ดวงใจแค้นแสนรัก

ตอนที่ : 10 ไฟสุมทรวง 4

“ได้ค่ะพี่กันต์” พรธีราก้าวขึ้นจากสระว่ายน้ำไปนั่งรอเขา สายตาก็จ้องตามคนที่ว่ายน้ำไปมาไม่ยอมหยุด นวินซ่อนรูปมาก ภายนอกเขาดูสูงเพรียว ด้วยความสูงที่กะด้วยสายตาคราว ๆ ราวหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร เพราะเธอสูงหนึ่งร้อยหกสิบห้ายังได้แค่ปลายคางของเขาเอง แต่พอถอดเสื้อออกเท่านั้นแหละ กล้ามเป็นกล้ามชวนมองเป็นอย่างมาก ในน้ำนั้นพรธีราใจเต้นแรงไม่ยอมหยุด ยิ่งตอนเขาอุ้มเธอขึ้นนั่งบนขอบสระ ตอนนั้นหัวใจแทบวายเลยก็ว่าได้ แต่ต้องสงวนท่าทีเอาไว้ไม่แสดงออกมาให้เขาเห็น

“โอเคครับน้องเอยพี่ว่ายน้ำพอแล้วไปห้องพี่กัน” คนที่เพิ่งก้าวเท้าขึ้นจากสระว่ายน้ำมา บอกหญิงสาวที่นั่งรอบนเก้าอี้

“คะ พี่กันต์ว่าไงนะคะ”

“ไปเปลี่ยนชุดที่ห้องพี่กัน พี่ไม่อยากให้น้องเอยอาบน้ำที่ห้องน้ำสาธารณะ ไปอาบน้ำในห้องพี่ดีกว่าส่วนตัวดีไปกันเถอะ” เขาพูดด้วยสีหน้าปกติ หยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่แล้วหันไปหยิบเสื้อคลุมของพรธีรายื่นให้เจ้าตัวได้สวมใส่ พร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินนำหน้าหญิงสาวออกไป

พรธีราผูกเชือกรัดเอวแล้วกะพริบตาปริบ ๆ แบบคนทำใจลำบาก แต่เท้าทั้งสองข้างก็ก้าวฉับ ๆ ตามเขาไปจนได้ เดินลงบันไดวนมาแค่ชั้นเดียวก็ถึงชั้นที่นวินพักอาศัยอยู่ ห้องของเขาอยู่มุมซ้ายสุดของชั้น เจ้าของห้องเปิดประตูยืนรอผายมือให้คนด้านหลังเดินเข้าห้องไปก่อน

“เชิญครับน้องเอย”

“ค่ะ” พรธีราก้าวเข้าไปภายในห้องของเขาแล้ว เนื้อตัวก็เกิดร้อนผ่าวขึ้นมา ที่นี่ค่อนข้างกว้างขวางมีแยกเป็นห้องรับแขกห้องครัวและห้องนอน

“น้องเอยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้เลยนะครับ เดี๋ยวพี่ค่อยอาบทีหลังผู้ชายอาบง่าย พี่จะสั่งอาหารให้เขามาส่งน้องเอยอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ หลังว่ายน้ำต้องกินเยอะ ๆ รู้ไหม” เขายื่นหน้าจอโทรศัพท์มือถือให้หญิงสาวดู ทำให้พรธีราเห็นรูปตัวเองบนพื้นหลังหน้าจอของเขา หัวใจเต้นแรงขึ้นใบหน้าร้อนผ่าวในทันที เจ้าของโทรศัพท์มือถือนั้นกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่อย่างใด

“ไก่ทอดดีไหมคะ” พรธีราเลื่อนดูรายชื่อร้านอาหาร แล้วบอกสิ่งที่ตัวเองอยากกินออกไป ลืมเลือนความรู้สึกประหม่า ที่ต้องมาอยู่ในห้องของเขา แบบสองต่อสองจนหมดสิ้น

“ไก่ทอดเหรอครับ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างแปลกใจ

“ค่ะเอยชอบกินไก่ทอด เจ้านี้อร่อยมากค่ะ”

“น้องเอยชอบกินไก่ทอดเกาหลีนี่นะครับ ตั้งแต่รู้จักกันมาทำไมไม่เคยเห็นบอกพี่เลยล่ะครับ”

“ก็กำลังบอกอยู่นี่ไงคะ”

“โอเคครับ เดี๋ยวพี่สั่งเอง อ้อ ลืมพาไปดูห้องน้ำเลยตามพี่มาครับน้องเอย” เขาเดินนำหน้าหญิงสาว ตรงไปเปิดประตูห้องนอนอ้ากว้างไว้

“เข้าไปเลยครับห้องน้ำด้านสุด” นวินเปิดประตูผายมือให้พรธีราเข้าไปด้านใน โดยที่ตัวเขายังยืนอยู่ด้านนอก

“ค่ะ”

“พี่ฝากกุญแจห้องวางไว้ตรงหัวเตียงหน่อยนะ” เขายื่นพวงกุญแจพวงหนึ่งให้หญิงสาว

“ได้ค่ะ” พรธีรารับกุญแจจากเขาแล้วก้าวเข้าห้องไป แล้วต้องแปลกใจกับเสียงที่ดังตามหลังมา

กริ๊ก นวินกดล็อกประตูก่อนที่เขาจะปิดมันลง

หญิงสาวยืนถือกระเป๋านิ่ง ๆ อยู่กลางห้องนอนของเขา ก่อนจะยิ้มกว้าง ๆ ออกมาหลังเข้าใจว่าทำไมเขาต้องล็อกประตูห้องให้ เดินเอากุญแจไปวางไว้บนหัวเตียงตามที่เขาบอก แล้วเดินตรงเข้าห้องน้ำไป

หลังอาบน้ำเสร็จแล้วหญิงสาวก็นั่งเป่าผมจนแห้งดี จึงค่อยเปิดประตูออกมา นึกแปลกใจเล็กน้อยที่ไม่เห็นเจ้าของห้องอยู่ในนี้ ก่อนจะเข้าใจว่านวินไปไหนมาก็ตอนเขาเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับกล่องไก่ทอดของโปรดของเธอ

“เขามาส่งเร็วมากพี่ตกใจหมดเลย” ชายหนุ่มบอกพร้อมชูถุงอาหารที่สั่งขึ้นให้หญิงสาวดู

“ร้านคงอยู่ใกล้มั้งคะ พี่กันต์กินก่อนนะคะเดี๋ยวหายร้อนแล้วจะไม่อร่อย”

“นั่นสิกินแล้วค่อยไปอาบน้ำก็ได้” นวินถอดกางเกงว่ายน้ำออก ตั้งแต่ตอนหญิงสาวเข้าห้องน้ำไปแล้ว เขาเปลี่ยนเป็นสวมกางเกงลำลองกับเสื้อยืดแทน

“มานั่งกินกันตรงนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ไปหยิบจานแป๊บ น้องเอยไปเอาเครื่องดื่มในตู้เย็นออกมาสิ มีเยอะเลยอยากกินอะไรก็หยิบมาได้เลยนะครับ” เขาชวนหญิงสาวเข้าไปในห้องครัว พรธีราเดินตามเขาไปอย่างว่าง่าย

ทั้งคู่กลับออกมาพร้อมน้ำอัดลมขวดใหญ่ และจานชามสำหรับใส่อาหาร เนื้อสะโพกไร้กระดูกกล่องใหญ่ถูกทั้งคู่จัดการอย่างเอร็ดอร่อย

“พี่ไม่เคยกินไก่ทอดของร้านนี้มาก่อน อร่อยดีเหมือนกันนะ”

“ใช่ค่ะเอยชอบกินเนื้อสะโพกไร้กระดูกที่สุด ส่วนอื่นเอยว่ามันแข็งไปหน่อยไม่ค่อยชอบค่ะ กินกับหัวไชเท้าดองนี่เข้ากันที่สุดเลย พี่กันต์ลองดูสิคะถ้าไม่เชื่อ”

“ไม่ยักรู้ว่าน้องเอยชอบอาหารเกาหลี”

“อาหารเกาหลีก็พอกินได้ค่ะไม่ได้ถึงกับชอบ แต่ไก่ทอดอันนี้คือชอบเลยค่ะ” หญิงสาวบอกเขาแล้วหยิบไก่ทอดกัดเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย เจ้าของห้องหนุ่มเห็นแล้วก็ใช้มือหยิบตามหญิงสาวด้วย

ทั้งคู่กินไก่ทอดไปพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน กระทั่งอิ่มกันทั้งคู่ดีแล้ว พรธีราจึงขอตัวกลับบ้านก่อน นวินเดินไปส่งหญิงสาวที่ลานจอดรถ และก่อนที่จะจากกันนั้น ชายหนุ่มก็ถือวิสาสะดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอด

“พี่กันต์ทำอะไรคะ” พรธีรารู้สึกตกใจทว่าเพียงเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกว่าถูกคุกคามแต่อย่างใด

“ก็กอดลากันไงครับ พี่คิดถึงน้องเอยแย่เลย” เขาลูบศีรษะหญิงสาวเบา ๆ แล้วโยกตัวไปมาเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยเจ้าตัวแต่โดยดี

“คิดถึงอะไรคะเดี๋ยวก็เจอกันอีกแล้ว”

“ได้เจอแค่วันไปสปากับวันอื่นนิดหน่อย รู้ไหมมันยิ่งทำให้พี่คิดถึงน้องเอยมากขึ้นกว่าเดิม” นวินทำหน้าเสียดายและโหยหาหญิงสาวเป็นอย่างมาก

“เดี๋ยวถึงบ้านแล้วเอยจะโทรหานะคะ” คนเขินอายรีบพูดเรื่องอื่นขึ้นมาแทน

“ครับผม”

รถของหญิงสาวเคลื่อนลับสายตาไปแล้ว แววตาของนวินก็เปลี่ยนไป ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปได้สวย พัสวีต้องได้รับรู้ถึงการถูกขโมยของรักของหวงบ้างล่ะ เป็นคราวของเขาบ้างแล้ว