ดวงใจแค้นแสนรัก

ตอนที่ : 9 ไฟสุมทรวง 3

นวินเดินกลับมาพร้อมน้ำมะพร้าวสองลูก หญิงสาวรีบเอื้อมมือไปรับลูกมะพร้าวมาจากเขาแล้วดูดลงคอให้ชื่นใจ

“ฮ้า อร่อยจังเลย” ท่าทางดีใจเหมือนเด็กน้อยได้ของเล่นชิ้นโปรด ทำให้นวินอดยิ้มตามไม่ได้

“มีอะไรคะพี่กันต์ มองหน้าเอยแล้วยิ้ม ๆ แบบนี้คิดอะไรอยู่คะ” ลูกมะพร้าวในมือยังไม่ถูกวางลง เพราะเจ้าตัวยังเพลิดเพลินกับรสชาติของมันอยู่

“เปล่าครับแค่สงสัยว่าดูดน้ำมะพร้าวยังไง ให้น่ารักได้ขนาดนี้” คนชมยิ้มให้อย่างเอ็นดู

“พี่กันต์ บ้า” พรธีราซ่อนความรู้สึกดี ๆ เอาไว้ไม่ได้ เลยต้องยิ้มออกมาจนแก้มแทบปริ แก้เขินด้วยการดูดน้ำมะพร้าวทีเดียวจนหมดลูก

“เอาของพี่ไปกินด้วยก็ได้ เอาอันนั้นมาเดี๋ยวพี่ขูดเนื้อให้” ทั้งคู่แลกเปลี่ยนลูกมะพร้าวกัน นวินใช้ช้อนที่ติดมาขูดเนื้อมะพร้าวไว้ด้านในให้หญิงสาว

“พี่กันต์ไม่กินเหรอคะ”

“เห็นน้องเอยกินอร่อยแบบนี้พี่ไม่กล้าแย่ง” เขาพูดติดขำก่อนจะหันไปยกกระป๋องเบียร์ของตัวเองขึ้นจิบไปพลาง ๆ

นวินเอนหลังมองดูคนกินเนื้อมะพร้าวต่อด้วยสีหน้าและท่าทางแสนเอร็ดอร่อย เขามองเพลินจนเผลอยิ้มออกมาตรงมุมปาก มองริมฝีปากอวบอิ่มที่เคี้ยวหนุบหนับไม่ยอมหยุด ก่อนจะรีบเรียกสติตัวเองให้กลับคืนไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปไกลกว่านี้

“สาย ๆ แบบนี้แดดกำลังดีไม่แรงมาก พี่ว่าเราลงเล่นน้ำกันดีกว่าน้องเอย” เขาชวนคนที่หันไปยกขวดน้ำเปล่าขึ้นดื่ม หลังจัดการกับเนื้อมะพร้าวจนหมดแล้วทั้งสองลูก

“ดีเหมือนกันค่ะ งั้นเอยไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”

“ครับ” นวินยิ้มรับ เขาเองก็อยากเห็นหญิงสาวในชุดน้อยชิ้นอยู่เหมือนกัน

พรธีราใช้เวลาเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเพียงสิบนาที หญิงสาวเดินกลับมาหาเขาด้วยชุดคลุมว่ายน้ำ พาดผ้าขนหนูไว้บนเก้าอี้แล้วมีสีหน้าลังเลใจที่จะถอดชุดคลุมออก ก่อนหน้าพรธีรามองเห็นสองสาวในสระว่ายน้ำสวมบิกินีด้วยกันทั้งคู่ เธอเลยเลือกสวมบิกินีสีเหลืองพาสเทลอ่อน มีโบผูกไขว้สายเส้นเล็ก ๆ ตรงหลังต้นคอ ทิ้งสายห้อยลงมาถึงกลางหลัง

“พี่จะลงไปรอในน้ำก่อนนะครับน้องเอย” นวินบอกหลังท่าทางไม่ลังเลใจของหญิงสาว ก้าวเท้าลงสระว่ายน้ำไปก่อน ยืนรออยู่ในน้ำเพื่อให้หญิงสาวได้ถอดเสื้อคลุมได้สะดวก

เพียงแค่เสื้อคลุมหลุดออกจากตัวของพรธีรา นวินถึงกับยืนตะลึงงันอยู่ในสระว่ายน้ำ เขารู้ว่าพรธีราสวยอวบอิ่มไปทั้งตัว แต่ไม่คิดว่าจะมีพลังทำลายล้างสูงขนาดนี้ ถึงกับถอนสายตาออกห่างไม่ได้ เท้าทั้งสองข้างก้าวตรงไปหาคนบนขอบสระ ยื่นมือออกไปรับเจ้าตัวให้ลงน้ำมาด้วยกัน

“น้ำเย็นจังเลยพี่กันต์” พรธีราทำท่าขนลุกหลังลงมายืนอยู่ในน้ำกับเขาแล้ว

“สักพักก็ชินน้องเอยตอนแรกก็หนาว ๆ แบบนี้แหละ ออกไปกลางแดดตรงนั้นสิรับรองอุ่นแน่” เขาหันไปทางขอบสระว่ายน้ำที่เป็นแนวกั้นอยู่ริมตึก

ที่นี่เป็นสระว่ายน้ำแบบรอบทิศทาง มีเพียงตรงกลางที่เป็นจุดบริการลูกค้า มีห้องน้ำกับร้านขายอาหารกับเครื่องดื่ม นอกนั้นคือสระว่ายน้ำทั้งหมดโอบรอบสี่ด้านของตัวตึก

“เอยอยากไปริมขอบตึกค่ะ อยากรู้ว่าน่ากลัวไหม”

“งั้นไปกันเลยครับน้องเอย”

ทั้งคู่ว่ายน้ำไปยังขอบสระตรงริมสุด มีที่วางแขนเป็นหินอ่อนสีดำเมี่ยมพาดยาวอยู่ตลอดแนว ยังมีกระจกใสสูงกว่าขอบสระว่ายน้ำกั้นอีกรอบ ดูอันตรายแต่ก็น่าค้นหาไปในตัว

“อยากขึ้นนั่งขอบสระไหมน้องเอย”

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ อ๊ะ” พรธีราถึงกับตกใจเมื่อเขารวบเข้าที่เอวแล้วยกตัวเธอขึ้นนั่งบนขอบสระ

“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” ได้แต่เอ่ยขอบคุณเขาออกไปแบบงง ๆ ไม่คิดว่าเขาจะถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ แต่พอมองเขาแล้วเห็นทำตัวปกติเลยไม่คิดอะไรมาก

“พี่ชอบนั่งมองวิวตรงนี้เหมือนกัน ถ้าไม่มีกระจกกั้นจะดีกว่านี้มาก” คนพูดกระโดดขึ้นนั่งบนขอบสระตามหญิงสาว

“ถ้าไม่มีก็อันตรายสิคะแบบนั้น แต่วิวสวยจริง ๆ ด้วย มิน่าพี่กันต์อยากให้เอยมาที่นี่” คนพูดมองทิวทัศน์ตรงหน้าอย่างชื่นชม เมืองหลวงสุดแสนจะวุ่นวาย แต่หากมองมุมนี้ก็สวยอยู่ไม่น้อย

“ครับพี่อยากให้น้องเอยมาเห็นเหมือนที่พี่เห็น” นวินมองหน้าหญิงสาวแล้วยิ้มหวานไปถึงดวงตา

คนถูกมองถึงกับก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย เธอไม่ชินกับสายตาหวานฉ่ำของเขา มองมาทีไรหัวใจเต้นแรงทุกที

“เริ่มร้อนแล้วพี่ว่าเราลงน้ำกันดีกว่าครับน้องเอย”

“จริงด้วยค่ะ”

นวินทิ้งตัวลงน้ำก่อน จากนั้นก็รวบเอวหญิงสาวลงน้ำตามเขาไปด้วย พรธีราไม่ขัดขืนที่ถูกเขาแตะเนื้อต้องตัวในน้ำ นับว่าเขาเดินหมากมาถูกทางแล้ว ทั้งคู่ใช้แขนวางพาดหินอ่อนขอบสระว่ายน้ำ ชวนกันชมวิวตรงหน้าพูดคุยกันไป ส่วนใหญ่พรธีราเป็นฝ่ายถามเขาเสียมากกว่า นวินบอกหญิงสาวเรื่องจริงทุกอย่าง เพราะครอบครัวเขาไม่มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้ว

“ไม่เห็นน้องเอยเล่าเรื่องที่บ้านให้พี่ฟังบ้างเลยนะครับ มีแต่พี่เล่าอยู่คนเดียว”

“บ้านเอยเหรอคะไม่มีอะไรนี่คะ อย่างที่พี่กันต์รู้มีคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่ชาย อ้อ มีเรื่องดี ๆ ด้วยค่ะเมื่อวานนี้เอง พี่เอื้อขอพี่ฝ้ายแต่งงานแล้วค่ะ”

“ขอแต่งงาน” แววตาของนวินนิ่งไปหลังได้ยิน เขาหันหน้าหนีไปอีกทางกัดกรามแน่น ๆ ด้วยความรู้สึกโกรธกรุ่นอยู่ในใจ ทำไมความรู้สึกเคียดแค้นมันถึงไม่เลือนหาย

“ถ้าพี่เอื้อกับพี่ฝ้ายได้วันจัดงานแล้ว เอยขออนุญาตชวนพี่กันต์ไปด้วยกันนะคะ” หญิงสาวยิ้มหวานเหมือนอยากบอกเขาเป็นนัย ๆ ว่าเธอต้องการเปิดตัวเขากับครอบครัว

“ได้ครับน้องเอยพี่ไปแน่นอนครับ” นวินแทบจะกัดฟันพูด

“เอยว่าเราว่ายน้ำไปมาสักสองสามรอบค่อยขึ้นดีไหมคะ ขืนอยู่นานกว่านี้ตัวเปื่อยกันแน่”

“ดีเหมือนกันครับ”

ทั้งคู่พากันว่ายน้ำไปมาในสระว่ายน้ำโซนฝั่งนี้สองรอบ ดูเหมือนนวินจะจ้วงว่ายแบบเอาเป็นเอาตาย เขาต้องการระบายความรู้สึกโกรธเกลียดออกมาให้หมด ไม่อยากขึ้นจากสระไปด้วยสีหน้าบึ้งตึงจนพรธีราจับผิดได้

“น้องเอยขึ้นไปนั่งรอพี่ก่อนนะครับ พี่ขอว่ายน้ำต่ออีกสักสองรอบก่อน” เขาบอกหญิงสาวที่ทำหน้างง กับการจ้วงว่ายไม่ยอมหยุดของตน