Murat, eve döndüğünde bahçede bir yığın adam ölüsü ile karşılaştı. Hava resmen dumanla kaplanmış gibiydi.
Bir yanda arka bahçeden ön tarafa ceset taşıyan adamlar, kendisinin ve ailelerinin korumalarından ölenlerin bir tarafa yığılışını; diğer yanda adamları izlerken donuyla bahçedeki masada oturmuş sigara içen Necmettin’i bulunca araçtan uçarcasına indi.
Ayakları yere değer değmez “Defne?” diye sordu. “Karım iyi mi?”
Necmettin, asık, yorgun ve fena halde sinirli olduğunu belli eden yüzüyle uyumlu olan sesini toparlamaya gerek görmeden, dudaklarındaki sigarayı bile çekmeden “iyi,” dedi.
Murat, adamların sürüyerek getirdiği cesetlerin oluşturduğu yığınına bir bakış atıp “Her kes iyi mi?” diye sordu.
Peşi sıra gelen yeğenleri teker teker araçlarını kapının önüne park edip koşarak bahçe
