พราวฟ้ากำลังสงสัยที่เห็นชาติชายกลับมาจากตลาดโดยไม่มีรำไทยมาด้วยต้องแปลกใจเป็นรอบที่สองเมื่อชั่วโมงต่อมารถสปอร์ตของพ่อลูกชายเทวดาก็แล่นมาจอดสนิทที่หน้าบ้านเช่นกัน หล่อนเห็นภามินก้าวลงจากรถด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง
“ทำไมหน้าบูดแบบนั้นล่ะพ่อภาม”
“ผมอารมณ์ไม่ดีครับ ขอตัวครับ”
แล้วพ่อเจ้าลูกชายตัวแสบก็ก้าวยาวๆ เดินกระฟัดกระเฟียดจากไป ทิ้งให้พราวฟ้าอึ้งรอบสามเมื่อเห็นรำไทยก้าวลงมาจากรถของภามิน
“อ้าว... นั่นหนูรำไทยกลับมากับพ่อภามได้ยังไงกันจ๊ะ”
รำไทยพยายามปั้นหน้าให้เรียบสนิทที่สุด พยายามเก็บซ่อนทุกอารมณ์ที่กำลังเตลิดอยู่ในขณะนี้เอาไว้อย่างสุดความสามารถ ก่อนจะระบายยิ้มบางๆ และตอบออกมา
“เอ่อ หนูกับพี่ชายเจอคุณภามที่ตลาดน่ะค่ะ แล้วคุณภามก็บอกว่าลุงชาติพ่อของพี่ชายป่วย พี่ชายเลยรีบกลับมาดูพ่อน่ะค่ะ”
“ห๊า! ตาชาติเนี่ยนะป่วย มันจะเป็นไปได้ยังไง เมื่อกี้ยังเดินให้เห็นอยู่เลย”
รำไทยส่ายหน้าน้อยๆ เ
