The Soldier And I (BXB)

Part 5: Ang Karma ni Adel

The Soldier & I

Ai_Tenshi

Part 5: Ang Karma ni Adel

"Anong ibig mong sabihin? Baka nag kakamali ka?!" ang galit kong sigaw sa sundalong nag pulso kay Turalba. Halos sumabog ang aking dibdib sa matinding takot at pag ala-ala. Sa pag kakataong ito ay hindi ko na ito naitago pa. Kahit naman ayoko kay Turalba ay hindi ko pa rin matatanggap na basta na lamang siya papanaw sa ganitong paraan. "Bryan!! Bryan!!! Hoyy gumising kaaa!! Huwag ganito please.. " ang pag tawag ko pa habang tinatapik ang pisngi nito ngunit wala talaga. Maitim na ang kanyang labi at tuloy pa rin ang pag durugo ng kanyang ulo. "Kumuha kayo ng strecther!! Kumot!! O kahit ano!! Dalhin natin siya sa ospital!! BILIS!!!!!" utos ko.

Isa isang nag sikilos ang mga sundalo sa paligid habang ako naman ay patuloy na naka yakap sa naka handusay na katawan ni Bryan. Halos mag sama na ang uhog at luha ko dahil sa sobrang emosyon. Oo nga't ilang araw palang kaming mag kasama ngunit inaamin ko naman na mahalaga rin ito sa akin at pilit ko lang ginagamit ang galit ko sa kanya upang mapagtakpan ang aking pag hanga. "Ang hina mo naman tol, ang akala ko pa naman ay makikipag gerahan tayo doon sa mga terorista, ngunit paano natin magagawa iyon kung wala kana. Kahit palagi akong masungit sa iyo ay inaamin ko naman sa aking sarili na hinahangaan kita at espesyal ka sa aking mga mata. Paki usap.. huwag mo akong iwan please.. Maaga pa upang bumitaw ka. Nag sisimulang tayo diba?" bulong ko sa kanya habang umiiyak.

Halos mabasa na ang damit na suot ni Turalba dahil sa tindi ng aking emosyon ng bigla na lamang itong dumilat at tumawa ng malakas. Nag tawanan din ang lahat ng kasamahan niyang sundalo sa paligid at ang ilan sa mga ito ay nag hihiyawan pa. "SURPRISE!!" ang wika ni Turalba sabay balikwas ng bangon paharap sa akin. Si Ed naman ay tawa rin ng tawa at tila alam nilang lahat ang kalokohang ginawa ni Bryan. Nakaka galit ngunit mas nangingibabaw ang aking emosyon, sa kabilang banda ay tila nawala ang sakit at bigat sa aking dibdib noong makita ko itong maayos at pakiwari ko ba ay parang bulang nawala ang pag aalala ko sa kanya. Nakaka relieve ika nga.

Tawanan pa rin..

Si Turalba naman ay ganoon din habang nakatingin sa aking mukha na panay uhog at luha.

Maya maya tumingin ako ng tuwid sa kanyang mga mata dahilan para mapahinto ito sa pag tawa. Ewan ngunit kusang gumalaw ang aking katawan palapit sa kanya at doon ay niyakap ko ito ng mahigpit. Marahil ay nag tataka ito na sa halip na sumabog ako sa galit at nagawa ko pa siyang yakapin.

Muli akong umiyak..

Ngunit sa pag kakataong ito ay masaya ako dahil buhay siya at malayo sa kamatayan..

Patuloy ako sa ganoong pag iyak noong maramdaman kong gumapang ang kamay nito sa aking likod sabay bulong "joke lang iyon, huwag kana umiyak dahil hindi ako mawawala sa iyo."

"Uyyyyy!! cheesy!!" ang kantyaw ng mga kasamahan sundalo ni Turalba noong mag yakapan kami sa kanilang harapan. Ang ilan sa kanila ay sumisipol pa na tila kinikilig na ewan. Ako naman ay patuloy pa rin sa pag yapos sa ulo ni Turalba at noong mahawakan ko ang buhok nito ay agad ko itong sinabunutan ng walang humpay. "Arayy.. Biro lang naman yun e." pag mamaktol nito. "Hindi magandang biro iyon. Halos atakihin ako sa puso dahil sa pag aalala ko sayo alam mo ba yun?" sagot sabay hampas sa ulo nito. "At talagang nag abala ka pang pag makeup ng mukha at gumamit artipisyal na dugo parang totoong totoo!"

"Aray, may payakap yakap ka pa e bubugbugin mo rin pala ako. Pero ayos lang atleast alam kong takot ka rin palang mawala ako." wika nito habang sinasangga ang mga hampas ko. "Huwag mong imisinterpret ang mga sinabi ko dahil walang ibig sabihin iyon. Dala lamang iyon ng aking emosyon." depensa ko naman.

"Dala lamang ba iyon ng emosyon mo o talagang ayaw mo lang na mawala ako?" muling tanong nito. "Pareho ang sagot ko, ngunit hindi makatarungan na lokohin mo ako. Hindi mo dapat ginagawang katatawanan ang kamatayan." sagot ko naman sabay tayo at mabilis na tumalikod sa kanya ng biglang dumaing ito. "Arrghhhh, masakit ang dibdib ko, hindi ako makahinga." wika nito habang naka hawak sa kanyang dibdib na animo mamatay na kaya naman tumaas ang kilay ko sabay lapit dito "Edi mamatay kana! Sira ulo!" ang tugon ko sabay hampas sa kanyang ulo.

"Aray, ikaw yata ang papatay sa akin e" pag rereklamo nito kaya naman muli kong hinampas anh kanyang ulo. "Talaga!"

"Umm, loko" wika ng mga kasamahan niya.

Tawanan ang lahat..

Ako naman ay nag mamadaling hinila si Ed palabas ng kampo. "Halika na Ed, mga sira ulo yang sundalo ni papa, puro kalokohan ang alam." pag mamaktol ko. "Teka frend kailangan ba talaga ka join mo ako sa pag w-walk out? Pwede bang mauna kana? May pogi dun eh, nakatingin sa akin at nag kakatitigan na kami e, yun na yun frend.." pag pupumiglas nito. "Tse! Lolokohin ka lang ng mga iyan at uubusin nila ang allowance mo. Bawal mag landi!" tugon ko sabay tulak dito papasok ng taxi. "Pasok!"

"Aray, k********g ba. Naku frend ha, alam kong na victim ka kanina pero maganda naman ang kinalabasan diba? Nag kaunawaan kayo ni Sarge at ito na ang simula ng sweet chapter nyo. Oh diba. Bongga!" kinikilig na wika ni Ed. "Gusto mo ba ihulog kita dyan sa bintana?" pananakot ko naman.

Tawa lang ito..

Kinagabihan, habang kumakain kami ng hapunan ay siya namang pag dating ni Turalba. Naka suot ito ng itim na sando at kulay kake na pantalon. Pawis na pawis ang katawan nito at halatang pagod na pagod sa kanilang training. "Sarge, halika at sumabay kana sa amin kumain." pag yaya ni mama sa paborito niyang sundalo. "Ah e, nakakahiya naman po maam. Sa labas na lamang ako kakain." sagot naman ni Turalba na noon ay napapakamot pa ng ulo.

"Ano ba ang nakakahiya? Pamilya ka na rin namin at malaki ang utang loob namin sa iyo dahil sa pag babantay mo sa anak kong pasaway. Halika at sumalo kana sa amin." naka ngiting pag anyaya ni mama at hindi lang iyon dahil tumayo pa ito upang akayin ang kanyang pinag kakapitagang mandirigma. Ako naman ay halos maputol ang nguso sa pag busangot habang umuupo ito. "Maam, okay lang po ba si Adel? Bakit parang kuhol ang mukha nito sa haba ng kanyang nguso. s**o ba ang ulam?" naka ngising tanong ni Turalba habang nakatingin sa akin. "Adel, tigilan mo nga iyan. Hindi mo dapat ginaganyan ang taong handang mag buwis ng buhay para sa kaligtasan mo." ang wika ni mama dahilan para mapa tawa ng mahina ang sumbungerong sundalo.

Wala naman akong nagawa kundi ang irapan ito at ipag patuloy ang aking ginagawang pag kain. Ano pa nga ba eh paborito siya ni mama dahil para sa kanya ay isa itong bayani na handang mag buwis ng buhay para sa planetang Earth. Halos abot langit na yata ang pag hanga ni mama sa kanya kaya ayan, instant member siya ng family.

Alas 9 ng gabi, dahil matinding init ay nag pasya akong maligo. Isa lamang ang cr dito sa second floor at katabi lang ito ng kwarto namin ni Turalba. Kapag umaga kasi ay nag uunahan kami sa paliligo kaya naman mas lalo pang sumisikip sa amin ang mundo. Pag pasok sa loob ng cr ay agad ako ng alis ng saplot. Tumapat ako sa valve ng shower at doon ay nag simulang kuskusin ang aking katawan. Damang dama ko ang sarap dulot ng pag tama ng malamig na tubig sa aking balat hanggang sa mapadako ang aking kamay sa aking naninigas na pag kalalaki. 6 na pulagada ito at parang saging ang hugis, tirik na tirik at tila gustong sumabog sa bawat hagod na aking ginagawa. Kaya naman umupo ako sa bowl at doon ay ini-unat ko ang mga paa habang nag tataas baba ang aking kamay sa aking katigasan.

Sumasagi sa aking isipan ang eksenang pag dakot ko sa bukol ni Turalba na noon ay naka brief lamang at ang ganda ng kanyang katawan. Tiyak na kahit na sino ay mahuhumaling sa kanyang taglay na kakisigan. "Ummhhh, ahhhhhh" ang tanging lumalabas sa aking bibig habang napapasinghap sa matinding sarap.

Marahan ding gumapang ang aking kamay sa aking dibdib at hinimas himas ko ito sabay ang pag lalaro sa aking dalawang u***g. Tila nilalamon na ako ng matinding pag nanasa dulot ng sarap sa pag papaligaya ko sa aking sarili. Unat na unat ang aking binti habang iginigiling ng kaunti ang aking balakang upang mas lalo pang sumarap ang ritmo ng aking pag hagod sa matigas kong sandata na nooy naglalabas na ng paunang katas.

"Hmmmmm, ahhhhhh ummmmmmm" ang sunod sunod kong halinghing hanggang sa tuluyan na akong madala dito. Ang sarap sa pakiramdam ng aking ginagawa, tila lumulutang ako sa ika pitong alapaap habang ninamnam ko ang hagod ng aking kamay sa aking pag kalalaking nag wawala sa matinding pag kagalit.

Halos lamunin ako ng aking makamundong pag papakasasa habang pinapaligaya ko ang aking sarili. Bawat hagod ng aking palad sa aking katigasan ay nag dudulot ng ibayong kuryente sa katawan kaya naman halos hindi ko na nakontrol ang aking pag ungol at pag halinghing na malakas. Paulit ulit na sumasagi sa aking isipan ang magandang katawan ni Bryan na siyang mas nag bibigay ng kakaibang init sa aking pakiramdam.

Patuloy lamang ako sa aking ginagawa..

Damang dama ko ang pamumuo ng katas sa aking ari kaya naman mas lalo pa akong nabaliw. Nag patuloy ako sa ganoong pag dedeliryo ng biglang bumukas ng malakas ng malakas ang pinto at doon ay pumasok si Turalba. "Adel, ayos ka lang ba? Bakit hinihingal ka?" ang malakas na tanong nito dahilan para mapalingon ako sa kanya at kasabay noon ang pag pulandit ng masaganang katas sa aking ari. Tumama ito sa aking dibdib at pisngi, ang iba dito ay sumabog sa aking tiyan.

Kitang kita niya ang mapula at mala makopang ulo ng aking pag kalalaki na tuloy tuloy sa pag suka ng masaganang katas kaya tila napabato balani siya sa kanyang nasasaksihan. Ako naman ay naka nga-nga lang at sobrang nag halo ang sarap, kaba, at pag kahiya sa aking dibdib.

Kapwa kami gulat sa bilis na pang yayari. Tila naging slow motion ang aking paligid at wala akong nagawa kundi ang takpan ang aking pag kalalaki habang si Turalba naman ay namula ang mukha sa nasaksihan. Noong bumalik kami sa aming ulirat ay mabilis na nag sorry ito at agad na isinara ang pinto noong sya ay lumabas. Ako naman ay nakatulala pa rin at tila binalot ng hindi mapapantayang hiya sa aking sarili.

Ito na nga ba ang sinasabi ko, nakarma na nga ako dahil sa ginagawa kong kalokohan at pag susungit kay Turalba. Wala na akong itatago sa kanya dahil lahat ay nakita na niya, as in lahat lahat pati katas ko. "Iyan ang karma mo Adel! Iyan ang kabayaran sa mga kalokohan mo ang makita niya ang buong pag katao mo." ang sigaw ko sa aking sarili habang pumapasok sa aking silid. Nakakainis naman kasi ang daming pwedeng maging eksena bakit yun pa. "Jusko Lord, kunin mo na ako o kaya ay buksan mo ang lupa at ipakain mo na ako. Malaking kahihiyan talaga iyon. Hindi ko na kayaaaaaa!!!" sigaw ko sa aking sarili habang itinatali ang kumot sa aking leeg at hinihila ito.

Halos hindi ako dalawin ng antok dahil halo halong emosyon ang nadarama ko. Isa na rito ang labis na pag kahiya sa kanya at sa aking sarili. Im sure tuwang tuwa na iyon ngayon at bukas ay katakot takot na katatawanan ang aabutin ko mula sa kanya at dapat ay ihanda ko na ang aking sarili doon. Hindi ko alam kung paano nya nabuksan ng ganoon kabilis ang lock ng pinto gamit ang doorknob, siguro ay totoo ngang nag alala lamang ito sa aking kalagayan. Kaya ang moral lesson ay huwag uungol lalo na kung kulob ang cr dahil maririnig ito sa labas. Ay ewan.. Basta nakakahiya bagamat pareho naman kaming lalaki, iba kasi ang aming sitwasyon kumpara sa ibang tao dahil anti Turalba ako at sa tingin ko ay ganoon rin siya sa akin.

itutuloy..