ตอนที่ 10.1

1584 Words

ลูก้าหรี่ตาจ้องมองตามการก้าวเดินของอลิเซียน่าซึ่งตรงเข้าไปหาบิลลี่ ดังนั้นเท่ากับว่าการคาดเดาของเขาก็ถูกต้อง เธอกำลังจะทำในสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ เขามองไปทางหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดัง เขาอยากให้เธอไม่ใช่ลูกสาวของบิลลี่ บรูโน อลิเซียน่ามองไปรอบ ๆ ตัวก่อนสังเกตเห็นว่าแด๊ดกำลังพูดคุยกับชายคนหนึ่งอยู่ทางขวาของโถงจัดงาน เธอกำหมัดแน่น ปลุกปลอบกำลังใจเพื่อที่จะเอ่ยถ้อยคำที่ตระเตรียมไว้ บิลลี่สวมหน้ากากสีดำ แต่สิ่งที่ทำให้เขาโดดเด่นที่สุดคือชุดสีดำเรียบหรูกุ๊นขอบกระเป๋าด้วยสีทอง ครั้นบิลลี่มองเห็นอลิเซียน่าเข้ามาใกล้ เขาก็ขอตัวจากผู้ชายคนนั้นพร้อมเดินไปหาลูกสาวซึ่งมีท่าทีเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด “แด๊ด!” หญิงสาวก้มศีรษะลงเล็กน้อยและรู้สึกว่าฝ่ามือของเธอเริ่มชื้นเหงื่อ “มีอะไร?” บิลลี่มองไปรอบ ๆ ก่อนกลับมาหยุดสายตาที่อลิเซียน่า “ฉันเห็นใครบางคนที่สนามหลังบ้าน และฉันคิดว่าเขาเป็น...” อลิเซียน่าหยุดพูดเมื่อรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วแรงกว่าที่เคย “ซีโม่! แกสงสัยว่ามันเป็นซีโม่ใช่ไหม” ดวงตาของบิลลี่เบิกกว้างอย่างตกใจพร้อมจ้องมองลูกสาวอย่างคาดคั้น เธอพยักหน้าอย่างประหม่า มือของเธอสั่นเทาซึ่งบิลลี่ไม่ได้สังเกต “พูดออกมาอลิเซียน่า!” บิลลี่คำราม “ใช่แด๊ด ฉันคิดว่าเขาคือซีโม่!” หญิงสาวยืนยัน ขณะมือของบิลลี่ก็กำแก้วที่ถืออยู่แน่นขึ้น “อยู่ในปาร์ตี้! อย่าก้าวเท้าออกไปแม้แต่ก้าวเดียว” บิลลี่สั่งเธออย่างเย็นชา “แน่นอนฉันจะทำตามที่คุณพูด” อลิเซียน่าตอบรับพยายามทำตัวไม่ให้มีพิรุธ ถึงกระนั้นหัวใจของเธอกลับยิ่งเต้นแรง บิลลี่ส่งสัญญาณให้แดนนี่ซึ่งกำลังยืนอยู่มุมหนึ่ง เขาสวมชุดทักซีโดสีดำกับหน้ากากสีดำเรียบง่าย มีสัญลักษณ์บางอย่างอยู่บนเสื้อสูทตัวนอก และเพราะสัญลักษณ์นั้นมีสีขาว จึงยิ่งทำให้เขาโดดเด่นจากคนอื่น เมื่อบิลลี่ส่งสัญญาณ แดนนี่ก็เดินเข้ามาหาบิลลี่ทันที อลิเซียน่ายืนอยู่ที่นั่น สายตาของเธอสังเกตทุกสิ่งรอบตัว หญิงสาวสังเกตเห็นหลายคนประดับสัญลักษณ์เช่นเดียวกับแดนนี่บนเสื้อสูท แต่มีความแตกต่างกันเล็กน้อย ไฟถูกหรี่แสงลง ในห้องเริ่มบรรเลงเพลงช้า เธอสังเกตเห็นคู่รักมากมายเดินออกไปที่ฟลอร์เต้นรำ เธอหันไปรอบ ๆ พร้อมกับเดินไปทางบันไดที่เธอเดินลงมาเมื่อครู่ แต่ก่อนที่เธอจะก้าวขึ้นบันไดกลับมีคนเรียกเธอจากด้านหลัง เชี่ย! เธอถอนหายใจบังคับตัวเองให้หันกลับมา “อลิเซียน่า!” ลูก้าส่งเสียงเรียก เขายืนอยู่ข้างหลังเธอพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มิหนำซ้ำยังมองเธออย่างรู้ทัน “มิสเตอร์คอสต้า” เธอหันกลับไปส่งยิ้มให้เขาอย่างเชื่องช้า เธอกำลังเล่นละครตบตาเขาอยู่และลูก้าสามารถอ่านเธอได้ ท่าทางของเขาราวกับรู้ทันเธอทุกอย่าง อลิเซียน่ามองเขาที่อยู่ในชุดทักซีโดสีดำ เสื้อเชิ้ตตัวในเป็นสีขาว แม้จะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเป็นทางการไม่ต่างจากคนอื่น ๆ แต่เขาก็ดูดีมาก รวมกับหน้ากากสีดำบนใบหน้ายิ่งทำให้ดวงตาของเขาโดดเด่นมากขึ้น “เต้นรำกันไหม?” ลูก้าถาม เธอสบตากับเขา เธอไม่ได้มีเวลามากมายมาทำอย่างอื่น แต่เธอปฏิเสธเขาไม่ได้ “แน่… นอนค่ะ” เธอพูดติดอ่างอย่างประหม่าวางมือลงบนมือเขาทำให้เธอรู้สึกหนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลัง เมื่อสัมผัสมือที่เย็นเฉียบ เขาพาเธอไปตรงจุดที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นพวกเขาได้ชัดเจนเพราะแสงสลัวของห้อง หรือไม่บางทีอาจเป็นเพราะทุกคนมัวแต่สนใจอยู่กับการเต้นรำ ชายหนุ่มจับมืออีกข้างของเธอแล้ววางไว้บนไหล่ของตนเอง ก่อนจะขยับมือข้างหนึ่งไปคว้าเอวคอดของเธอ การกระทำของเขาทำให้ลมหายใจของอลิเซียน่าติดขัด ก่อนจะหรี่ตามองเขา เขาเริ่มโยกตัวเธอไปรอบ ๆ ในขณะที่อลิเซียน่ารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถละสายตาจากเขาได้ เธอเกือบจะลืมสิ่งที่เธอกำลังจะทำ “ทำไมคุณถึงเรียกฉันด้วยชื่อลูก้า แล้วก็เปลี่ยนกลับไปเรียกด้วยนามสกุลคอสต้าล่ะ?” เขาถามอย่างหยอกล้อ ซึ่งดึงให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ เธอสั่นศีรษะเบา ๆ พลางตั้งสมาธิมองคนตรงหน้า “คุณทำเช่นเดียวกัน คุณเรียกฉันว่าอลิเซียน่า จากนั้นคุณก็เรียกฉันด้วยชื่อเต็มและ…” เธอพูดอย่างประหม่า แต่หยุดลงเมื่อรู้ว่าตัวเองพูดมากเกินไป “และอะไร?” ลูก้าถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ส่งผลให้เธอหน้าแดงขึ้นมาทันที หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความใกล้ชิดซึ่งทำให้ดวงตาของเธอเบิกกว้างโดยไม่รู้ตัว “และ… และไม่มีอะไร!” อลิเซียน่าตอบเสียงเบา เมินมองไปทางอื่น เธออยากจะพูดว่าเขาเรียกเธอว่า ‘คัพเค้ก’ แต่เธอหยุดตัวเองไว้ทัน เธอต้องจดจ่อในสิ่งที่กำลังจะทำ “มันดูสวยขึ้นเมื่ออยู่บนใบหน้าของคุณ” ลูก้ากระซิบเรียกความสนใจของเธอกลับมาหาเขา อลิเซียน่ารู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร เธอรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วขึ้น แม้แต่ฝ่ามือก็เริ่มชื้นเหงื่อ “อืม…ขอบคุณสำหรับของขวัญชิ้นนี้ มันสวยมากค่ะ!” เธอเอ่ยขอบคุณเขาโดยพยายามควบคุมน้ำเสียงให้สงบนิ่ง เธอคืออลิเซียน่า เธอไม่ควรมีอาการตื่นเต้นเหมือนวัยรุ่นที่เริ่มต้นมีความรัก “ยินดี” ลูก้าพยักหน้า สังเกตเห็นเธอมองไปรอบ ๆ อย่างประหม่า ซึ่งเขารู้ว่าเธอเป็นอะไร ทันใดนั้นมือของเขาก็ลากไปตามแผ่นหลังของเธอ ชายหนุ่มลากนิ้วโป้งสัมผัสผิวเนียนของอลิเซียน่าอย่างช้า ๆ เป็นผลให้ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรมิสเตอร์คอสต้า” อลิเซียน่าเปล่งเสียงดังขึ้นมา รับรู้ถึงฝ่ามือของเขาที่วางอยู่บนเอวเปลือยเปล่า และนิ้วหัวแม่มือของเขาก็ลูบไล้ไปมา เธอไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ ทำให้เธอขมวดคิ้วด้วยความโกรธและผิดหวัง “ชู่!” เขาส่งเสียงด้วยสีหน้าที่ดูจริงจังมากขึ้น เธอกำลังผละตัวออกห่างจากเขา แต่เขากลับดึงเธอเข้าไปใกล้ ๆ เธอกลั้นหายใจมองไปรอบ ๆ ไม่มีใครมองเห็นพวกเขาในความมืด มือของเขาลากลงไปอย่างช้า ๆ ทำให้หญิงสาวตัวแข็งทื่อ เขาหยุดมือที่ซิปของชุดก่อนขยับรูดมันลงไป เธอตกใจกับการกระทำของอีกฝ่าย เขากำลังจะทำอะไร? เธอพยายามผลักเขาออก แต่กลับไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เนื่องจากมืออีกข้างของเขายึดตัวเธอไว้แน่น เธอปล่อยให้เขารูดซิป ก่อนที่นิ้วโป้งจะลากไล้ไปตามผิวนุ่มลื่นอย่างถือสิทธิ์ อลิเซียน่าเกือบจะกระโดดออกจากอกเขา “รอยมีดจาง ๆ ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่สามารถรู้สึกได้เมื่อสัมผัส” เขากระซิบข้างหูจากนั้นดึงซิปกลับขึ้นมา หัวใจของอลิเซียน่ากำลังเต้นเร็วขึ้น พร้อมกับก้อนเหนียวหนืดที่เกิดขึ้นในลำคอ เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เพราะรู้สึกอับอาย “ฉันสงสัยว่าใครกันที่ทรมานคุณ!” ลูก้ากระซิบข้างหูของเธออีกครั้งทำให้อลิเซียน่ารู้สึกตัว เธอผลักเขาออกไปเล็กน้อยเพื่อให้สามารถเงยหน้ามองเขาได้ชัด อลิเซียน่าจ้องมองเขาผ่านหน้ากาก ทว่าการแสดงออกของลูก้าช่างว่างเปล่าปราศจากความรู้สึกใด ๆ แต่เขารู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เธอโกรธเขา โกรธเพราะเขาค้นพบบางสิ่งบางอย่างที่เธอซ่อนมันเอาไว้มาเป็นเวลานาน ลูก้าโยกตัวเธอช้า ๆ ไปตามจังหวะเพลง เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตา เธอไม่รู้จะพูดอะไรกับเขา นั่นคือสาเหตุที่เธอเงียบ และลูก้ารู้สึกได้ถึงมัน “มันไม่ใช่ธุระของคุณ!” ในที่สุดเธอก็พูดออกมาอย่างกล้าหาญ ลูก้ายิ้มเยาะ “แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องของฉัน เชื่อฉันเถอะ” ชายหนุ่มคล้ายจงใจผ่อนลมหายใจอุ่นร้อนราดรดต้นคอของเธอส่งผลให้หญิงสาวถึงกับตัวแข็งทื่อ เธอมองไปทางอื่น ผู้ชายคนนี้กำลังล้อเล่นกับความรู้สึกและหัวใจของเธอ หญิงสาวสงสัยว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ “คุณเป็นใครลูก้า คอสต้า!?” ในที่สุดเธอก็ถามเขาออกมาพร้อมนิ่วหน้าน้อย ๆ อย่างรอคอยคำตอบ ลูก้ามองเธออย่างเจ้าเล่ห์ เขารู้สึกสนุกเพราะในที่สุดเธอก็ถามคำถามนี้ “คุณจำฉันไม่ได้เหรอ?” เขากระซิบบอกทำให้เธอสับสน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more