Turgut, karısının yanına girdiğinde kızın hala ağladığını görünce hızla yatağa ilerleyip gözüne kapattığı ellerini çekti.
“Ağlama artık,” dedi. Kendisi de ağladı ağlayacaktı. “Valla her damlan için kendimi kesesim geliyor!”
Birgül, gerçekleri öğrenmiş olsa da kocasına bakarken hala inanmış değildi.
“Yok mu metresin?” dedi sinirle. “Yok mu bir sürü kırığın?”
Turgut, başını salladı. “Yok,” dedi. “Olsa gece gündüz niye peşinde dolaşıp gözüne bakayım kadın? Benim derdim var, tek derdim, o da sensin. Başkasına gerek mi var?” deyip eğildi. Yüzünden akan yaşları silerken “Yok kimse,” diye tekrar etti. “Neye yemin et dersen ederim. Yok. Olmadı da… Sen öyle her aramayı mesajı kıskanınca hoşuma gitti, ben de bir mallık yaptım, uzadı, bu hale geldi,” deyip alnını kızın alnına yasladı. Yaşlarla pa
