แผนรักมาเฟียร้าย… Trapped By The Mafia

ตอนที่ 9.2

บิลลี่จัดเตรียมงานเลี้ยงขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่อประกาศเรื่องงานหมั้นระหว่างอลิเซียน่ากับแดนนี่อย่างเป็นทางการ ใช้เวลาเพียงวันเดียวเขาก็เนรมิตคฤหาสน์ให้เป็นปาร์ตี้สุดหรูในธีมหน้ากาก ผู้ร่วมงานทุกคนต้องสวมหน้ากากสำหรับซ่อนตัวตนเพื่อความปลอดภัย เนื่องจากจะมีมาเฟียจำนวนมากมารวมตัวกัน

สำหรับการเข้าร่วมงานจะต้องใช้บัตรซึ่งระบุรหัสลับพิเศษ และมีแต่แขกที่ได้รับเชิญเท่านั้นถึงมีรหัสชุดนี้ มาตรการดังกล่าวนอกจากเพื่อความปลอดภัยยังเป็นการป้องกันไม่ให้ซีโม่มาป่วนงาน

อลิเซียน่ายืนอยู่หน้าโต๊ะกระจก ถอนหายใจเป็นครั้งที่ร้อย ระหว่างมองภาพสะท้อนของตัวเอง

หญิงสาวสวมชุดราตรียาวสีดำเข้ารูป ชายกระโปรงประดับด้วยเลื่อม มันจึงสะท้อนแสงแวววาวเป็นประกาย ทั้งชุดปักด้วยดิ้นชนิดพิเศษที่ทำให้ยามเคลื่อนไหวจะดูเหมือนว่าชุดของเธอส่องแสง อลิเซียน่าแต่งหน้าทำผมด้วยตัวเอง เธอม้วนผมเป็นลอนและปล่อยให้มันทิ้งตัวปกปิดแผ่นหลังเปลือยเปล่า ริมฝีปากอิ่มถูกทาด้วยลิปสติกสีแดง

แอนนาแม่เลี้ยงของเธอส่งหน้ากากสีดำแบบเรียบง่ายมาให้ ซึ่งเธอไม่ชอบมันแม้แต่น้อย ไม่ว่าเธอจะพยายามทำตัวเป็นปกติมากแค่ไหน แต่จิตใจยังคงย้อนคิดซ้ำ ๆ ถึงสิ่งที่แดนนี่พูดกับเธอ อลิเซียน่ารู้สึกเจ็บปวดจริง ๆ เธอทำร้ายแดนนี่มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เธอไม่คิดว่ามันจะแย่มากขนาดนั้น

เธอกลืนน้ำลาย สายตาพลอยเลื่อนมองรอยแผลเป็นที่แขนซึ่งแทบจะมองไม่เห็นในตอนนี้ แต่เมื่อแดนนี่แตะต้องมัน อลิเซียน่ากลับรู้สึกว่าผิวหนังตรงนั้นแสบร้อนขึ้นมาอีกครั้ง เธอรู้สึกเจ็บปวดเหมือนกับที่เธอรู้สึกเมื่อแดนนี่กรีดแขนเธอตามคำสั่งของบิลลี่

หญิงสาวยังจำเวลานั้นได้ดี เมื่อโครี่สละตำแหน่งมือขวา เธอก็วิ่งหนีไปหลังจากวางแผนมาเป็นเวลานาน อลิเซียน่าคิดว่าจะตามโครี่ไป แต่เธอคิดผิดเมื่อแดนนี่รู้ว่าเธอจะไปหาโครี่ เขาจึงไปดักเธอที่หน้าบ้านของโครี่ วันนั้นเธอถูกลากตัวกลับและได้แต่ทอดสายตามองโครี่ซึ่งยืนเฉยอยู่ห่างออกไป

เธอรู้สึกเจ็บถึงแม้เธอจะเข้าใจว่าโครี่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็ตาม และต่อให้เขาพยายามช่วยเธอ มันก็เป็นไปไม่ได้

แดนนี่พาเธอกลับมาและเธอต้องเผชิญหน้ากับความโกรธของบิลลี่อีกครั้งขณะที่พยายามหนีจากนรกแห่งนี้

บิลลี่ออกคำสั่งให้แดนนี่ขังเธอไว้ในห้องใต้ดิน เมื่อเธอไม่อาจควบคุมตัวเองได้ อลิเซียน่าจึงตะโกนด่าทอผู้ชายที่ได้ชื่อว่าแด๊ด ก่อนที่แด๊ดจะสั่งให้แดนนี่ใช้กริชกรีดต้นแขนเพื่อสั่งสอนเธอ

นี่เป็นหนึ่งในหลาย ๆ บาดแผลที่เธอมีอยู่บนร่างกาย

หญิงสาวส่ายศีรษะ ดึงมือออกจากแขนพลางถอนหายใจเสียงดัง มันเป็นความทรงจำที่เลวร้าย

อลิเซียน่าหยิบหน้ากากมาใส่ก่อนลงไปร่วมงานปาร์ตี้เพราะเธอจะต้องเปิดงาน จังหวะที่เปิดประตูกำลังก้าวเท้าออกไปด้านนอก สายตาของเธอพลันเหลือบไปเห็นกล่องใบหนึ่งวางอยู่ข้างประตู

เธอก้มตัวหยิบมันขึ้นมาด้วยความฉงน กล่องสีดำมีริบบิ้นสีแดงผูกไว้ หญิงสาวมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง แต่ไม่มีใครอยู่แถวนี้ จึงได้แต่สงสัยว่าใครเอามาวางไว้ที่นี่?

อลิเซียน่ากลับเข้าไปในห้องอีกหนและเดินกลับไปที่โต๊ะแต่งตัว เธอวางกล่องลงพร้อมความลังเลที่จะเปิดมัน

จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นของซีโม่? ฝ่ามือของเธอเริ่มมีเหงื่อซึมเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจเต้นด้วยความเร็วที่ผิดปกติเนื่องจากความกลัว

นิ้วมือสั่นเทาขณะเธอดึงริบบิ้น เธอบังคับตัวเองให้เปิดกล่อง ซึ่งพอเปิดกล่องออกมาเธอก็ต้องตกตะลึง... มันสวยงามมาก ปากของเธอสั่นโดยไม่รู้ตัว อลิเซียน่ายื่นมือออกไปสัมผัสขอบหน้ากากสีดำที่วางอยู่ในกล่องอย่างเรียบร้อย มันเป็นหน้ากากโลหะซึ่งบริเวณขอบประดับด้วยเพชรเล็ก ๆ

เธอหยิบกระดาษแผ่นเล็กที่วางอยู่ด้านในของกล่องขึ้นมา แล้วเปิดดูเพื่อจะได้รู้ว่าใครที่เอามันมาวางไว้ตรงประตูห้องนอน

'สวมใส่ไปงานปาร์ตี้’ L.C.

อลิเซียน่าถอนหายใจ ชื่อย่อของเขาถูกเขียนอยู่ที่มุมขวาของกระดาษโน้ต ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าใครที่ส่งมันมา

เธอวางโน้ตลงหยิบหน้ากากขึ้นพลางสัมผัสขอบของมันอีกครั้ง เขามีรสนิยมดีมาก รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า

ปาร์ตี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว ทุกตารางเมตรเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาร่วมงาน คนที่มีรังสีแห่งอำนาจ เงิน ทอง บรรยากาศจึงดูอันตราย พวกเขาทั้งหมดเป็นคนอันตราย

ลูก้าจิบไวน์ซึ่งถือไว้ในมือขวาขณะยืนพิงเคาน์เตอร์บาร์ สายตาของเขามองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อตรวจสอบ บิลลี่อยู่ทางซ้ายกำลังพูดคุยกับชายที่ดูลึกลับคนหนึ่ง ซึ่งสวมหน้ากากคลุมทั้งใบหน้า แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนที่เขากำลังมองหา

ทันใดนั้นเขาก็หันไปสังเกตเห็นว่ามีชายคนหนึ่งกำลังเดินมาหา เพียงแต่เขาไม่ได้ให้ความสนใจ เพราะสายตาของเขายังมองไปทางบิลลี่

“คุณคิดว่าเขาอยู่ที่นี่ไหม?” ชายคนนั้นหยิบแก้วไวน์ขาวขึ้นมาจากเคาน์เตอร์บาร์และถามลูก้าอย่างกำกวม

“ไม่! เขาไม่ได้อยู่ที่นี่” ลูก้าพึมพำด้วยเสียงต่ำขณะที่สายตายังคงมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างรวดเร็ว

“คุณรู้ได้อย่างไร? คุณก็รู้ว่าไม่มีใครรู้ว่าเขาหน้าตาเป็นแบบไหน ไม่ว่าคุณหรือฉันก็ไม่เคยเห็น” เขาส่งเสียงเยาะเย้ยลูก้าและจับตามองที่ทางเข้า

สายตาของลูก้ามองไปที่บันไดซึ่งเป็นทางขึ้นไปชั้นสอง ก่อนต้องตัวแข็งทื่อนานนับวินาที จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นอย่างพึงพอใจ ภาพที่เขาเห็นคืออลิเซียน่ากำลังก้าวลงมาตามบันไดอย่างระมัดระวัง ท่าทีคล้ายกลัวว่าจะล้มลงบนพื้น

แต่สิ่งที่ทำให้เขาอารมณ์ดีที่สุดคือหน้ากากที่เธอสวมใส่ หน้ากากที่เขาส่งให้เธอดูเข้ากันดีกับใบหน้าของหญิงสาว

“แน่นอนว่ามีคนรู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง” ลูก้าแย้มพรายทำให้ชายคนนั้นขมวดคิ้วมองออกไปอีกทาง ขณะสายตาของลูก้าจับจ้องอยู่ที่อลิเซียน่าซึ่งดูเหมือนเธอกำลังมองหาบิลลี่

ลูก้าเหยียดยิ้มและวางแก้วลงที่เคาน์เตอร์ก่อนจะหันทั้งตัวไปหาคู่สนทนา

“อลิเซียน่า บรูโน!” ลูก้าพึมพำขึ้นมายามสายตามองไปที่ร่างของอลิเซียน่า ที่กำลังเดินไปทางบิลลี่

“เธอจะไม่บอกคุณ” ชายคนนั้นกระซิบขณะตกอยู่ในภวังค์เพราะกำลังชื่นชมความสวยงามของเธอ

“อ่า… บางทีเธออาจจะบอกเร็ว ๆ นี้”