ตอนที่ : 8 ไฟสุมทรวง 2
1182 Words
พัสวีนำข่าวดีเรื่องกานต์สินีตอบตกลงแต่งงาน กลับไปบอกที่บ้านในช่วงเย็น ทุกคนต่างแสดงความยินดีกับเขา และเห็นด้วยกับเรื่องนี้ทุกประการ เว้นแต่คนเป็นน้องสาวซึ่งยังรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย
“เอยนึกว่าพี่เอื้อจะแต่งงานสักสามสิบห้าขึ้นไปเสียอีก แปลกใจมากเลยนะคะเนี่ยที่แต่งงานตอนนี้ แต่ก็ดีใจด้วยค่ะพี่เอื้อกับพี่ฝ้ายเหมาะสมกันมาก”
“ไม่ต้องมาแปลกหรอกน้องเอย พี่ฝ้ายเขาต้องรีบแต่งนะลูก ขืนอายุเยอะไปกว่านี้จะมีลูกลำบาก แม่ว่าพี่เอื้อเขาคิดเรื่องนี้เอาไว้แล้ว จริงไหมเอื้อ” นางฤทัยรัตน์เข้าใจความคิดลูกชายเป็นอย่างดี
“ครับคุณแม่ ผมไม่อยากให้ฝ้ายรอนานไปกว่านี้ด้วยครับ”
“ถ้างั้นต้องหาฤกษ์งามยามดีไหมคุณฤทัย” นายอักษรหันไปถามภรรยา
“เราต้องไปสู่ขอให้ถูกต้องตามธรรมเนียมก่อนค่ะคุณเอก แล้วค่อยไปคุยเรื่องฤกษ์ยามกัน ว่าแต่เอื้อนัดแนะกับบ้านหนูฝ้ายหรือยังว่าพ่อกับแม่จะเข้าไปคุยเรื่องนี้ได้วันไหน”
“ยังครับคุณแม่รอให้ฝ้ายเขาตกลงกับที่บ้านก่อน ค่อยมาบอกทางเราอีกทีนะครับ”
“ดีแล้ว ๆ แม่จะได้ไปตัดชุดสวย ๆ”
“เร็วไปไหมคะแม่” พรธีราหันไปเย้ามารดาตนเองเบา ๆ ทำให้อีกสองคนพ่อลูกต้องหันไปหัวเราะให้กันเบา ๆ
“ไม่ต้องมาขำแม่เลยนะเอื้อ น้องเอยก็ด้วยต้องไปตัดชุดเป็นเพื่อนแม่” นางฤทัยรัตน์หันไปค้อนใส่ลูกชายกับสามี แล้วหันไปบอกลูกสาวต่อ
“ค่าเอยไปแน่นอน”
ทั้งบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความสุข ลูกชายคนเดียวของบ้านกำลังจะเริ่มต้นครอบครัวใหม่กับผู้หญิงที่เขารัก ย่อมเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง
วันถัดมาพรธีราได้ขับรถไปที่คอนโดมิเนียมของนวิน ตามที่เขาแชร์พิกัดมาให้ทางโทรศัพท์มือถือ หญิงสาวแอบตื่นเต้นเล็กน้อยที่ต้องลงสระว่ายน้ำกับเขาในวันนี้ แต่เมื่อรับปากไปแล้วก็ต้องทำตามที่พูดไว้ เหมือนเป็นการพัฒนาความสัมพันธ์ให้คืบหน้าขึ้น ทั้งคู่นัดเจอกันที่สระว่ายน้ำชั้นดาดฟ้าของคอนโดมิเนียมเลย
“เอยมาถึงหน้าประตูทางเข้าสระแล้วค่ะพี่กันต์” หญิงสาวโทรศัพท์ไปบอกเขา หลังเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูทางเข้า
“เดี๋ยวพี่ออกไปรับนะครับน้องเอย” เพราะทางสระว่ายน้ำกำหนดให้เฉพาะคนมีบัตรผู้พักอาศัยถึงเข้าใช้บริการได้ นวินจึงต้องใช้บัตรตัวเองพาหญิงสาวเข้าสระว่ายน้ำ
“เข้ามาเลยครับน้องเอย เอากระเป๋ามานี่ครับ” ชายหนุ่มยื่นมือไปรับกระเป๋าใบใหญ่ของหญิงสาว แล้วเดินนำหน้าไปยังเก้าอี้นอนอาบแดดริมสระว่ายน้ำของเขา
“คนไม่ค่อยมีเลยนะคะพี่กันต์” พรธีราบอกเขาขณะกวาดสายตาไปรอบบริเวณสระว่ายน้ำ เห็นคู่รักหนุ่มสาวเล่นน้ำกันอยู่อีกโซนหนึ่ง ถัดไปไกล ๆ โน่นก็มีก็อีกคู่ รวมเธอกับเขาก็มีแค่หกคนเท่านั้นเอง
“นั่นสิครับพี่ก็แปลกใจวันหยุดแท้ ๆ กลับไม่ค่อยมีคนมาใช้สระเลย”
“อ้อ เอยนึกออกแล้วค่ะ วันนี้หยุดยาวติดกันสามวันค่ะ เอยว่าคนเลยออกไปต่างจังหวัดแน่เลย” เมื่อวานทำความสะอาดครั้งใหญ่ของบริษัท เนื่องจากจะมีวัดหยุดยาวถัดมา พรธีราลืมไปได้อย่างไรกัน
“จริงเหรอครับน้องเอย พี่ยังไม่ได้เข้าออฟฟิศเลย ไม่ค่อยรู้เรื่องวันหยุดที่ไทยสักเท่าไหร่ มานั่งนี่ก่อนมาพี่เลือกมุมสวย ๆ รอน้องเอยเลยนะครับ” เป็นมุมที่ค่อนข้างส่วนตัวมาก นวินมาจองไว้ตั้งแต่สระว่ายน้ำเปิดเลย เขาเกรงคนจะเยอะแต่ก็ผิดคาดอยู่เหมือนกัน นับเป็นเรื่องดีสำหรับเขาที่จะได้ใช้เวลาอยู่ในสระว่ายน้ำเป็นส่วนตัวกับหญิงสาว
“ห้องน้ำผู้หญิงตรงโน้นนะครับ” นวินบอกแล้วดึงเสื้อคลุมออกพาดไว้บนเก้าอี้ริมสระว่ายน้ำ เผยให้เห็นกล้ามเนื้ออกหนาแน่นตามด้วยลอนกล้ามเนื้อตรงหน้าท้อง พร้อมกับกางเกงว่ายน้ำขาสั้นหนึ่งตัว ท่อนขาทั้งสองข้างของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง สีข้างด้านซ้ายมีรอยสักเลขโรมันอยู่ด้วย
V•V•MCMLXXXVIII
“สงสัยรอยสักพี่เหรอครับน้องเอยเห็นจ้องไม่วางตาเลย” เขาถามแบบยิ้ม ๆ
“เอยไม่คิดว่าพี่กันต์จะชอบสักค่ะ”
“น้องเอยไม่ชอบเหรอครับ”
“ไม่ใช่ค่ะมันสวยดีนะคะ ว่าแต่มันแปลว่าอะไรคะ เอยไม่ถนัดเลขโรมัน”
“วันเดือนปีเกิดพี่เองครับ สมัยหนุ่ม ๆ กำลังห้าวสักกันทั้งแก๊งเลย” พูดถึงเรื่องนี้สีหน้าของนวินก็ขรึมไปเล็กน้อย
“คล้าย ๆ ของพี่ชายเอยเลยค่ะ จริงด้วยเหมือนพี่เอื้อจะบอกว่าสักเลขวันเดือนปีเกิด แต่พี่เอื้อสักตรงแขนขวาค่ะ”
‘ไม่คล้ายหรอกครับน้องเอย ก็ไปสักด้วยกันนี่แหละ’
“น้องเลยจะไปเปลี่ยนชุดเลยไหมครับ” ชายหนุ่มชวนเปลี่ยนเรื่องคุย เกรงว่าหากยังคุยกันเรื่องรอยสักต่อ จะปิดความรู้สึกตัวเองเอาไว้ไม่มิด
“ขอนั่งเล่นแป๊บหนึ่งก่อนค่ะเอยยังไม่อยากลงน้ำตอนนี้” พรธีรามองคนที่อยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำแค่ตัวเดียว แล้วรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก วันนี้เธอพกชุดว่ายน้ำมาสองแบบ แบบเต็มตัวและบิกินี ยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะสวมใส่ชุดไหนดี
“เอาเครื่องดื่มอะไรดีครับน้องเอย นี่ครับเมนู” นวินยื่นเมนูขนาดเล็กให้หญิงสาวด้านข้าง พรธีรามาในชุดเดรสแขนกุดสีขาวลายดอกไม้น่ารัก เป็นผ้าพลิ้วดูบางเบาสวมใส่สบาย มัดผมเป็นหางม้าขึ้นด้านหลัง ใบหน้าวันนี้ไร้เครื่องสำอางพวงแก้มมีสีอมชมพูนิด ๆ จากแสงแดด
“เอยขอน้ำมะพร้าวดีกว่าค่ะ” หญิงสาวใช้เวลาเลือกเพียงแป๊บเดียวก็บอกเขา
“ของกินเล่นก็มีนะครับ”
“เอยกินข้าวมาแล้วค่ะพี่กันต์แค่นี้ก่อนดีกว่าค่ะ”
“งั้นน้องเอยนอนเล่นรอไปก่อนเลยนะครับ พี่ไปสั่งน้ำให้เดี๋ยวมา”
“ขอบคุณค่ะ” พรธีราถึงกับพ่นลมหายใจออกมาดัง ๆ หลังเขาเดินจากไปแล้ว ก่อนหน้าก็พยายามไม่มองต่ำกว่าเอวของเขา ทว่าด้านบนของเขาก็ทำใจเธอสั่นใช่เล่น
- Writer
