a sweet music.

We're the king and queen of hearts

Hold me when the music starts

All my dreams come true

When I dance with you

"Pwede ba kitang maisayaw, mahal kong binibini?", inilahad ni Khian ang palad niya sa akin na malugod ko namang tinanggap. Nang makatayo kami sa gitna ng dance floor ay siya mismo ang naglagay ng mga kamay ko sa batok niya habang ang mga braso niya ay umikot at hinapit sa baywang ko.

Promise me you're mine tonight

I've been waitin' lyin' tonight

While the lights are low

I'll never let you go

Walang pagsidlan ang kilig at sayang nararamdaman ko. Na sa bawat pagdampi ng mga labi ni Khian sa ulo ko ay mas lalo kong naramdaman ang munting kiliti sa puso ko.

Pareho kaming sumasabay ni Khian sa kanta. Para bang bawat lyrics na binibigkas namin ay mistulang sinasabi namin talaga para sa isa't-isa.

Did I dream that we danced forever

In a wish that we made together

On a night that I prayed would never end

No, it's not my imagination

Or a part of the orchestration

Love was here at the coronation

I'm the king and you're the queen of hearts

Walang ibang mga salitang binubulong si Khian sa tainga ko kundi mga plano niya para sa kinabukasan naming dalawa.

Time will pass and tears will fall

But someday we'll both recall

Moments made of this

Golden memories

"Dadaan at susubukin man tayo ng mas marami pang problema o mas mabigat na pagsubok, sana huwag dumating ang araw na magsawa, mapagod at bumitaw ka. Hindi ko maipapangakong hindi kita masasaktan, sinadya ko man o hindi, but always remember every end of the day, I love you so much. Mahal na mahal kita, bb. And I can't imagine my life without you in it. I cannot function well if ever you'll leave me"

No, it's not my imagination

Or a part of the orchestration

Love was here at the coronation

I'm the king and you're the queen of hearts

When the song ended, Khian hugged me with all his might. I returned him the fervour. With sincerity in my eyes and all out of emotions in my heart, I lovingly told him "Forever wouldn’t be long enough with you. Happy anniversary, bhie".

"I love you.! I love you.! I love you.! paulit-ukit at madamdaming pahayag ni Khian sa akin habang pinapaulanan niya ng halik ang aking noo.

"I love you" sagot ko.

Mahigpit na nakakapit ako sa braso ni Khian ng umalis kami sa loob ng resto. Habang naglalakad kami papasok sa hotel ay nabanggit niya sa akin ang pinag-usapan nila ng nanay niya na sa kanila kami mag-lulunch bukas.

Nauna akong pumasok sa kwarto ng mabuksan niya ang pintuan. Dumiretso ako sa banyo para maghalf-bath at gawin ang aking evening routine. Nang matapos ako ay sununod si Khian. Habang nasa banyo siya ay inayos ko din naman ang mga gamit namin, para masigurado kong wala kaming maiiwan.

Saktong pagkasara ko ng bag namin ay siyang paglabas naman niya ng banyo. Nakaboxer lang ito at nakasampay ang twalya sa balikat niya. Hindi ko napigilan ang sarili kong napanganga dahil first time kong makita in flesh ang mga abs niya.

"Like the view, bb?", tanong niyang may ngiting nakakaloko. Binalandra niya talaga sa harapan ko. Bigla naman akong pinamulaan dahil nahuli niya akong nakatitig sa abs niya.

"Di naman abs yan, ribs lang", sagot ko at napahalakhak pa ako sa pagbibiro ko.

"Ah ganon.!" sambit niya at bigla na lang niya akong binuhat na dinala sa kama at kiniliti ng kiniliti.

"Tama na, masakit na tiyan ko", suko kong sabi. Tawang-tawa lang ako sa ginagawa niya sa akin. Hindi ko rin alam ang uunahin kong takpan sa mga parteng mahawakan niya na may kiliti ako.

Wala pa siyang balak na tigilan ako kaya sinimangutan ko siya. Nang mapansin niya ang mukha ko ay tumigil siya saka siya yumakap na naglalambing.

"Matulog na tayo, maaga pa ang check out natin bukas", paalala ko sa kanya.

Umayos naman siya ng higa sa pwesto niya saka niya ako hinila. Napasubsob ako sa dibdib niya. Hindi niya ako hinayaang umalis para mahiga sa pwesto ko hanggang igupo ako ng antok ko.