บุญแล้วทูนหัวมีผัวเป็นพี่

มาเฟียอวยว่าที่เมีย...

"แต่งานที่ว่า...ตำแหน่งคือภรรยาของพี่นะ" สายตากรุ้มกริ่มของคนหน้าหล่อจดจ้องไปยังใบหน้าหวานๆ นั้นอย่างมีแผนการณ์

"คุณโกงยี่โถนี่คะ" คนเขินจนทำอะไรไม่ถูกได้แค่ก้มงุดลงอย่างเขินอาย

คนบ้า! หน้าไม่อายพูดมาได้ยังไงว่าจะมอบตำแหน่งนั้นให้กับเรา...

"เปล่านะคะ พี่ก็กำลังไถ่โทษที่เคยกระทำไม่ดีต่อยี่โถอยู่นี่ไงละคะ พี่ฮานเปล่าโกงนะคะคนสวย" พ่อของเขาบอกมาว่าสิ่งที่ทำให้แม่ของเขาใจอ่อนได้ในทุกๆครั้งที่มีปัญหากันก็คือคำว่า 'นะคะ' นี่แหละ

"ยี่โถไม่คุยด้วยแล้ว" ใบหน้านางแดงปลั่งดั่งตำลึงสุกหลังได้ยินคำว่านะคะออกมาจากปากชาติชายตรงหน้า...

"คุณฮานกำลังทำให้ยี่โถเขิน รู้ตัวบ้างไหมคะ" หากเพียงแค่เขาเอ่ยคำว่านะคะออกมาอีกคำเดียวมีหวังได้เห็นใครบางคนหลอมละลายไปกับพื้นพรหมอย่างแน่นอน เธอเขิน...เขินเขาจนตัวเธอบิดม้วนไปหมดแล้ว นี่เขาไม่รู้ตัวบ้างหรือไรว่าคำว่านะคะจากปากผู้ชายอย่างเขามันสามารถฆ่าผู้หญิงอย่างเธอได้ทั้งเป็นได้เลยนะ!

"พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขินค่ะ" นิ้วชี้และนิ้วกลางเลื่อนมาเชยคางมนให้คนสวยเงยหน้ามาสบตากับเขา "แต่พี่ตั้งใจจะทำให้หนูรักต่างหากละค่ะคนสวย"

"ใครมันจะมาหลงรักคุณกัน อย่ามาขี้ตู่นะ" หัวใจดวงน้อยๆ สั่นโครมครามอยู่ในช่องอกนั้นราวกับจะหลุดออกมาอยู่ด้านนอกหลังจากที่ได้สบกับคู่ตาคมนั้นแบบตรงๆ

"หนูจะรักพี่หรือเปล่าพี่ไม่รู้ แต่พี่หลงรักหนูอยู่อยากให้รู้เอาไว้นะคะ"

"ขออนุญาติไปเข้าห้องน้ำนะคะ"

จ้าวฮานที่กำลังนึกมุกหยอดต่อไปถึงกับชะงักไปเมื่อจู่ๆ ยี่โถก็วิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ใกล้กัน

"กรี๊ด! กรี๊ด! กรี๊ด!" ก่อนจะได้ยินเสียงแหลมเล็กที่ฟังดูเหมือนกำลังพยายามเอามืออุดปากตัวเองอยู่ดังเล็ดลอดออกมาหลายครั้งติดๆ กัน

"แม่คุณ... มุกหยอดพื้นฐานยังทำให้หนูกรี๊ดได้ขนาดนี้ มุกอีกนับหมื่นนับพันที่พ่อสอนพี่มาพี่ว่าก็คงไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้วละ" จ้าวฮานยืนจ้องหน้าประตูห้องน้ำที่คนด้านในไม่มีท่าทีว่าจะเปิดออกมาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าในตู้เย็นของเขาไม่มีอะไรอยู่ในนั้นเลยนอกจากเหล้าและเบียร์จากโรงงานของจ้าวฮาย พี่ชายฝาแฝดคนที่สองของเขา

ร้านสะดวกซื้อ

"เอ..แม่เคยบอกว่าผู้หญิงกับของหวานเป็นของคู่กัน" ขณะกำลังนึกคิดในสิ่งที่แม่บังเกิดเกล้าสั่งสอนมา นิ้วเรียวก็ไล่ไปตามถ้วยขนมหวานนาๆ ชนิดที่อยู่ตรงหน้าอย่างตั้งใจ

"บางทีหนูอาจจะชอบสาคูข้าวโพดเหมือนพี่ก็ได้ เพราะเราใจตรงกัน หึ! ไอ้ฮานมึงกำลังเขินมุกตัวเองอยู่" หัวสีน้ำเงินเข้มสลัดไปมาอย่างปวดหัวกับตัวเอง ก่อนจะเลือกสาคูข้าวโพดมาสองถ้วย และขนมบัวลอยมะพร้าวอ่อนอีกสองถ้วย

"ขนมเหรอวะ...งานยาก" ในตอนนี้เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชั้นวางขนม ขณะที่ปากหยักก็งับลงบนนิ้วชี้ของตัวเองอย่างใช้ความคิด

"บางทีหนูอาจจะชอบเมล็ดฟักทองเหมือนแม่ของพี่ก็ได้" จ้าวฮานเดาไปเรื่อยเปื่อยและหยิบในสิ่งที่คิดว่าหญิงสาวจะชอบใส่รถเข็นไปอย่างละห่อสองห่อ

"อ้าว...เต็มซะแล้ว" รู้ตัวอีกทีรถเข็นของเขาก็เต็มไปด้วยของที่เขาเดาเอาไปเองว่ายี่โถจะชอบ

"นั่น! ผ้าอนามัย" คราแรกเขากำลังจะเข็นรถไปคิดเงินตรงเคาต์เตอร์อยู่แล้วหากแต่ก็หันมาเจอปัจจัยที่ห้าของเพศหญิงที่วางเรียงรายอยู่อย่างเป็นระเบียบ

"แม่บอกว่าต้องมีปีก ยิ่งยาวก็ยิ่งดีจะได้ไม่เลอะ ยี่ห้อปูเป้ที่กาวแสนจะแน่นหนึบหนับ อยู่ไหนนะอยู่ไหนน้า... อ่า...เจอละ" ปากหยักฉีกยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อหาในสิ่งที่ตัวเองต้องการจนเจอ เมื่อแน่ใจว่าครบรายการแล้วจ้าวฮานก็รีบตรงไปคิดเงินในทันทีหลังจากที่พึ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นออกมาข้างนอกนานพอสมควรแล้ว

"ป่านนี้หนูก็คงจะหิวแย่

"ยี่โถ" สองมือหอบหิ้วของมาพะรุงพะรังพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มที่บ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวนั้นกำลังมีความสุขมากแค่ไหน

"ยี่โถ"

"ค่ะ" เมื่อครู่ที่เธอพึ่งจะเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรทาน ก่อนจะพบว่าในตู้เย็นของเขามีเพียงเหล้าและเบียร์ที่แช่เย็นอยู่ในนั้นและมันก็ทำให้เธอรู้สึกโมโหอยู่ไม่น้อย...

"ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นใส่พี่ละคะคนสวย" ตาขวางปากคว่ำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ฉิบหายแล้วกูเผลอไปทำอะไรโง่ๆ ให้เธอไม่พอใจหรือเปล่าวะ!

"ตู้เย็นของคุณทำไมถึงมีแต่เหล้า ทั้งเหล้าทั้งเบียร์เต็มไปหมด" มือเล็กยกขึ้นกอดอกใบหน้าหวานเชิดขึ้นแข็งเสียจนจ้าวฮานกลัวว่าคอของหญิงสาวนั้นจะหัก

"หนูหิวเหรอคะ" จ้าวฮานทำใจดีสู้เสือและยื่นถุงของที่มีอาหารและของทานเล่นมากมายอยู่ในนั้นให้กับยี่โถ

"พี่เตรียมมาให้แล้วค่ะ"

"ฉันไม่หิว" แต่จนแล้วจนรอดอาการกระเง้ากระงอดของยี่โถก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้น ซ้ำร้ายยังดูคล้ายกับว่าเธอกำลังโกรธหนักมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

"ทูนหัวของไอ้ฮาน...เป็นอะไรไปคะ"

"เป็นแค่คนที่ไม่มีสิทธิ์" เสียงนั้นกระแทกกระทั้นเสียจนชาติชายถึงกับเสียวสันหลังวาบกันเลยทีเดียว

"ทูนหัว หนูมีสิทธิ์ทุกอย่างค่ะคนสวย อยากจะบัญชาอะไรก็ว่ามาได้เลยค่ะขอแค่อย่าทำน้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนั้นใส่พี่เลยค่ะคนสวย ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะมันทำให้หัวใจพี่รู้สึกหวิวๆพิกล"

"งั้นยี่โถก็จะขอใช้สิทธิ์นั้น เดี๋ยวนี้" ประโยคตอบรับที่แสนเฉียบขาดนั้นทำเอามาเฟียที่ไม่เคยกลัวใครถึงกับร่นถอยไปหลบอยู่ตรงซอกหลืบของโซฟาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

"เอาเลยค่ะ จะทำอะไรตามสบายเลยค่ะคนสวย พี่จะนั่งตรงนี้อย่างเงียบๆ เงียบจนหนูจะไม่ได้ยินเสียงพี่หายใจให้รู้สึกรำคาญใจเลยค่ะคนสวย"

ได้ยินดังนั้นยี่โถจึงดุ่มๆ ไปยังต้นเหตุที่ทำให้เธอโมโหจนสติหลุดในทันที มือเล็กๆ กระชากประตูตู้เย็นให้เปิดออกก่อนจะนำขวดเหล้าเบียร์ที่มากมายที่อยู่ในนั้นออกมาใส่กล่องใบใหญ่ที่อยู่ใกล้กันจนตู้เย็นคงเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า

ทุกการกระทำของยี่โถล้วนแต่อยู่ในสายตาของจ้าวฮานทั้งหมด จากที่เขาเคยเกร็งกลัวเพราะไม่รู้ว่าเธอโมโหเขาเรื่องอะไรก็กลายมาเป็นระบายรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจในสิ่งที่ยี่โถกำลังกระทำ...

"หนูทำให้พี่รู้ว่าพี่คิดถูกแล้วที่ยกมือไหว้ขอโทษหนู" จ้าวฮานเป็นคนที่ไม่ชอบผู้หญิงที่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขและเขาก็คิดว่าเขาก็คงจะไม่มีวันมีเมียอย่างใครเขาเพราะการดื่มเหล้านับเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้หญิงยุคนี้นั่นเอง...

"แต่สุดท้ายพี่ก็หาจนเจอ คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่ง" จ้าวฮานเอ่ยชมยี่โถที่ยังคงขมักเขม้นอยู่กับการกวาดตาหาขวดเหล้าที่วางอยู่ตามตู้โชว์ อันที่จริงของพวกนี้มันเป็นของจ้าวฮายพี่ชายของเขาที่ชอบมานั่งย้อมใจในตอนที่ผู้หญิงที่แอบรักไม่รับโทรศัพท์มันอยู่บ่อยๆ

ส่วนเขา เหล้าไม่กินบุหรี่ไม่แตะมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแม้จะมีทั้งโรงงานยาสูบและคลับเป็นของตัวเองก็ตามที่เถอะนะ

"อย่างฉันคงจะเป็นภรรยาของคุณไม่ได้จริงๆ ค่ะคุณฮาน" ยี่โถที่จัดการกับบรรดาขวดเหล้าเบียร์เสร็จแล้วตรงเข้ามายืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้าเจ้าของคอนโด

"ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่เหมาะกับตำแหน่งที่คุณว่ามาก่อนหน้าจริงๆ"

-ตัด-

อย่าพึ่งเลี่ยนนะคะ เพราะไอ้ฮานมันอวยเมียได้เยอะกว่านี้อีก ฮ่าๆ

แต่เห็นว่าอบอุ่นอย่างนี้แล้วอย่างพึ่งได้ใจไปนะคะ พึงระลึกไว้เสมอว่านี่คือหนึ่งในสามของมาเฟียแฝดนรก ฮ่าๆ