เหยียนอันน้อยต้องไปทำการบ้านที่บิดาให้ไว้ วันนี้เหยียนหยงเล่อจงใจให้การบ้านลูกชายเยอะเป็นพิเศษ ที่ทำเช่นนั้นก็เพราะจะได้ไม่มีใครมาคอยกวนใจเขา
เหยียนหยงเล่อนอนราบเหยียดขายาวอยู่บนพื้น ศีรษะหนุนนอนอยู่บนตักนิ่มของหนิงเซียน เขาจ้องใบหน้าหวานที่ก้มลงมาน้อยๆ มือเรียวนุ่มโรยแป้งมันและลูบไล้จนทั่วปลายคางของเขา ก่อนหยิบใบมีดเล็กๆ ขึ้นมาและค่อยๆ โกนหนวดให้เขาอย่างเบามือ
นอกจากโกนหนวดจนเกลี้ยงเกลาแล้ว หนิงเซียนยังมีบริการนวดขมับผ่อนคลาย เหมือนนางรู้ว่าเขาชอบจึงตั้งใจนวดอย่างดี ชายหนุ่มหลับตาพริ้ม รู้สึกสบายเหลือเกิน
“พอแค่นี้เถอะ เจ้าคงเหนื่อยแล้ว” เหยียนหยงเล่อหยุดมือนางที่กำลังนวดคลึงผ่อนคลายให้เขา เขาเห็นว่าวันนี้นางทำนู่นทำนี่มาทั้งวันคงเหนื่อยไม่น้อย
“เช่นนั้นท่านก็รีบลุกขึ้นสิ ข้าขาเหน็บกินหมดแล้ว” หนิงเซียนบอกกับเขาเสียงแผ่วเบา ไม่เคยทำตัวถูกเลยสักครั้งยามเขาจ้องนางด้วยสายตาพราวระยับ เหยี
