“ก็เหมาะสมกับคนเลวๆ อย่างคุณ”
ดิษกรย์ไม่รู้สึกรู้สากับถ้อยคำเค้นด่า แถมยังสวนกลับได้เจ็บปวดไม่แพ้กัน และด้วยไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะปะทะคารมกับลัลน์ลลิน สิ่งที่เขาต้องการคือให้หญิงสาวดับไฟสวาทที่กำลังลุกโชนเต็มที่แล้ว จึงจับมือเล็กทั้งสองให้มากอบกุมแก่นกายของตน ซึ่งยังคงเด่นผงาดอยู่ภายในกางเกง พร้อมกับสั่งเสียงแหบแห้ง
“ทำหน้าที่ของคุณ...ลลิน ตอนนี้ผมต้องการคุณที่สุด”
ลัลน์ลลินพยายามกระตุกมือหนีจากแก่นกายแข็งขึง ที่ถูกบังคับให้กอบกุมด้วยมือเล็กทั้งสอง ใบหน้างามแดงซ่านร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว แต่ไม่อาจทำตามที่ใจต้องการได้ เมื่อดิษกรย์ยึดมือเล็กไว้แน่น แถมยังช่วยนำทางด้วยการลูบไล้ตามความใหญ่โตของท่อนเนื้อด้วย
“ถอดกางเกงให้ผม”
ลัลน์ลลินไม่อยากทำตามคำสั่ง ทว่า...ดิษกรย์จับมือเล็กให้เลื่อนขึ้นไปที่หัวเข็มขัด แล้วช่วยอีกแรงเมื่อเธอไม่สามารถปลดเข็มขัดของเขาได้สักที
