ภายในเรือนรับรองของจวนแม่ทัพในวันนี้ บรรยากาศที่โต๊ะอาหารค่อนข้างที่จะครึกครื้น เป็นเพราะมีท่านแม่ทัพที่ค่อนข้างจะว่างงานเพราะบ้านเมืองสงบสุข มาร่วมโต๊ะกินอาหารเย็นกับภรรยาและลูกๆ ด้วย ซูเยว่คงเองก็ได้ลากลับจวนวันนี้เช่นกัน เขาจึงได้มีโอกาสมาร่วมโต๊ะกับครอบครัว และแขกคนสำคัญที่มาเยือนในวันนี้อีกคนก็คือว่าที่เขยรองของจวนแม่ทัพ กู้มู่เฉินนั่นเอง
“วันนี้เจ้าแต่งกายได้งดงามยิ่งนัก” เสียงทุ้มเอ่ยชมสตรีตรงหน้าออกมาหลังจากคำนับทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองเสร็จ
ซูเยว่ซินรู้สึกไม่ชินกับการพูดจาเช่นนี้ของเขา ชีวิตก่อนที่นางจดจำได้เขานั้นช่างเป็นบุรุษที่พูดน้อยและเย็นชายิ่งนัก ทว่าการได้มาพบเจอกับเขาในชีวิตนี้กลับแตกต่างไปจากเดิม
“อะ…แฮ่ม…ชมได้ไม่เกรงใจพี่ชายเลยนะว่าที่น้องเขย”
ซูเยว่คงกระแอมไอ พลางกล่าวหยอกเย้าสหายสนิทออกมา ใบหน้าของกู้มู่เฉินเห่อร้อนพลันเกิดริ้วคลื่นสีแดงระเรื่อราวกับสตรี เพราะเขามีใบห
