นายยหัวเถื่อน 25+
บทที่ 23.
วันเวลาผ่านเลยไปเป็นเดือนหลังจากที่หทัยชนกมาอยู่ที่เกาะมืด ถึงที่นี่จะไม่มีแสงสีเสียงเหมือนในเมืองที่เธอจากมา แต่อยู่ที่นี่หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเธอเองนั้นมีค่า ไม่ได้มีชีวิตอยู่ไปวันๆเหมือนเมื่อก่อน
ในทุกๆวันเธอมีงานที่ต้องทำที่โรงครัว บางวันนายหัวรามคนเถื่อนก็จะมาพาเธอไปช่วยงานทางด้านหลังของเกาะที่เธอพึ่งจะรู้ว่ามันคือโรงงานเจียรนัยเพชร
หลังจากนั้นพอตกเย็นราเมศน์ก็จะพาเธอกลับไปส่งที่เรือนริมน้ำ เป็นแบบนี้ประจำทุกวันไม่เคยขาด ยกเว้นวันนี้ที่ไม่มีเงาของร่างสูงเพราะเขาให้คนงานมาบอกว่ามีธุระที่ต้องไปทำคงมารับไม่ได้
หทัยชนกเพียงแค่ยิ้มรับและทำงานของตัวเองต่อไปอย่างเงียบๆจนหมดวันเธอก็พาตัวเองกลับไปที่เรือนริมน้ำ
เสียงฟ้าร้องและแสงฟ้าแลบแปลบปลาบสว่างวาบไปทั่วทั้งท้องฟ้าในยามพบค่ำ เป็นสัญญาณเตือนให้รู้ว่าอีกไม่นานฝนคงจะตกลงมาอย่างหนัก ทำให้ร่างบางที่เพิ่งจะกลับม
