“แกมีฝีมือการแสดงขนาดนี้เลยเหรอคีย์?” เจ๊เอมมี่ยังไม่อยากเชื่อสายตาเลยด้วยซ้ำ เด็กมันสามารถบีบน้ำตาได้โดยไม่ต้องใช้น้ำตาปลอมช่วยเลย แถมยังร้องไห้จนทำเอาพวกกระเทยเฒ่า ๆ เกือบร้องตามยังกับออกมาจากความรู้สึกเด็กมันจริง ๆ
“หนูจะไม่ทำให้เจ๊ผิดหวังไง” คีย์ตะวันสลัดความเศร้าทิ้งไป แม้รูปภาพพวกนั้นที่ถูกส่งมาจากเมลที่ไม่เปิดเผยชื่อและมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเธอ ฉากดราม่าตับแตกเมื่อครู่เลยไม่รู้ว่าอินกับบทหรือเจอภาพแทงใจดำพวกนั้นกันแน่
“ดีมากน้องสาว เลิกกองแล้วจะไปไหน?”
“คงกลับไปซ้อมบทค่ะ” คนอย่างเธอมันจะไปไหนได้อีก กลับไปเลียแผลใจที่ถิ่นเขาอีกเหมือนเดิม
“ฉันเห็นความตั้งใจของแกแล้ว พักผ่อนด้วย”
“ขอบคุณค่ะเจ๊”
หลังจากที่คีย์ตะวันแยกกับเจ๊เอมมี่ก็ขึ้นมานั่งบนรถยนต์ส่วนตัว มันอดที่จะเปิดภาพพวกนั้นดูอีกซ้ำ ๆ ไม่ได้ สองคนชายหญิงยืนอิงแอบแนบชิดเหมือนจะสิงกันอยู่แล้ว ทำไมเขาไม่บอกเธอดี ๆ ว่าจะ
