สามีเชิญมาเซ็นใบหย่า

EP.4 ศีลเสมอกัน

ตอนที่ 4 ศีลเสมอกัน

ร้อยวันพันปีตั้งแต่แต่งงานไม่เคยย่างกรายเข้ามา ผัวรวย ผัวหล่อ ผัวใหญ่มาก สืบเนื่องทำให้รักผัวหลงผัว แต่ผัวแม่งชั่วฉิบหาย วันนี้ไม่รู้ผีเข้าสิงหรือเปล่าทำให้เปิดประตูเข้ามาในคอนโดที่ไม่คิดจะมาเหยียบอีก เพราะได้เป็นคุณนายตระกูลเศรษฐีแล้ว เปิดไฟยังไงก็ไม่ติดอย่าบอกว่าตัดไฟ ได้ผัวใหญ่จนพานให้ลืมจ่ายค่าไฟเดือนสุดท้าย ในจดหมายบอกว่างั้น ปัดมันทิ้งเดินไปทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก

นอนแบบนี้ก็ได้ว่ะ!

“ไปถึงใจกับไอ้เวรตัวไหนมาล่ะ”

คีย์ตะวันแกอย่าเชียวนะ...เขามีปืนในครอบครอง มีลูกน้องอีกนับร้อย ฆ่าเธอได้แบบไม่เป็นข่าวแน่ อย่าพูดในสิ่งที่คิดไว้ในใจออกไปเด็ดขาดนะ

“แล้วไปถึงใจกับอีเวรที่ไหนมาล่ะคะ?”

เธอคิดได้ประมวลผลเสร็จสรรพ แต่ปากไม่มีสมองนี่นา

“อย่าให้เป็นข่าวแล้วกัน ครอบครัวฉันมีหน้ามีตา ฉันไม่ได้หวงชื่อเสียงเธอหรอกเพราะมันไม่ได้มีแต่แรก”

อาการเจ็บจี๊ด ๆ คัน ๆ ที่หัวใจเมื่อรู้ว่าผัวไม่รักมันรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ เขาพูดเหมือนกับว่าอนุญาตให้เธอไปนอนกับใครก็ได้ ขอแค่ไม่ให้เป็นข่าว รู้ว่าไม่รักอย่างน้อยก็แคร์เธอสักหน่อยได้ไหม

“ฉันไม่ได้มั่วเหมือนคุณ”

“ก็ดี”

คีย์ตะวันมองผู้เป็นสามีเดินออกไปพร้อมกับเลขาก็ได้แต่กำมือแน่น มันโกรธมันรู้สึกเกลียดทั้งที่พยายามไม่ให้น้ำตาตัวเองไหลแต่มันก็หยุดไม่ได้แล้ว เธอทรุดตัวลงนั่งกอดเข่าซุกหน้าตัวเองเข้ากับหน้าขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

บ้านหลังใหญ่ ทรัพย์สมบัติพร้อม มีสามีที่ตัวเองตกหลุมรักมานาน สิ่งที่เธอปรารถนาไว้ทั้งหมดมันเป็นจริง แต่ใครจะคิดว่ามันกลับอ้างว้างและโดดเดี่ยวได้ขนาดนี้

วิวาห์ครั้งนี้ไร้รักเธอรู้ แต่เพราะความมั่นของตัวเองที่คิดว่าจะทำให้เขารักได้ สุดท้ายได้มานั่งร้องไห้กลางบ้านหลังใหญ่อย่างน่าสมเพช มิตรก็ไม่เคยผูกไว้กับใครเวลาเศร้าแบบนี้จะหันหน้าไปพึ่งใครก็ไม่มี ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองในใจ

รู้ว่าตัวเองโดดเดี่ยวแค่ไหนก็ตอนเศร้าแล้วไม่รู้จะส่งข้อความไปหาใคร

เราแต่งงานกันมาได้สองปีกว่าแล้ว การแต่งงานที่มีแต่เธออยากได้เขามากยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งด้วยการประจบสอพลอทางญาติผู้ใหญ่คือนายท่านคนก่อน ความดีเข้าตาทำให้ได้ตบแต่งกับหลานชายคนโตของท่านตามปรารถนา แต่ครอบครัวเขาไม่มีใครชอบขี้หน้านางเลียแข้งเลียขาจนได้เลียลูกชายพวกเขาคนนี้หรอกนะ ปีแรกปู่ย่าไม่อยากให้ไปเหยียบบ้านแถมยังนำเสนอผู้หญิงอื่นให้ลูกชายลับหลังเธอ แต่ปีที่สองพวกท่านก็ห่างหายไปบ้างไม่ได้เข้ามาวุ่นวายเหมือนปีแรกแล้ว

เธอไม่เคยสบายใจกลัวพวกเขาเตรียมพร้อมเสร็จสรรพที่เหลือคือถีบลูกสะใภ้ที่ไม่ต้องการคนนี้ออกจากตระกูลพวกเขาไป แล้วให้ลูกชายได้ตบแต่งกับคนที่ครอบครัวเลือกไว้

‘อังสุมา’ คือผู้หญิงอันเป็นที่รักของเขา พวกเขาไม่เคยเลิกรักกันเพียงแต่ว่าสกิลประจบอันเลื่องลือของคีย์ตะวันทำให้ปู่เขาออกปากจัดงานแต่งสุดยิ่งใหญ่สมกับเป็นทายาทคนโต แต่ใครเล่าจะคิดว่าผัวของเธอใช้ไม้ตายถ้าอยากให้แต่งงานต้องจัดงานเหมือนไม่ได้จัด เขาไม่ขัดคำสั่งผู้เป็นปู่ยอมแต่งกับเธอแต่คืนแรกเข้าหอกลับครางชื่อผู้หญิงที่เขารักทั้งที่มีอะไรกันกับเธอ อาจเพราะเขาเมาก็ได้ถึงยอมปล่อยตัวให้เธอได้ลูบได้คลำ ตื่นมายังปากแจ๋วบอกว่าแค่มีความต้องการเหมือนผู้ชายทั่ว ๆ ไปไม่ได้นึกพิศวาส

เธอรักผู้ชายคนนี้มากเขาคือรักแรกพบ และเป็นรักแรก จูบไม่นับเธอเรียนเมืองนอกใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูเอาแต่ใจ แต่เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ รักเขาอยากจะครอบครองไปหมด เจ้ากี้เจ้าการชีวิตเขาทั้งที่ไม่มีสิทธิ์อ้างแต่ความเป็นเมียจนเขาเบื่อแล้วยอมผ่อนปรนให้หลายต่อหลายครั้ง อยู่มาสองปีผัวชมว่าดีแค่ตอนวาดลวดลายอยู่บนเตียงเท่านั้นแหละ

ตามไปอาละวาดผู้หญิงในสต็อกของเขาแล้วโดนผู้หญิงพวกนั้นสวนกลับในประโยคที่ว่า ‘แล้วหล่อนเป็นอะไรกับไต้คุณเขา’ เธอเจ็บที่ใจแบบล้มทั้งยืนหัวฟาดฟื้นก็คงไม่เท่ากับแต่งงานกับเขาแล้ว แต่ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเขามีเธอเป็นเมียตีทะเบียนอย่างจริงจัง

สองปีที่เธอเป็นบ้าเพราะรักเขามาก มากจริง ๆ กลายเป็นนางมารร้าย มารยา เสแสร้งแกล้งบีบน้ำตาให้เขาสงสารแต่แววตาที่เขามองเธอมีแต่ความสมเพช รักเขามากจนเลือกที่จะมองผ่านแบบคนไม่รักตัวเองเลยสักนิด

นึกย้อนไปเห็นความบ้าตัวเองแล้วอยากหัวเราะออกมาหนัก ๆ อยากจะขำกลิ้งแบบน้ำตานองหน้า

“อุ๊ย”

เพล้ง!

“คุณคีย์ป้าขอโทษแทนนางลำดวนมันด้วยค่ะ มันพึ่งฟื้นจากโควิดบ้านเราติดหลายคนไม่ค่อยมีคนทำความสะอาดป้าเห็นมันหายดีขึ้นมาในระดับหนึ่งไม่มีเชื้อแล้วเลยเรียกมันมาคอยดูแลคุณคีย์ค่ะ”

ป้าบัวคือป้าแม่บ้านเก่าแก่ของที่นี่ตอนนี้กำลังทรุดตัวนั่งคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นนายหญิงของบ้าน เนื้อตัวสั่นเทา ใครไม่รู้ถึงความร้ายกาจของคุณหนูคีย์ตะวันบ้าง ด้านข้างมีนางลำดวนตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้าอีกคน อยู่ดี ๆ ก็มือไม้อ่อนหลังได้สบตากับแววตาแรงกล้าของคุณหนูเข้าจนทำพลาดมหันต์เผลอปล่อยถาดแก้วน้ำในมือตัวเองตกแตกต่อหน้านายหญิงของบ้าน ที่ได้ชื่อว่าไม่ชอบความผิดพลาดที่สุด

คีย์ตะวันค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นยืน มองบรรดาเหล่าแม่บ้านต่างก้มหัวให้เธอเพราะกลัวบทลงโทษไร้เหตุผลที่เธอเคยตั้งขึ้นมาเพื่อให้ตัวเองดูมีอำนาจในสายตาคนอื่น ละสายตาจากคนทั้งสองคนแล้วตัดใจเดินผ่านไปไม่พูดอะไรสักคำ

ป้าบัวค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาคิ้วหงอกขมวดมุ่น ตั้งแต่คุณเขามาอยู่ที่นี่ถือว่าตัวเองเป็นนายหญิงใครทำผิดพลาดต่อหน้าเธอต่างโดนลงโทษทั้งหมดไม่ถามเหตุผลอะไรทั้งสิ้น แต่วันนี้กลับเดินหนีไม่พูดสักคำมันไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง

“ป้าคุณหนูคีย์ป่วยหรือเปล่า” ลำดวนพูดออกมาริมฝีปากยังสั่นเทา

“หุบปากแกไป รีบเก็บเศษแก้วแล้วไปทำหน้าที่ตัวเองซะ”

“ค่ะป้า”

ป้าบัวมองตามร่างอรชรของนายหญิงก่อนจะละสายตาไปมองเศษแก้วพวกนั้น ในใจยังคงมีแต่คำถามเต็มไปหมด

“กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า”

หลังจากดูเหตุการณ์ผ่านกล้องวงจรปิดในบ้านของตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาแบบนั้น

“หรือคุณคีย์จะคิดได้จริง ๆ แล้วครับ” เรียวมะ คือผู้ที่เป็นทั้งเลขา หัวหน้าบอดี้การ์ดของตระกูลหวัง และเป็นผู้ช่วยที่เติบโตมาด้วยกันกับไต้คุณเอ่ยออกมาเบา ๆ

เขาก็ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเหมือนกัน คนที่เคยอารมณ์ร้ายกาจกว่าแม่มดฝั่งตัวร้ายก็คือคีย์ตะวัน แต่วันนี้กลับแปลกไปอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“คิดได้ก็บุญหัวฉันแล้วสิ” เขาพับเก็บไอแพดจอสี่เหลี่ยมลงก่อนจะปิดเปลือกตาทบทวนภาพที่เห็น แม้จะมีคำถามแต่ไม่สามารถหาคำตอบได้เลย ถ้าจะมีคนที่ตอบได้จริง ๆ ก็คงเป็นคีย์ตะวันคนเดียว

“ไต้คุณคิดว่ายังไงครับ” เรียวมะมองผ่านกระจกมองหลัง แม้เจ้านายจะหลับตาแต่หัวคิ้วแทบจะขมวดมาติดกันแล้ว แสดงว่าก็ขบคิดอยู่เหมือนกัน

หวัง ไต้คุณ หรือคนในแวดวงบันเทิงจะเรียกชื่อเล่นเต็ม ๆ ว่า ‘ไต้คุณ’ แสดงถึงความน่าเคารพนับถือและดูมีอำนาจในมือในวงการบันเทิงด้วย เป็นบุตรชายคนโตของตระกูลนอกจากหัวสมองจะเป็นเลิศ เขายังผ่านโครงการฝึกบอดี้การ์ดมาอีกด้วย ทั้งบุ๋นและบู๊มีครบที่คนเดียว

“อาจจะแกล้งปล่อยเพื่อจับ”