นายยหัวเถื่อน 25+
บทที่ 22.
"คุณแม่! คุณแม่ขาาา คุณแม่!"
นังแขกตะโกนแหกปากเรียกรำพึงเสียงดังลั่น ท่าทางของมันดูรีบร้อนจนชาวบ้านต่างพากันหันมามอง หากแต่นังแขกไม่คิดจะสนใจใครเพราะมีเรื่องสำคัญที่ต้องรีบไปรายงานรำพึงคนเป็นนาย
"คุณแม่! กรี๊ดดด!"
ตุ้บ!
เสียงเรียกสุดท้ายขาดหายไปพร้อมๆกับที่ร่างอวบท้วมของนังเเขกล้มหงายหลังลงไปกองอยู่ที่พื้นเพราะเหยียบขั้นบันไดพลาดเพราะความลุกรี้ลุกลนชองตัวมันเอง
รำพึงเดินออกมาดูสภาพของนังแขกที่ตอนนี้ขาข้างหนึ่งพาดอยู่ที่บันไดบ้าน ผ้าถุงที่ไม่ใส่ถลกขึ้นมาแทบจะคลุมหัวด้วยแววตาสมเพช
"แหกปากทำไมวะอีแขก ญาติฝ่ายไหนมึงตายรึยังไง!?"
รำพึงตวาดถามเสียงเขียว น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจของรำพึงทำให้นางแขกรีบลุกขึ้นยืนทันที
"เปล่าจ้ะคุณแม่ ญาติแขกไม่มีใครตายจ้ะ แต่พี่ก้านจ้ะ พี่ก้านกลับมาแล้วจ้ะคุณแม่"
น้ำเสียงดีใจของนังแขกทำให้รำพึงต้องหันไปมองหน้ามันตาขวาง ก
