A DANGEROUS AFFECTION

KABANATA 31: PANLILINLANG

Sandali lang ang itinagal ni Rosana sa pwestong iyon. Umalis din siya kaagad pero iniwanan niya ak ng hindi ko maipaliwanag na tingin.

Itinulak ko si Andy palayo sa akin pero tila hindi siya natinag. Ngumisi lang s'ya at inilayo ng bahagya ang kanyang mukha.

"Ano bang nangyayari sa 'yo, Andy? Ilang taon ka pa lang ngayon pero kung anu-ano na ang pinagsasasabi mo, alam ba 'yan ng mga magulang mo?" Mahina kong tanong sa kanya.

Bumuntong-hininga siya at tinitigan ako sa mata.

"Bata man ako sa idad pero matured na ang isip ko. Saka sinong may paki? Sila Mommy?" Tumawa siya ng bahaw saka umiling-iling.

"Maaga kong nalaman ang tungkol sa s*x, noon pa nila pinaliwanag sa akin kung ano iyon, nasa america pa lang kami para daw hindi ako madala ng bugso ng damdamin ko. Pero ngayon, naku-curious ako. Ano kaya kung subukan ko? Sabi nila masakit lang daw sa umpisa pero sumasarap sa katagalan," Malambing ang tinig niya. Sinabayan niya pa iyon ng pagkagat sa kanyang mga labi.

Para na akong inaapoy ng lagnat. Pakiramdam ko rin, pawis na pawis na ako. Hindi ko alam kung paano panlalabanan ang nararamdaman ko. Gaya ko rin pala si Andy, curious sa maraming bagay.

Nag-iwas lang ako ng tingin sa kanya pero hindi ko magawang umalis sa kinalalagyan ko dahil natatakot ako na magdikit ang balat namin. Baka tuluyan na akong hindi makapagpigil at patusin ko ang pang-aakit niya.

"Huwag ka ng magpigil, Andres. Bakit hindi natin subukan? Private ang room ko at walang nakakapasok do'n."

"H-hindi maaari, Andy. Bata ka pa at hindi mo dapat diyan ipinopokus ang atensyon mo," kalmado kong saad sa kanya kahit hindi nakikisama ang katawan ko sa inilalabas ng bibig ko.

"Ayaw mo ba na sa dami ng lalaki, ikaw ang pinilib kong makauna sa akin? Ayaw mo bang angkinin ang kalinisan ko, Andres?"

Napakunot ang noo ko. Paano niya nalalaman ang gano'ng mga bagay? Napakabata pa niya. 14 pa lang siya ngayong araw. Neneng-nene pa kung tutuusin.

Muli siyang lumapit sa akin at marahang inilalapit ang mukha niya sa mukha ko. Amoy na amoy ko ang pabango niya sa katawan gayundin ang amoy pandan niyang hininga. Biglang nabuhay ang alaga ko, anumang pigil ang gawin ko ay hindi ko magawa.

Ngunit ng pumikit ako upang hayaan na si Andy at upang masagot ang curiosity ko ay bigla ko na lang nakita sa balintataw ko ang galit na mukha ni Rosana. Galit na may kasamang lungkot.

Dagli akong nagmulat ng mga mata at buong lakas kong itinulak si Andy, muntik na siyang matumba. Nagulat siya at nanlaki ang kanyang mga mata.

"What is wrong with you, Andres?"malakas na sigaw niya.

"Kaya mo ba kami inimbatahan dito, ha? Para magawa mo ang ganitong bagay?" inis na tanong ko.

"So? Nasa loob kayo ng pamamahay ko at pwede kong gawina anuman ang naisin ko!" parang naghe-hysterical na siya. Galit na galit ang mukha niya at animo'y handa siyang manakit anumang oras.

Muli siyang naglakad papunta sa gawi ko. Nakangisi.

"Puwede kong sabihin sa kanila na pinatangkaan mo akong gahasain," aniya saka pinunit ang magara niyang damit sa tapat ng kanyang dibdib at sa kanyang hita. Ginulo niya rin ang kanyang napakaayos na buhok. gulat na gulat ako sa inasal ni Andy.

Baliw na yata ang batang 'to!

Pero aaminin ko, kinabahan ako sa sinabi niya.

"Mamili ka, Andres. Nauubusan na ako ng pasensya. sasamahan mo ako sa kwarto ko o dadaanin kita sa dahas?"

"B-baliw ka na," galit na sambit ko.

Tumawa siya ng mahina.

"Akala mo ba hindi ko napapansin kung paano niyo ako tratuhin ni Joaquin? Mas type nga lang kita kaya sorry ka na lang."

Hindi ko alam kung ano ang dapat na gawin. Sa huli ay pinili kong hayaan siya at subukan kung kaya niyang totohanin ang pagtatangka niyang takutin ako.

"Sorry ka na lang din dahil hindi mo ako masisilo sa patibong mo," mariing pahayag ko saka ako lakas loob na maglakad palayo..

"Pagsisisihan mo 'to, Andres." Nanlilisik ang matang tugon niya habang nakatingin ng masama sa akin.

Mabilis na hinanap ng mata ko si Rosana. Ng makita ko sila ni Andres na tahimik sa dating lamesa namin ay mabilis akong lumapit sa kanila.

"Tara na, uwi na tayo," nagmamadali kong yakag sa kanila.

"H-ha? Pero maaga pa," si Joaquin iyon.

"Bakit hindi ka na lang mauna? Saka 'di ba dapat mas gugustuhin mong matagal?" nakataas ang isang kilay na tugon din ni Rosana.Galit ang hitsura niya habang nakatingin sa akin.

Pinalangitngit ko ang ngipin ko upang pigilan ang sarili ko.

"Tara na, makinig na lang kayo sa akin, pwede? May mangyayaring hindi maganda kaya tara na," pamimilit ko sa kanila.

Pero gaya kanina, buong pagtataka lang nila akong tiningnan.

"Kung ayaw niyo, mauuna na ako," inis na saad ko sa kanila.

Tangka na sana akong tatalikod upang maglakad palabas ng tarangkahang iyon ng biglang mapasigaw ang mga tao.

Kitang-kita ko kung paano magtatatakbo si Andy patungong gitna ng bulwagan. Mas malala ang suot niya, animo'y pinagsamantalahan talaga siya.

"Tulungan niyo ako." umiiyak na sigaw niya.

Kaagad na lumapit sa kanya ang kanyang mga magulang kasama ng iilang nakabantay sa buong lugar.

"Ano'ng nangyari sayo, Andy?" Malakas na sigaw ng marahil ay Nanay niya. Gulat na gulat ito sa hitsura ng kanyang anak.

Parang anumang oras ay maaari itong mag-collapse.

Maging sina Rosana at Andres ay naki-isyuso na rin sa mga taong nakapalibot kay Andy.

Kinabahan ako. Sa unang pagkakataon ay hindi ako makapag-isip ng maayos. Natataranta ako...

"Tell me, who did this to you!" Sigaw ng isang foreigner na lalaki.

"Andres try to r***d me!" Narinig kong sigaw ni Andy..

Shit!

Tatakbo na sana ako palabas ng bulwagan ng biglang may humawak sa mga braso ko. Ng lingunin ko kung sino iyon ay nakilala ko na ito ang mismong driver na sumundo sa amin kanina.

"Saan ka sa tingin mo pupunta?" Galit na sambtit niya sa akin.

Sinubukan kong agawin ang mga braso ko sa kanya pero matigas ang pagkakahawak n'ya doon.

"W-wala akong ginagawang masama! Palabas niya lang 'yan!" mariin kong paliwanag sa kanya.

"Kung gayon, bakit ka tatakas?"

Hindi ako nakakibo...

"Halika! kailangan mong panagutan ang ginawa mo sa alaga ko," aniya saka ako ubod lakas na kinaladkad patungo sa karamihan.

Kaagad na hinanap ng mga mata ko sina Joaquin at Rosana.

Nakita ko naman sila kaagad. Gaya ng ilan, takang-taka rin sila pero alam kong sila ang tunay na nakakakilala sa akin.

"How dare you try to r***d my daughter on her birthday!" sigaw ng papasugod na lalaki sa akin. Kasunod noon ay ang isang malakas na suntok sa kanang pisngi ko. Pakiramdam ko ay biglang tumahimik ang paligid ko kasabay ang pag-ikot ng paningin ko. Bumagsak ako sa semento.

Hindi pa man ako nakakarekober ay ilang malalakas na tadyak naman sa sikmura ang naramdaman ko. Halos kapusin na ako ng hininga pero tila wala silang balak na tigilan ako.

"Tama na!" rinig kong sigaw ng isang pamilyar na boses.

Kaagad na sumaklolo si Rosana sa akin.

"Tigilan niyo siya!" Kahit nahihilo ay nakita ko kung paano siya tumakbo ng mabilis patungo sa gawi ko. Kaagad kong naramdaman ang malambot niyang palad na humawak sa kamay ko. Nanginginig pa iyon.

Pansamantala akong nakaramdam ng kapayapaan.

"Umalis ka diyan, bata. Kung ayaw mong madamay," rinig ko ring sigaw ng isang boses lalaki.

"Ito ang dahilan kung bakit ayokong nagpapapasok ng estranghero sa loob ng bakuran namin. Sa hitsura ng anak ko at yaman namin, malamang na maraming magkakainteres gawan kami ng masama! Hindi kita mapapatawad bata ka, lintek lang ang walang ganti!" Galit na saad ng boses babae.

"Tigilan niyo ang kaibigan ko.Tinawagan ko na ang Daddy ko para ayusin ito. Paki-usap," malumanay ang tinig na iyon ni Joaquin.

"Bakit, sino ba ang tatay mo, ha? Kaya ba niyang gawan ng paraan ang ginawa ng m******s niyong kaibigan sa anak ko?" patiling saad naman ng isang boses babae.

"Hindi gano'n si Andres," nanginginig ang tinig ni Rosana.

"Hindi ganyan si Andres!" maya maya'y sigaw niya na..

Bahagya kong pinisil ang palad niya. Kahit nanghihina ako ay nais ko siyang aluin. Magpasalamat sa hindi niya paniniwala sa kaibigan niyang pinagtatanggol niya lang sa amin ng ilang araw.

Habang si Andy ay naaaninag kong nakahandusay pa rin sa semento at inaalo ng isang babae.

Isa lang ang tumatak sa isip ko, hindi siya normal na bata...

Ibang pagkatao ang pinapakita niya sa karamihan habang tinatago niya ang tunay niyang katauhan.

Ilang sandali pa ay narinig ko na ang tunog ng paparating na sasakyan. Sa oras din na iyon ay nakakaramdam na ako ng antok. Umiikot ang ulap na naaaninag ko habang nakapatong ang ulo ko sa hita ni Rosana. Saka ko unti-unting naramdaman ang paghila ng matinding antok.

"Andres..." Papahinang tinig ni Rosana na umaalingawngaw sa diwa ko pero hindi ko na talaga magawang magmulat pa ng mga mata.