When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Murat, Defne ile sevişmeyi kafasına koymuş olmasına rağmen ölümden döndüğünü unutmuş değildi. Gözleri sevişelim diye bas bas bağırıyor olmasına, vücudu hevesle kendini çağırıyor olmasına rağmen Defne’yi süzerken kararsızlıkla dikiliyordu. Özellikle gecelikle, yalın ayak kaçtığı eve gitmeyi bile göze alacak kadar utanıyor olmasından dolayı tereddütte kalmıştı. Kararsızca düşünürken “Benim burada birkaç ev var,” dedi. Ama uzun süredir ayak basmadığı için ne halde olduklarından habersizdi. Kendisi için zerre endişe etmiyordu ama Defne’yi bu riske atmaya hiç niyeti yoktu. “İstersen evlerden birine gidelim.” Defne, bacaklarını birbirine bastırıp hala sevişmeyi düşündüğünü beden diliyle ortaya koyarken dudağını ıslattı. Kararsızlıkla araca, kocasına bakarken “Ev,” dedi. Kocasının boy gös