ปีนี้เหยียนลี่อายุสามขวบ นางมีนิสัยค่อนข้างแตกต่างจากเหยียนอันพี่ชาย รายนั้นเรียบร้อยมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนเหยียนลี่นางเป็นเด็กซุกซน ทั้งยังว่องไวอย่างกับลูกลิง
หนิงเซียนพาลูกๆ กลับมาเยี่ยมบ้านเดิมที่ฉางซา บิดาของนางเริ่มชราลงทุกวัน ทำงานไม่ค่อยไหวเหมือนแต่ก่อน ทุกวันนี้กิจการค้าข้าวจึงได้มอบให้ชุยหยาง ลูกพี่ลูกน้องของนางเป็นผู้ดูแล
“คาราวะ ท่านตา!” เหยียนลี่น้อยประสานมือแล้วโค้งตัวลงราวจอมยุทธ์หญิง ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งบนตักท่านตา นางทั้งซุกซนและขี้อ้อน เหยียนอันก็เป็นคนขี้อ้อน แต่เขาจะอ้อนแค่กับมารดาเท่านั้น ส่วนเจ้าหนูเหยียนลี่ นางอ้อนเสียทุกคนไม่เว้นแม้แต่ท่านพ่อของนาง
ชุยหลงหัวเราะ “เสี่ยวลี่ของตา เจ้าอยากได้อะไรก็บอกตามาเถอะ!”
แม่หนูน้อยตาลุกวาว ช่วงกลางวันนางไปเดินตลาดกับท่านแม่ เห็นบางสิ่งแล้วอยากได้มาก เด็กน้อยกระซิบที่ข้างหูท่านตา ชุยหลงเมื่อได้ฟังสิ่งที่หลานสาวปรารถนาก็พลันตกต
