BREE'S POV
Nagising ako dahil sa may umiihip sa tainga ko. Iminulat ko ang mga mata ko at isang Sebastian Montemayor na naka-ngisi ang nabungaran ko. Ngumiti ako sa kanya at pinitik ang ilong n'ya na nakapagpatawa sa aming dalawa.
Sana ganito nalang kami palagi. Walang problema. Malayo sa masasakit na alaala. Walang iyakan. Ngunit alam kong imposibleng mangyari ang gusto kong buhay. Hindi namin makakamit ang katahimikan at kapayapaang buhay hangga't hindi pa namin nalalaman kung sino ang mga kalaban. Ang mga mayroong dalawang mukha sa paligid namin.
Tumayo ako at umupo sa kamang kinalalagyan ko. Tumayo naman ng tuwid si Sebby sa gilid ng kama habang nakapamulsa ang dalawang kamay sa pantalon nya.
"Wow! Ang pogi ng asawa ko." Puri ko na lalong ikinalapad ng ngisi ni Sebby.
Tuwang-tuwa
