ตลอดคืนที่จัสซีเนียนอนแทบไม่เต็มตื่น ในหัวสมองของหล่อนพลันคิดไปต่าง ๆ นานา เหตุใดเขาถึงได้เสียคำสัตย์ที่ให้ไว้ คำมั่นสัญญาเดียวที่หล่อนเฝ้ารอคอย กับการที่จะได้โผบินในโลกกว้างอย่างอิสระ แม้ที่ผ่านมาหล่อนจะเป็นคนก้าวขาเข้ามาเป็นเหยื่อให้ราชสีห์เอง แต่ก็กลับมีความหวังด้วยคำสัญญานั้น แต่แล้วบัดนี้มันเหมือนกับเป็นความฝันเฟื่องเท่านั้น
ดวงตะวันโด่เจิดจ้า จนปาไปเกือบเที่ยงของวันใหม่ หล่อนและซัลมาก็ยังอยู่ในบ้านหลังโต ที่เหล่านางรับใช้และนางกำนัลเรียกมันว่าเรือนกุหลาบ ซึ่งก็เหมาะแล้วกับชื่อที่พักนี้ เพราะมันมีแต่ดอกกุหลาบหลากหลายสายพันธุ์ปลูกล้อมรอบ มีทั้งกุหลาบทะเลทรายโชยกลิ่นหอมหวนในยามราตรี แปลกดีทั้งที่ประเทศนี้ที่แทบไม่มีใครรู้จัก เป็นเขตที่มีแต่ทะเลทราย กลับสรรหาไม้ดอกหลากสีมาปลูกได้อย่างสวยงาม
"เธอเป็นอย่างไรบ้างซัลมา" จัสซีเนียเอ่ยปากถามก่อน หลังจากที่พวกหล่อนนั้นสะสางกับกิจวัตรประจำตัวเ
