Defne, Tekinin gelişiyle birlikte iyiden iyiye gerilen ortama bakıp suratını astı.
Kıyamet gibi gündü ve her saniye durum daha da beter oluyordu. Ailesinin gelişine sevinmişti. Özellikle ona edilen hakaretlerden sonra gelip ortalığı yakıp yıksınlar da istemişti. Yine de Eylem’in Murat’a ya da Necmettin’in Mehmet’e sıkmasını istememişti.
Tekin’in de gelişiyle iyiden iyiye gerilen Murat’a bakarken neredeyse yeniden ağlamaya başlayacaktı. Murat o vazgeçmesin diye didinip duruyordu ama yakında kendisi vazgeçecek gibi görünüyordu.
Defne, Tekin Bey onu fark edip “İşte buradaymış,” diyerek yanına geldiğinde yavaşça ayağa kalkıp adamın açtığı kolları arasına girdi.
Tekin Bey, onu babacan bir tavırla kucaklayıp geri çekildiğinde Murat’ın küfrettiğinden emin ama tam olarak ne dediğinden habersi
