Valentina
KAHIT naman ayokong umuwi ng Pilipinas, wala akong magagawa. Kailangan kong umuwi or hell breaks loose. Masyado na akong pagod para palalain pa ang sitwasyon.
Kaunting tiis na lang.
Alam ko na pwedeng-pwede akong umalis na lang, magtago kina Papa at hindi na magpakita. But without a proper plan and funds, maghihirap ang buhay ko. Baka imbis na mapabuti ako, lalo akong mapasama. Gusto kong mamuhay ng tahimik at simple, hindi lalong maging miserable.
May sumundo sa akin mula sa airport. Masama ang loob ko. Masamang-masama. Hindi ko alam kung bakit pumayag si Vladimir sa gusto nina Papa.
Nakakuyom ang aking kamay habang nasa byahe. Tumingin ako sa labas ng bintana. Halos dalawang buwan lang akong nawala rito, para bang ilang taon na.
Maganda na rin na naandito ako sa Pilipina
