“Are you sure you’re going to be okay, anak? Baka napipilitan ka lang dahil sinabi namin sa’yo. Alam mo naman ang daddy mo.”
Tumigil si Aira sa pagligpit ng gamit niya sa maleta. “Kailangan ko naman talaga ‘to ngayon mom, eh. Baka palagi ko lang silang makita kapag nandito ako palagi.” Sinubukang ngumiti ni Aira, pero hindi man lang napaangat ang gilid ng labi niya. Her eyes were still swollen after crying at evident iyon kahit na inayos niya ang sarili.
Michelle sighed. “Mag-ingat ka, okay? Kung may problema man ay huwag mo kaming kalimutan na tawagan. Kapag naligaw ka, magtanong ka alam ko hindi ka pamilyar sa lugar.”
“Ma, magiging okay ako. Isa pa galing nga akong ibang bansa ‘di ba? Mag-isa lang rin ako, pero kinaya ko.”
“Tama ka. Kapag okay ka na, bumalik ka, ah? Baka manirahan ka
