“ถ้าเช่นนั้น ก็ให้เจ้าช่วยส่งแม่สื่อและเทียบขอหมั้นหมายไปที่จวนตระกูลต้วนก็แล้วกัน ถ้าฝ่ายนั้นตอบรับข้าก็ยินดีที่จะแต่งคุณหนูรองสกุลต้วนผู้นั้นเข้ามาเป็นสะใภ้รองของตระกูล แต่ถ้าท่านใต้เท้าต้วนไม่เห็นดีเห็นงามด้วย ข้าก็มิอาจช่วยเหลืออันใดได้ เพราะเรื่องนี้สุดแล้วแต่ฝ่ายนั้น”
ท่านใต้เท้ากู้กล่าวก่อนที่จะลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากเรือนรับรองของเรือนใหญ่ไปอย่างไม่สบอารมณ์ เป็นเพียงบุตรที่เกิดจากอนุกลับไม่เจียมตน อยากได้สตรีที่เกิดจากภรรยาเอกมาเป็นภรรยา เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่า ใต้เท้าต้วนผู้เย่อหยิ่งและรักในศักดิ์ศรีผู้นั้น จะยอมทำเป็นหูหนวกตาบอด กลืนน้ำลายตนเอง ยอมยกบุตรีที่ตนหวงแหนให้ออกเรือนมากับบุตรชายคนรองที่เกิดจากอนุภรรยาของเขาหรือไม่
อนุซินคำนับขอบพระคุณในความเมตตาของฮูหยินใหญ่ ก่อนที่นางจะขอตัวกลับเรือนของตน เพื่อไปแจ้งข่าวดีให้แก่บุตรชายได้ทราบ กู้อี้เหวินได้ยินเช่นนั้นก็
