BREE'S POV
Totoo nga pala na kahit mawalan ka ng mga alaala sa isipan ay hindi mo maaalis sa puso mo ang makaalala. Sa bawat pagtibok ng puso ko ay nararamdaman ko kung sino ang mga taong mahalaga sakin. Kung sino ang mga taong nangulila sakin sa mahabang panahon.
Ngunit ang ipinagtataka ko, bakit nung una kong masilayan ang mga magulang ko ay hindi ko agad nadama ang tinatawag nilang lukso ng dugo at yung pagkasabik? Pero nang si Sebastian ang nakaharap ko, 'tila nagwawala ang puso ko.
Sa paglipas ng mga araw na nasa tabi ko si Sebastian at nagt'ya-tiyagang ipaalala sakin ang mga araw na kung saan ay magkasama kami, lalo na ang engrande naming naging kasal ay mas napanatag ang kalooban ko. At alam ko sa kasuluk-sulukan ng puso ko ay nagsasabi s'ya ng totoo. Ramdam ko ang sinseridad sa
