ฉันตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาว ที่แขนมีสายน้ำเกลือ!
ฉันเป็นอะไร อยู่ที่ไหน แล้วลูก?
“ลูก! ฮือ ๆ” แม่คุณเซ็นรีบวิ่งมากอดฉันไว้
“แม่คะ ลูกหนู ลูกหนูยังอยู่ใช่มั้ย แม่คะ ฮือ ๆ เขายังอยู่กับหนูใช่ไหม”
ฉันลูบท้องตัวเอง อยากรู้ว่าหัวใจดวงน้อย ๆ ข้างในยังเต้นอยู่... เขายังอยู่ตรงนี้ ยังอยู่กับฉันใช่มั้ย…
“อยู่ลูก ฮือ เขาไม่ได้ไปไหน ฮือ ๆ” แม่คุณเซ็นลูบหัวฉันปลอบ ก่อนจะร้องไห้ออกมา...
“ลูก ดีขึ้นหรือยัง?” พ่อเดินมาหาฉันอีกคน ตอนนี้ทุกคนในนี้คงจะรู้แล้ว... ว่าฉันท้อง
“คะ ค่ะ” อยู่ ๆ ฉันก็หยุดนิ่งเมื่อเห็นหน้าพ่อ นิ่งจนน้ำตาไหลออกมา
อีกครั้ง เรื่องเดิม ๆ มันย้ำคิดย้ำทำอยู่ในหัวอีกรอบ ความรู้สึกนั้น มันตามมาทำร้ายฉันอีกแล้ว
“เวียหลับไปกี่วันคะพ่อ” พ่อเดินมาลูบผมฉัน ทั้งดวงตาที่แดงก่ำ
“หนึ่งวันลูก ลูกมาตั้งแต่เมื่อวาน คนมาเยี่ยมลูกเยอะแยะไปหมด
เดี๋ยวเย็นนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว” ฉันก
