หัวใจฉันหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ณีเวียเป็นลมบนเวทีสอบ! ฉันกับแตงโมวิ่งไปเขย่าตัวณีเวียที่ตอนนี้ตัวซีดไปหมด ฉันเป็นห่วงเด็กในท้อง ฉันต้องพามันไป
โรงบาล!
“อาจารย์คะ หนูขอพาเพื่อนไปโรงบาลนะคะ”
“ไปเลย ๆ คุณสองคนค่อยมาสอบวันหลัง” แตงโมร้องไห้โฮ จับมือณีเวีย แน่น อาจารย์วาทีอาสาอุ้มณีเวียมาส่งที่รถ ก่อนที่ฉันจะรีบบึ่งมันออกมา
“ฮือ เวียมึงตื่นสิ มึงอย่าเป็นอะไร ใครช่วยกูเลี้ยงลูกเวีย” แตงโมเอาแต่ร้องไห้ ฉันพยายามขับรถไปทั้งน้ำตา อยากให้ถึงโรงบาลให้เร็วที่สุดเท่าที่เร็วได้
“มึงเราบอกคุณเซ็นเถอะ” ฉันหันไปบอกแตงโมให้โทรหาคุณเซ็น
“ดีเหรอมึง มันจะโกรธเราไหม” ฉันพยักหน้ายืนยัน ยังไงก็ต้องโทร
แตงโมขวานหาโทรศัพท์ของณีเวีย ก่อนจะใช้นิ้วณีเวียสแกนปลดล็อค
“มึงคุณเซ็นโทรมาสองร้อยแปดสิบเก้าสาย ฮือ ๆ” ฉันไม่อยากจะเชื่อ
เลยจริง ๆ
“ฮะ ฮือ ๆ คุณเซ็น หนูค่ะ หนูเองแตงโม ไม่ใช่เวีย ฮือ ๆ คะ คือ แย่แล้วค่ะ ณีเ
