Eighteen
1072 Words
Eighteen
Wala na ang posas sa kamay ni Barbara ng magising siya. Kung tutuusin kayang-kaya niyang tanggalin ang posas na ito. But she choose to stay. Gusto niyang subukan, subukan ang bagay na akala niya ay malabo niyang maranasan.
Bumangon siya ngunit napahinto ng mapansin ang suot na damit. T-shirt iyon na malaki, inangat niya ang t-shirt pero agad ding binaba ng makitang wala siyang suot na panloob.
Naligo siya bago nagtungo sa kusina. Kusang huminto ang paghakbang niya ng makita si Zander na abala sa kusina. Nakaboxer lang ito. Halata ang matambok nitong pang-upo. Masarap sigurong hampasi--- gosh kelan kapa naging manyak? Kastigo niya sa sarili.
Hindi ito permanente. Kailangan niya ring gumising sa isang panaginip dahil may mga parte pa ng bangungot ng nakaraan ang kailangan niyang tapusin.
"Pero pagbibigyan ko lang ang sarili ko!" ani ng dalaga sa isip tsaka sumandal sa pintuan.
Pinapanood ang bawat galaw nito.
"Enjoying the view?" ani ni Zander na lumingon sa kanya. Ngumisi pa ito.
"Yeah!" amin niya na mas lalong nagpangiti sa binata.
"Baby, maupo ka na muna! Malapit na akong matapos dito!" sumunod naman si Ara. Nang makaupo saka nangalumbaba.
"K-umusta si Trina?'' hindi niya naiwasang magtanong dito. Kahit naging parte ito ng mission ng dalaga, natutunan rin niyang pahalagahan ang babae at ang pamilya nito. Himala na talaga ang nangyayari sa kanya, may mga nabubuhay na emosyon na matagal na niyang nakalimutan kung ano at paano nga ba ang pakiramdam na ganoon.
"Nag-aalala na sa'yo!" alam naman niya iyon, hindi siya napagod na basahin ang napakaraming messages nito. Kahit pa hindi niya ne-re-reply-an.
Nakikinig siya sa mga kwento nito habang naghahanda ito ng kanilang pagkain. Madalas sa abs nito at pang-upo siya na-fo-focus ng tingin. Ewan ba, nakakaengganyo kasing tignan.
"Baka matunaw naman ako, baby!"
"Yabang, parang tingin lang! Tsaka madami na akong nakitang ganyan!"
"Ano?" malakas na sabi nito na akala mo kataksil-taksil ang salitang na rinig nito sa kanya.
"---hoy babae, 'wag kang gagawa ng kwento! For sure sa akin mo lang na kita to! Remember, I am the one who pop your cherry!" nakangising sabi nito na confident na confident pa.
"Sure ka bang sa'yo lang? Mahigit isang buwan din tayong 'di nagkita!"
"Stop--!" ngumisi si Ara. Sa harap ng lalaking ito na dahilan ng kasiyahan niya ngayon, Hindi pa rin talaga siya buong-buo na masaya. Ara? Angel? Sa dalawang pangalan na iyon, parehong binuo lang niya dahil sa balak at mission. Kelan ba niya masasabi rito na Barbara ang tunay niyang pangalan? Na sa dalawang katauhang nakilala nito---meron pa itong dapat makilala!
"Oh bakit bigla kang natigilan d'yan?" tanong ni Zander sa dalaga."Iniisip mo bang tumakas na naman?" bigla itong tumayo saka lumapit sa kanya. Tumayo ito sa mismong harap niya. Saka baba ng boxer nito.
"What the----" tulog ba 'yan? Ganyan kalaki? Buti nagkasya.
"Remember what I said? Kung kinakailangan 'di ka malakad para 'di ka tumakas?"
"Yes, I remember that! Anong koneksyon nga sa t**i mong gising?"
"Tulog pa baby 'yan, tsaka ito ang gagamitin ko para 'di ka makalakad!" naunawaan niya ang sinabi nito kaya natawa siya. Gago rin.
"Pwede ka ring maubusan ng lakas!" pilyang sabi niya sa lalaki.
"Sabi ni Cloe, parang lollipop lang daw 'yan eh!" agad na napangisi ang lalaki."Na 'pag dinila-dilaan mo, sinipsip mo---saka kinagat mo ewan ko na lang kung anong mangyayari!" agad nito iyong naitago sa boxer nito at muling bumalik sa upuan. Coward.
"Baby naman, itong alaga ko madadala ka nito sa langit!"
"Well, ako kaya kitang dalhin sa langit!"
"Talaga?" excited na sabi nito.
"Oo or pwede ding sa impyerno!" muli itong napasimangot ng naunawaan ang ibig niyang sabihin.
"I love you!" natigilan si Ara sa biglang sabi nito. Para kanino ang I love you nito? Para kay Angel? O kay Ara?
"Kahit pa walang I love you too, dadating ka rin sa point na 'yon!" confident na sabi nito. Napailing na lang si Ara. Sige, magpapaka Ara muna siya o kaya Angel. Susubukan lang niya. After all, alam niya ang limitations niya.
---
Daig pa nila ang bagong kasal. Honeymoon stage ba. Lahat na ata ng pwesto at sulok ng bahay na ito ay na binyagan nilang dalawa.
Kain, tulog at s*x. 'Yon ang naging routine nila sa bahay niyang iyon.
Ang baryong kinaroroonan niya ngayon ay pag-aari niya mismo. Saka pinatuloy ang mga pamilyang handang alagaan ang lugar. Pagtatanim ang kinabubuhay ng mga tao dito at pag-aalaga ng kambing, baka, baboy at manok. Simpleng buhay, mapayapang buhay.
Ito ang lugar na takbuhan niya kapag magiging mahina siya. Dito kasi sa lugar na ito tanggap siya ng mga tao bilang siya. Hindi hinuhusgahan ang tulad niya.
"Ang lalim na naman ng iniisip mo!" tumabi ng upo si Zander sa duyan kung saan tanaw sa pwesto nila ang malawak na taniman ng gulay at prutas ng baryo.
"Zander, paano kung 'yong taong inakala mo na kilala mo na ay malaman mong hindi pala siya?"
"Edi, kikilalanin ko na lang ulit 'yong tunay na s'ya, hindi sa lahat ng oras pagnagkamali ang tao ay tatalikuran na lang, subukan mo ring intindihin! Subukan mo muna ring kilalanin bago ka gumawa ng susunod na action para sa huli hindi ka magsisi!" ginagap ni Ara ang kamay ng binata.
"Kaya ikaw, kilalanin mo muna akong mabuti, ha! Para 'di ka magsisi na pinakawalan mo ako!"
"Hindi ka naman dating ganyan!" nangingiting sabi niya.
"Ang alin?"
"Hambog!"
"Ouch, baby! Sinasaktan mo ang feelings ko!"
"Zander, paano kung sabihin ko sayong 'di ko pa kayang magsimula ngayon?" seryosong tanong niya.
"Kelan mo ba balak magsimula? Edi hihintayin kita!" nangilid ang luha ni Ara. Paano nga ba niya sisimulan? Sa pagsasabi ba rito ng totoo? Sa panggagamit niya sa sitwasyon nito? Sa mga kasinungalingan niya?
Yumakap siya rito.
"Hindi ko pa masasagot 'yan Zander, kasi kahit ako hindi ko alam! Pero sana, sana nga kung sakaling hindi ngayon magawa mo pa rin akong hintayin! Kasi gagawin ko ang lahat,----makabalik lang sayo!"
"So iniisip mo pa ring umalis? May energy pa ba ito?" turo nito sa mga paa niya.
"Mukhang 'di pa sapat, kailangan 'yong tipong 'di ka na makalakad!" biro ng lalaki.
"Shut up, I'm still sore down there! So please keep calm your buddy!" ani niya sabay irap dito. Mahigpit itong yumakap sa kanya. Nanatili sila sa ganoong ayos hanggang sa nakatulog ang dalaga.
"Please baby, 'wag kang magtatagal kasi maghihintay ako!----maghihintay ako, Barbara!" usal nito sa natutulog na dalaga.
- Writer
