ลลินจ้องหน้าชายหนุ่มนิ่ง ยิ่งเห็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเขาก็ยิ่งทำให้ลลินหงุดหงิด แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า...ยอม!
“เราจะเดินทางแค่สองคนนะหรือ”
“ทำไม”
“ฉันไม่คิดว่าจะต้องเดินทางกับผู้ชายสองต่อสอง”
“กลัวหลงเสน่ห์ฉันหรือไง ไม่ก็กลัวอดใจไม่ไหวปล้ำฉันก่อน” หญิงสาวไม่ตอบ แต่ก็แอบคิดในใจ ‘ผู้ชายอะไรหลงตัวเองเป็นบ้า’
“แอบด่าผมในใจหรือ”
“แสนรู้ดีนี่ คงพันธุ์ดี” หญิงสาวบอกเป็นภาษาไทย เธอรู้ว่าเขารู้ภาษาไทยและใช้ได้ดี จงใจว่าตรงๆ หากแต่คนโดนว่ากลับยิ้มร่า
คนตัวโตไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนว่า แต่คำว่าแสนรู้ กับคำว่าดีก็ทำให้เขาเดาความหมายได้ลางๆ เธอคงกำลังชมเขาอยู่สักเรื่องเป็นแน่
สิ่งที่รู้ทำให้คนหน้าบึ้งตึงเมื่อครู่แทบหลุดขำ รู้วิธีการลดความเครียดของตัวเอง เธอสามารถใช้ภาษาไทยยากๆ หลอกด่าเขาได้สบาย
“คุณยิ้มอะไร” อลันถามอย่างแปลกใจ ก่อนหน้านี้เขาเห็นเธอแยกเขี้ยวแทบจะงาบคอเขา
“เปล่า!” หญิงสาวตอ
